Joba 28
1 Toe ao ty lakato fitsikaraham-bolafoty naho ty toem-pitranaham-bolamena.
Sylv hev sin stad, der dei det finn, og gullet, som dei reinsa vinn,
2 Akareñe an-debok’ ao ty viñe, le tranaheñe am-bongam-bato ty torisike.
og jarn fram or jordi fær, og kopar ut or steinen bræ’r;
3 Fongore’e ty ieñe, tsikarahe’e pak’ am-para-piefera’e ao ty vato, an-kamoromoroñañe naho an-talinjon-kavilasy ao.
På natteskuggen gjer dei slutt og myrkheims steinar granskar ut.
4 Anokafa’e lalam-pigodañañe, lavi-pimoneñañe; andikofam-pandia, miradorado ao, mitsikadròtse lavits’ ondaty.
Djupt under by med annsamt liv i gruvor bergmenn kliv og sviv.
5 Ty tane toy, ama’e ty iboaha’ ty mahakama; ambane’e ao hoe trobotroboen’ afo.
På jordi brødkorn fram dei driv, men inni upp som eld dei riv.
6 Angalan-tsafira o vato’eo, naho volamena an-debo’e ao.
Safiren sit i steinar der, og der seg og gullklumpar ter,
7 Tsy hay o voro-pamaokeo i lalañey; tsy trea’ ty maso’ i hitikitikey.
Ei ørnen kjenner denne veg, for haukesyn han løyner seg.
8 Tsy nilià’ o bibi-ly mpireñetseo; mbe tsy nipiapia ambone’e eo ty liona.
Ei stolte rovdyr vegen fann, og løva aldri gjeng på han.
9 Ahiti’e mb’amo vato-pilakeo ty fità’e vaho avalitaboa’e reke-bahatse o vohitseo.
På harde steinen dei handi legg; då sturtar mang ein bergevegg.
10 Kaohe’e amo vatoo ty talàha vaho oni-pihaino’e ze atao vara.
I berget seg gangar grev og skodar mang ein skatt so gjæv.
11 Sebaña’e o torahañeo tsy hiorike; aboa’e mb’an-kazavàñe o raha nikafitseo.
Dei dytter til for rennand’ å, det løynde fram for ljoset må.
12 Fe aia ty hahaoniñañe hihitse? Aia ka ty toe’ o hilalao?
Men visdomen, kvar er han å få? Og kvar skal ein vitet nå?
13 Tsy fohi’ondaty ty vili’e, toe tsy tendrek’ an-tane’ o veloñeo.
Slett ingen veit hans verd og vinst; i manneheim han ikkje finst;
14 hoe i lalekey, Tsy amako atoa; le hoe i riakey, Tsy amako etoa.
Avgrunnen dyn: «Her ei han er!» Og havet segjer: «Ikkje her!»
15 Tsy ikaloam-bolamena, vaho tsy andanjàm-bolafoty.
Du kann’kje kjøpa han for gull, men sylv ei vega prisen full,
16 Tsy añoharañe ami’ty volamena’ i Ofire, ndra an-tsohame sarotse ndra safira.
og ei for gull ifrå Ofir, ei for onyks, ei for safir.
17 Tsy añirinkiriña’ ty volamena ndra ty kristaly, tsy tsalohem-panake volamena ki’e.
Ei gull og glas er nok til kaup, og ei til byte fingull-staup.
18 Tsy ivolañañe ty vaton-driake ndra vato-soa; ambone’ o hangeo ty fikaloan-kihitse.
Korall, krystall gjeld ikkje her. Visdom er meir enn perlor verd.
19 Tsy oharañe ama’e ty pit-dae’ i Kose, tsy ibalibalihem-bolamena hiringiri’e.
Topas frå Kus er altfor ring, ja, reinast gull vert ingen ting.
20 Hirik’ aia arè o hihitseo? Vaho aia ty toe’ o hilalao?
Visdomen, kvar kjem han ifrå? Og kvar skal ein til vitet nå?
21 Ie mikafits’ am-pihaino’ ze atao veloñe, vaho mietak’ amo voron-tiokeo.
Det ingen veit på denne jord; ei fugl det fann, kvar helst han for.
22 Hoe ty Tsikeokeoke naho i Havilasy: fa nahatsanon-talily aze o sofi’aio.
Avgrunn og daude segjer greidt: «Eit gjetord er alt det me veit.»
23 Arofoanan’ Añahare i lala’ey, fohi’e ka i toe’ey.
Men Gud han kjenner denne veg; han veit kvar visdom løyner seg.
24 Jilove’e pak’ añ’olo’ ty tane toy, vazoho’e ze he’e ambanen-dikerañe ao.
Han skodar heilt til heimsens tram, og under himmeln ser han fram.
25 Ie nanolora’e lanja o tiokeo, vaho nanjara’e an-kapoake o ranoo;
Då vinden han med vegti vog og sette mål for vatnet og,
26 ie nafepè’e o orañeo, naho ty lala’ o helats’ampiñeo;
då han gav regnet lovi si og ljomet veg å ganga i,
27 Le nivazohoe’e, nitseize’e; najado’e vaho tsinikara’e.
då såg han og synte fram og granska honom umhugsam.
28 Le hoe re am’ondatio, Inao: Ty fañeveñañe amy Talè, Izay ro hihitse; ty fisitahañe an-karatiañe ro hilala.
Til menneskja han sagde so: «I Herrens otte visdom sit, og fly det vonde, det er vit.»»
