< Joba 23 >

1 Hoe ty natoi’ Iobe:
Y respondió Job, y dijo:
2 Mafaitse ty toreoko henaneo, taña-miletraletra ty amy hatreontreoko.
Hoy también hablaré con amargura; que es más grave mi llaga que mi gemido.
3 Ehe te napotako ty hahatreavako Aze, hiheovako mb’am-piambesa’e mb’eo.
¡Quién me diera el saber dónde hallar a Dios! Yo iría hasta su silla.
4 Halahako aolo’e eo ty amako, vaho hatsafeko veroke ty vavako.
Ordenaría juicio delante de él, y llenaría mi boca de argumentos.
5 Ho azoko ty entañe havale’e ahy, vaho ho rendreko ty hitsara’e.
Yo sabría lo que él me respondería, y entendería lo que me dijese.
6 Hatreatré’e ami’ty hara’elahin-kaozara’e hao? Aiy, f’ie ho haoñe’e.
¿Por ventura pleitearía conmigo con grandeza de fuerza? No; antes él la pondría en mí.
7 Mete hilahatse ama’e ty vañoñe, hamotsorañe ahy nainai’e amy Mpizakakoy.
Allí el recto disputaría con él; y escaparía para siempre del que me condena.
8 Hehe te mionjon-draho, f’ie tsy eo, midisa-voly, fa tsy isako,
He aquí yo iré al oriente, y no lo hallaré; y al occidente, y no lo percibiré.
9 ie mitoloñ’an-kavia, tsy treako, ie mitolike mb’àn-kavana, tsy rendreko.
Si al norte él obrare, yo no lo veré; al mediodía se esconderá, y no lo veré.
10 Fe arofoana’e ty lala fombàko, ie fa nitsoeha’e le hiboake hoe volamena.
Mas él conoció mi camino; me probó, y salí como oro.
11 Nahafitinoñe i lia’ey ty tomboko, nifaharako i lala’ey vaho tsy nitsile.
Mis pies tomaron su rastro; guardé su camino, y no me aparté.
12 Tsy nisitahako o nafèm-pivimbi’eo; nahajako o tsaram-palie’eo mandikoatse ty anjara rimako.
Del mandamiento de sus labios nunca me separé; guardé las palabras de su boca más que mi comida.
13 F’ie tsy roe tsy telo, ia ty hampitolik’ aze? anoe’e iaby ze satrin’arofo’e.
Pero si él se determina en una cosa, ¿quién lo apartará? Su alma deseó, e hizo.
14 Ie ro mañeneke o atolots’ ahikoo: maro ty fanoe’e hoe Izay.
Por tanto él acabará lo que me es necesario; y muchas cosas como éstas hay en él.
15 Aa le hirevendreven-draho añ’atrefa’e eo; izaho mitsakore, le añeveñako.
Por lo cual yo me espantaré delante de su rostro; consideraré, y lo temeré.
16 Ampianifan’ Añahare ty troko, ampangebahebae’ i El-Sadai,
Dios ha enternecido mi corazón, y el Omnipotente me ha espantado.
17 Toe tsy naitoañ’ añatrefa’ i ieñey iraho, naho nisaroña’e an-tareheko i fimoromoroñañey.
¿Por qué no fui yo cortado delante de las tinieblas, y cubrió con oscuridad mi rostro?

< Joba 23 >