Joba 21
1 Le hoe ty natoi’ Iobe:
Då svara Job og sagde:
2 Tsatsiho o entakoo; ehe t’ie ro hamere anahareo.
«Å høyr då, høyr på mine ord! Gjev i minsto det til trøyst!
3 Iheveo hey hivolañe, ie fa nivolañe, le mañinjea.
Lat meg få lov å tala ut, so kann du spotta etterpå.
4 Aa naho izaho, ondaty hao ty itoreovako? Ino ty tsy hahatsimboetse ahy?
Klagar eg vel på menneskje? Og hev eg ikkje grunn til harm?
5 Isaho iraho vaho ilatsao: akapefo am-pitàñe ty falie.
Vend dykk til meg, og ottast so; legg handi so på dykkar munn.
6 Ie mahatiahy iraho, le embetse; fitititihañe ty mangazoñe ty vatako.
Eg støkk, når eg det kjem i hug; ei bivring gjenom kroppen gjeng.
7 Akore te mbe veloñe o tsereheñeo, miha-bey, vaho mitombo an-kaozarañe?
Kvifor fær dei gudlause liva, auka i magt som åri gjeng?
8 Mitrao-pimoneñe am’iareo, am-pahaisaha’ iareo o ana’eo, añatrefam-pihaino’ iareo o tarira’eo.
Dei ser si ætt stå fast ikring deim, dei hev sitt avkjøme for augo.
9 Soa-aro tsy an-kahembañañe o akiba’eo; tsy am’ iereo ty kobain’Añahare.
I fred stend husi deira trygge, Guds svipa råkar ikkje deim;
10 Mitongoñe o añombelahi’eo fa tsy milesa; miterake o añombe vave’eo fa tsy mandoly.
med heppa parast deira fe, og kyrne kastar aldri kalv.
11 Ampidadà’ iereo hoe lia raike o ana’eo; mitrekatreka o keleia’eo.
Dei slepper borni ut som lamb, og gutarne i leiken hoppar;
12 Kantsáñe naho marovany ty arahe’ iareo takasy, vaho mifale ami’ty feon-tsoly.
Dei syng til trumma og til cither og frygdar seg ved fløyteljod.
13 Gadoñe’ iereo am-pibodobodoañe o andro’eo vaho mizotso mb’an-kibory ao am-pierañerañañe. (Sheol h7585)
I lukka liver dei si tid og fer so brått til helheim ned. (Sheol h7585)
14 Ie nanao ty hoe aman’ Añahare: Adono zahay! Tsy fañiria’ay ty hahafohiñe o sata’oo.
Til Gud dei segjer: «Haldt deg burte!» Me vil’kje kjenna dine vegar!
15 Ia ze o El-Sadai zao, hitoroña’ay? Ino ty ho tombo’e ho anay te ihalalia’ay?
Kvi skal me tena den Allsterke? Kva gagnar det å be til honom?»
16 Heheke, tsy am-pità’ iareo ty hasoa, lavits’ahy ty famerea’ o lo-tserekeo.
«Dei hev’kje lukka si i handi» - Langt burt frå meg med gudlaus råd!
17 Im-pire hao te akipeke ty failo’ o tsivokatseo? Im-pire t’ie ivovoa’ ty hankàñe? Ie anjarà’e ty tivontivoñe ty amy haviñera’ey.
Når sloknar lampa for gudlause? Når kjem ulukka yver deim? Gjev han deim straff i vreidesmod?
18 Boka-maike miatre-tioke iereo, hoe kafo’e aboelen-tio-bey?
Fer dei vel burt som strå for vind, lik agner som i stormen fyk?
19 [Hoe nahareo: ] Ahajan’ Añahare ho amo ana’eo o tahi’eo. Ehe te hañondroke ama’e t’i Andrianañahare, hahafohina’e.
«Gud gøymer straffi til hans born.» Nei, sjølv skal mannen straffi kjenna!
20 Apoho ho oni-pihaino’e ty firotsaha’e, hitohofa’e ty haviñera’ i El-Sadai.
Lat han få sjå sitt eige fall og drikka harm frå den Allsterke!
21 Haoñe’e hao i hasavereña’e hanonjohy azey, apota’e hao te voaiake o vola’eo?
Kva bryr han seg vel um sitt hus, når månadstalet hans er fullt?
22 Ia ty hañoke hilala aman’Añahare kanao Ie ro mizaka o an-dikerañeo?
Vil nokon hjelpa Gud til kunnskap, han som er domar for dei høgste?
23 Mihomak’ ami’ty haañoña’e ty raike, ie miaiñañoleñañe am-panintsiñañe.
Den eine døyr på velmagts høgd, fullkomleg trygg og fredeleg;
24 Pea ronono o korobo’eo, lendeñe o betron-taola’eo.
hans fat er fulle utav mjølk, og i hans bein er mergen frisk;
25 Mivetrake ka ty aman-kafairan-troke, le lia’e tsy nitsopeke raha mafiry.
den andre døyr so beisk i hug, hev ingenting av lukka smaka.
26 Songa mandre andebok’ ao, sindre saroñan-oletse.
Dei båe vert i moldi lagde, og deira klednad makkar er.
27 Eka, fantako ty fikitroha’ areo, ty fikililia’ areo hañaraty ahy.
Sjå kor eg kjennar dykkar tankar, og dykkar meinkrokar mot meg.
28 Fa hoe nahareo: Aia ty anjomba’ i roandriañey? Aia ty kivoho, ty fimoneña’ o lo-tserekeo?
De spør: «Kvar er vel stormannshuset? Kvar er det tjeld der gudlause bur?»
29 Mboe tsy nañontanea’ areo hao o mpañaveloo, tsy apota’ areo hao o talili’ iareoo?
Hev de’kje høyrt av ferdafolk - de trur vel det som dei fortel -:
30 te arovañe ho an-tsan-kankàñe i tsereheñey, ho kozozoteñe mb’eo añ’androm-piforoforoañe.
«Den vonde frå ulukka slepp; han berga vert på vreidedagen.
31 Ia ty hiatreatre aze ty amo lala’eo, ia ty hañondrok’ ama’e o nanoe’eo?
Kven lastar honom for hans ferd? Og straffar honom for hans gjerd?
32 Ie takoneñe mb’an-kibory mb’eo, vaho ambenañe i lona’ey.
Han vert til gravi båren burt, og ved hans gravhaug held dei vakt.
33 Mamy ama’e o vongan-tane am-bavataneo; vaho fonga hañorik’ aze ondatio, ie mitozantozañe ka ty niaolo.
Søtt søv han under torv i dal, og i hans far all verdi fer, som tallause gjekk fyre honom.
34 Aia arè ty añohòa’ areo amañ’entan-kòake, le o hatoi’ areoo, manao hakalitahañe avao.
Det trøystar meg med tome ord; av dykkar svar er sviket att.»
