Joba 20

1 Aa le hoe ty natoi’ i Tsofare nte-Naamate:

Ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:

2 Mañetsek’ ahy hanao o fitsakoreakoo, naho tokoen-draha ty am-pisafoañ’ ao.

Pro tio miaj pensoj devigas min respondi, Pro tio, kion mi sentas.

3 Fa tsinanoko i endake fañinjeañ’ ahiy, fe manoiñe ahy ty arofo tsy takam-pahilàlako.

Hontindan riproĉon mi aŭdis, Kaj la spirito de mia prudento respondos por mi.

4 Tsy fohi’o hao boake haehae zay, hirik ami’ty nampipohañe ondaty an-tane atoy?

Ĉu vi scias, ke tiel estis de eterne, De post la apero de homo sur la tero,

5 T’ie anianik’ avao ty hafalea’ o tsereheñeo, mihelañe ty firebeha’ ty tsy aman-Kàke.

Ke la triumfado de malvirtuloj estas mallongatempa, Kaj la ĝojo de hipokritulo estas nur momenta?

6 Ndra te mitakatse andikerañe eñe ty fitoabora’e, naho mioza rahoñe i añambone’ey,

Se lia grandeco eĉ atingus ĝis la ĉielo, Kaj lia kapo tuŝus la nubon,

7 mbe hihomake manahake o fiamonto’eo kitro-katroke; hanao ty hoe o mpahatrea’ azeo: Aia re?

Li tamen pereos por ĉiam, kiel lia sterko; Tiuj, kiuj lin vidis, diros: Kie li estas?

8 Himosaoñe hoe nofy re, tsy ho isake ka, hasiotse hoe aroñaron-kaleñe.

Kiel sonĝo li forflugos, kaj oni lin ne trovos; Li malaperos, kiel nokta vizio.

9 Tsy ho isa’ ty fihaino nahaoniñe aze; tsy hahatrea aze ka i akiba’ey.

Okulo, kiu rigardis lin, ne plu vidos lin; Lia loko lin ne plu vidos.

10 Mipay tretre amo rarakeo o ana’eo; le soloem-pità’e o vara’eo.

Liaj filoj kurados almozpetante, Kaj liaj manoj redonos lian havaĵon.

11 Lifotse ty havitrihan-katora’e o taola’eo, fe hitrao fidok’ ama’e an-debok’ ao.

Liaj ostoj estos punitaj pro la pekoj de lia juneco, Kaj tio kuŝiĝos kune kun li en la polvo.

12 Ndra te mamy am-palie’e ao ty halò-tsere’e vaho aeta’e ambane famele’e ao,

Se la malbono estas dolĉa en lia buŝo, Li kaŝas ĝin sub sia lango,

13 ndra te tea’e, tsy foe’e, tambozore’e am-palie’e ao,

Li flegas ĝin kaj ne forlasas ĝin, Kaj retenas ĝin sur sia palato:

14 le hiova hafaitse am-pisafoa’e ao o mahakama’eo; hoe vorehe’ o mereñeo ty ao.

Tiam lia manĝaĵo renversiĝos en liaj internaĵoj, Fariĝos galo de aspidoj interne de li.

15 Agedra’e o varao fe haloa’e; ampañiliñan’ Añahare boak’ am-pisafoa’e ao.

Li englutis havaĵon, sed li ĝin elvomos; El lia ventro Dio ĝin elpelos.

16 Sihe’e ty vorem-pañàneñe; avetra’ ty fitsipom-pandrefeala.

Venenon de aspidoj li suĉos; Lango de vipuro lin mortigos.

17 Tsy ho sambae’e o torahañeo, o saka midoandoan-tantele naho hendron-drononoo.

Li ne vidos fluojn nek riverojn, Torentojn de mielo kaj de butero.

18 Havaha’e i nifanehafa’ey, fa tsy hatele’e; i vara niazo’e an-takinakey tsy hahafale aze,

Li redonos tion, kion li pene akiris, kaj li tion ne englutos; Kiel ajn granda estas lia havaĵo, li ĝin fordonos kaj ne ĝuos ĝin.

19 Amy te finorekeke’e o rarakeo vaho nado’e ho poie’e; nitavane’e ty anjomba tsy rinanji’e.

Ĉar li premis kaj forlasis la senhavulojn, Li rabis al si domon, kiun li ne konstruis.

20 Ty amy tsy fipendreñañe an-tro’e ao, tsy apo’ i fihaña’e te eo ty himolaotse ama’e.

Ĉar lia interno ne estis trankvila, Tial li ne savos tion, kio estis por li kara.

21 Po-draha sisa hagodrañe; toly ndra hihelañe añe ty firaorao’e.

Nenion restigis lia manĝemeco; Tial lia bonstato ne estos longedaŭra.

22 Ami’ty haliforan-kavokara’e ty hanjoa’e fanjirañe; fonga atreatre’e ze fità’ o misotrio.

Malgraŭ lia abundeco, li estos premata; Ĉiaspecaj suferoj trafos lin.

23 Ie boboke ty fisafoa’e le hafetsa’e ama’e ty fiforoforoan-kaviñera’e, hakojojoa’e ama’e t’ie mihinañe.

Por plenigi lian ventron, Li sendos sur lin la flamon de Sia kolero, Kaj pluvigos sur lin Sian furiozon.

24 Ndra te hivoratsaha’e ty fialiam-bý, hampitrofak’ aze ty fale torisìke.

Se li forkuros de batalilo fera, Trafos lin pafarko kupra.

25 Sitoneñe, le miakatse an-dambosi’e, i masioñe milimolimotsey boak’ añ’afero’e ao; vaho vovoem-pirevendreveñañe.

Nudigita glavo trairos lian korpon, Kaj la fulmo de lia turmentilo venos sur lin kun teruro.

26 Fimoromoroñañe ty vandroñeñe ho amo vara’eo. Afo tsy rarafeñe ty hamorototo aze vaho hangotomomoke ty honka’e añ’akiba’e ao.

Nenia mallumo povos kaŝi liajn trezorojn; Lin konsumos fajro ne disblovata; Malbone estos al tiu, kiu restos en lia tendo.

27 Ho borahe’ o likerañeo o hakeo’eo; hitroatse hiatreatrea’ ty tane toy.

La ĉielo malkovros liajn malbonagojn, Kaj la tero leviĝos kontraŭ lin.

28 Ho kopaheñe ty vokatse an-kivoho’e ao, ie hasoik’ añe amy andron-kaviñera’ey.

Malaperos la greno el lia domo, Disŝutita ĝi estos en la tago de Lia kolero.

29 Izay ty toly havalen’ Añahare amy lo-tserekey, ty ampandovaen’ Añahare aze.

Tia estas de Dio la sorto de homo malpia, Kaj la heredaĵo destinita por li de Dio.