Joba 26
1 Ty hoe ty natoi’ Iobe:
A Ijob odpowiadając rzekł:
2 Akore ty nañimba’o ty tsy aman’ ozatse? ty nandrombaha’o ty sirañe tsy an-kafatrarañe?
Jakożeś ratował tego, który nie ma mocy? a jakoś wybawił ramię, które nie ma siły?
3 Akore ty nanoroa’o ty tsy aman-kilala; ty nitaroñe’o hasoa-anatse ami’ty maro?
Jakążeś dał radę temu, co nie ma mądrości? Azaś go samej rzeczy gruntownie nie wyuczył?
4 Ia ty nañakara’o saontsy? Vaho fañahi’ ia ty nitroboeñe ama’o?
Komużeś powiedział te słowa? Czyjże duch wyszedł od ciebie?
5 Mihelohelo ambane rano ao o loloo, naho o mpimoneñeo.
I martwe rzeczy rodzą się pod wodami, i obywatele ich.
Odkryte są przepaści przed nim, a nie ma przykrycia zatracenie. (Sheol h7585)
7 Alama’e an-dikerañe ambone’ i hoakoakey i avaratsey; aradorado’e ambone hakoahañe eo ty tane toy.
Rozciągnął północy nad miejscem próżnem, a ziemię zawiesił na niczem.
8 Aholonkolo’e amo raho’eo ty rano, fe tsy miporitsak’ ambane i rahoñey.
Zawiązuje wody na obłokach swoich, a nie rwie się obłok pod nimi.
9 Takona’e ty tarehe’ i zava-volañey, alafi’e ama’e i raho’ey.
Zatrzymuje stolicę swoję, rozpostarłszy nad nią obłok swój.
10 Nañarikatoha’e sokitse ty an-tarehe’ o ranoo hañefera’e amy ieñey i hazavàñey.
Położył granice wodom, aż weźmie koniec światłość i ciemność.
11 Miezeñezeñe o fahan-dikerañeo, mianifañe ami’ty enda’e.
Słupy niebieskie trzęsą się, i chwieją się na gromienie jego.
12 An-kaozarañe ty nampipendreña’e i riakey; aman-kihitse ty nitomboha’e i Rahàbe.
Mocą swą dzieli morze, a roztropnością swą uśmierza nawałności jego.
13 I kofò’ey ty ampisava’e i likerañey; trinofam-pità’e i mereñe mitsiritsiokey.
Duchem swym niebiosa przyozdobił, a ręka jego stworzyła węża skrętnego.
14 Inay, romoromom-pitoloña’e irezay, le volam-bisibisike ty ijanjiñañe, Fe ia ty mahafohiñe i figorogodoiña’e ra’elahiy?
Oto teć są tylko części dróg jego, lecz i ta trocha niewybadana, cośmy słyszeli o nim, a grzmot wielkiej możności jego któż zrozumie?
