Joba 27

1 Tinovo’ Iobe amy lañona’ey ty hoe:

Addidit quoque Iob, assumens parabolam suam, et dixit:

2 Kanao veloñe t’i Andrianañahare, nitavañe ty zoko; naho i El-Sadai nampafaitse ty troko,

Vivit Deus, qui abstulit iudicium meum, et Omnipotens, qui ad amaritudinem adduxit animam meam.

3 ie mbe amako ty fiaiko, naho an-doak’ oroko ao ty kofòn’ Añahare,

Quia donec superest halitus in me, et spiritus Dei in naribus meis,

4 le lia’e tsy hañoratse o soñikoo, vaho tsy hiñeoñeo famañahiañe ty lelako.

Non loquentur labia mea iniquitatem, nec lingua mea meditabitur mendacium.

5 Sondia’e te hiantofako ho to ty anahareo; ampara’ te hivetrake, tsy hapitsoko amako ty fahitiko.

Absit a me ut iustos vos esse iudicem: donec deficiam, non recedam ab innocentia mea.

6 Ho faharako ty havañonako vaho tsy havotsoko; leo raik’ amo androkoo tsy inje’ ty troko.

Iustificationem meam, quam cœpi tenere, non deseram: neque enim reprehendit me cor meum in omni vita mea.

7 Ee te hanahake o tsereheñeo o malaiñe ahikoo, naho ho hambañe ami’ty tsivokatse ty mitroatse amako.

Sit ut impius, inimicus meus: et adversarius meus, quasi iniquus.

8 Ino ty fitamà’ ty tsy aman-Kake, t’ie naito, ie tsoahen’ Añahare ty fiai’e?

Quæ est enim spes hypocritæ si avare rapiat, et non liberet Deus animam eius?

9 Ho janjiñen’Añahare hao ty fikoia’e ie mivovo ama’e ty hankàñe?

Numquid Deus audiet clamorem eius cum venerit super eum angustia?

10 Hifalea’e hao t’i El-Sadai? Ho kanjie’e nainai’e hao t’i Andrianañahare?

Aut poterit in Omnipotente delectari, et invocare Deum omni tempore?

11 Hampandrendreheko anahareo ty fitàn’ Añahare; tsy eo ty hapoko ty amy El-Sadai.

Docebo vos per manum Dei quæ Omnipotens habeat, nec abscondam.

12 Toe fonga nahaisake nahareo, akore arè t’ie mitsingevongevo?

Ecce, vos omnes nostis, et quid sine causa vana loquimini?

13 Intoy ty toly tsaharen’ Añahare amo tsereheñeo, ty lova azotso’ i El-Sadai amo mampangebahebakeo;

Hæc est pars hominis impii apud Deum, et hæreditas violentorum, quam ob Omnipotente suscipient.

14 Ndra firefire o ana’eo le ho amy fibaray avao; le lia’e tsy ho enen-kaneñe o tarira’eo.

Si multiplicati fuerint filii eius, in gladio erunt, et nepotes eius non saturabuntur pane.

15 Halente’ ty kiria o sehanga’eo, le tsy hahafandala o ramavoi’iareoo.

Qui reliqui fuerint ex eo, sepelientur in interitu, et viduæ illius non plorabunt.

16 Ndra te ampitoabore’e hoe deboke ty volafoty, naho avotri’e hoe lietse o saroñeo—

Si comportaverit quasi terram argentum, et sicut lutum præparaverit vestimenta:

17 ndra te ihentseña’e, ho sikina’ o vantañeo, vaho hifanjarà’ o malio-tahiñeo i volafotiy.

Præparabit quidem, sed iustus vestietur illis: et argentum innocens dividet.

18 Tsene’e hoe fararotse ty akiba’e, hoe kibohotse faorem-pigaritse.

Ædificavit sicut tinea domum suam, et sicut custos fecit umbraculum.

19 Reketse vara t’ie màndre, fe tsy hamokatse ka; ie mañente, tsy eo.

Dives cum dormierit, nihil secum auferet: aperiet oculos suos, et nihil inveniet.

20 Imbotraha’ ty firevendreveñañe hoe sorotombake; itavaña’ ty tangololahy haleñe.

Apprehendet eum quasi aqua inopia, nocte opprimet eum tempestas.

21 Ahela’ i tiok’ atiñanañey; le añe re; naviovio’ i tiobeiy amy toe’ey.

Tollet eum ventus urens, et auferet, et velut turbo rapiet eum de loco suo.

22 Eka mihiririñe mb’ama’e le tsy apo’e; himanea’e ty hipoliotse am’pità’e.

Et mittet super eum, et non parcet: de manu eius fugiens fugiet.

23 Ho tehafam-pitàñe, ho kosasaheñe hiakatse i toe’ey.

Stringet super eum manus suas, et sibilabit super illum, intuens locum eius.