Joba 23

1 Hoe ty natoi’ Iobe:

Job progovori i reče:

2 Mafaitse ty toreoko henaneo, taña-miletraletra ty amy hatreontreoko.

“Zar mi je i danas tužaljka buntovna? Teška mu ruka iz mene vapaj budi:

3 Ehe te napotako ty hahatreavako Aze, hiheovako mb’am-piambesa’e mb’eo.

o, kada bih znao kako ću ga naći, do njegova kako doprijeti prijestolja,

4 Halahako aolo’e eo ty amako, vaho hatsafeko veroke ty vavako.

pred njim parnicu bih svoju razložio, iz mojih bi usta navrli dokazi.

5 Ho azoko ty entañe havale’e ahy, vaho ho rendreko ty hitsara’e.

Rad bih znati što bi meni odvratio i razumjeti riječ što bi je rekao!

6 Hatreatré’e ami’ty hara’elahin-kaozara’e hao? Aiy, f’ie ho haoñe’e.

Zar mu treba snage velike za raspru? Ne, dosta bi bilo da me on sasluša.

7 Mete hilahatse ama’e ty vañoñe, hamotsorañe ahy nainai’e amy Mpizakakoy.

U protivniku bi vidio pravedna, i parnica moja tad bi pobijedila.

8 Hehe te mionjon-draho, f’ie tsy eo, midisa-voly, fa tsy isako,

Na istok krenem li, naći ga ne mogu; pođem li na zapad, ne razabirem ga.

9 ie mitoloñ’an-kavia, tsy treako, ie mitolike mb’àn-kavana, tsy rendreko.

Ištem na sjeveru, al' ga ne opažam; nevidljiv je ako se k jugu okrenem.

10 Fe arofoana’e ty lala fombàko, ie fa nitsoeha’e le hiboake hoe volamena.

Pa ipak, on dobro zna put kojim kročim! Neka me kuša: čist k'o zlato ću izići!

11 Nahafitinoñe i lia’ey ty tomboko, nifaharako i lala’ey vaho tsy nitsile.

Noga mi se stopa njegovih držala, putem sam njegovim išao ne skrećuć';

12 Tsy nisitahako o nafèm-pivimbi’eo; nahajako o tsaram-palie’eo mandikoatse ty anjara rimako.

slušao sam nalog njegovih usana, pohranih mu riječi u grudima svojim.

13 F’ie tsy roe tsy telo, ia ty hampitolik’ aze? anoe’e iaby ze satrin’arofo’e.

Al' htjedne li štogod, tko će ga odvratit'? Što zaželi dušom, to će ispuniti.

14 Ie ro mañeneke o atolots’ ahikoo: maro ty fanoe’e hoe Izay.

Izvršit će što je dosudio meni, kao i sve drugo što je odlučio!

15 Aa le hirevendreven-draho añ’atrefa’e eo; izaho mitsakore, le añeveñako.

Zbog toga pred njime sav ustravljen ja sam, i što više mislim, jače strah me hvata.

16 Ampianifan’ Añahare ty troko, ampangebahebae’ i El-Sadai,

U komade Bog mi je srce smrvio, užasom me svega prožeo Svesilni,

17 Toe tsy naitoañ’ añatrefa’ i ieñey iraho, naho nisaroña’e an-tareheko i fimoromoroñañey.

premda nisam ni u tminama propao, ni u mraku što je lice moje zastro.