Joba 19
1 Aa le hoe ty natoi’ Iobe:
Da tok Job til orde og sa:
2 Pak’ombia nahareo ro mbe hampiojeoje ty troko naho hampipinepinek’ahy an-tsaontsy?
Hvor lenge vil I bedrøve min sjel og knuse mig med ord?
3 Im-polo ty nañonjira’ areo ahiko vaho tsy mahasalats’ anahareo ty mañaraty ahy.
Det er nu tiende gang I håner mig og ikke skammer eder ved å krenke mig.
4 Aa naho nitò t’ie nandilatse, le midoñ’ amako avao i tahiñey.
Har jeg virkelig faret vill, da blir min villfarelse min egen sak.
5 Naho mivongevòngek’ amako nahareo manisý ahy amo injekoo,
Vil I virkelig ophøie eder over mig og vise mig at min vanære har rammet mig med rette?
6 Le mahafohina te nifotetse amako, t’i Andrianañahare vaho narikato’e amako ty harato’e.
Så vit da at Gud har gjort mig urett og satt sitt garn omkring mig!
7 Mitoreo iraho fa nikatramoeñe fe tsy amam-pañaoñe; mikanjy, fe tsy añomean-to.
Se, jeg roper: Vold! - men jeg får intet svar; jeg skriker om hjelp, men det er ingen rett å få.
8 Finahepahe’e ty lalako tsy handenàko, naho napo’e añ’oloñoloko ao ty ieñe.
Min vei har han stengt, så jeg ikke kommer frem, og over mine stier legger han mørke.
9 Nampikorendahe’e amako ty engeko, vaho nafaha’e an-dohako ao i sabakam-bolonahetsey.
Min ære har han avklædd mig og tatt bort kronen fra mitt hode.
10 Narotsa’e mb’etia mb’atia, le fa añe iraho: ombota’e hoe hatae ty fitamàko.
Han bryter mig ned på alle kanter, så jeg går til grunne, og han rykker op mitt håp som et tre.
11 Nasoleba’e amako ka ty haviñera’e vaho atao’e ho rafelahi’e.
Han lar sin vrede brenne mot mig og akter mig som sin fiende.
12 Mitotoke amako o lahindefo’eo, mitoañe mb’amako le mitobe añariary i kibohokoy.
Hans hærflokker kommer alle sammen og rydder sig vei mot mig, og de leirer sig rundt om mitt telt.
13 Napo’e lavitse ahy o rahalahikoo, vaho fonga alik’amako o nimpiamakoo.
Mine brødre har han drevet langt bort fra mig, og mine kjenninger er blitt aldeles fremmede for mig.
14 Namorintseñe ahy o longokoo, nañaliño ahy o rañekoo.
Mine nærmeste holder sig borte, og mine kjente har glemt mig.
15 O mitobok’ añ’anjombakoo, naho o anak’ampatakoo, songa manao ahy ho ambahiny, toe renetane am-pahaisaha’e.
Mine husfolk og mine tjenestepiker akter mig for en fremmed; jeg er en utlending i deres øine.
16 Tokaveko ty mpitoroko, fe tsy manoiñe, ndra te itoreovam-bavako.
Kaller jeg på min tjener, så svarer han ikke; med egen munn må jeg bønnfalle ham.
17 Mampangorý i valiko ty kofòko, vaho heje’ ty amorin-dreneko.
Min ånde er motbydelig for min hustru, og min vonde lukt for min mors sønner.
18 Manirìk’ahy o anak’ajalahio, ie miongake iraho, onjira’ iareo.
Endog barn forakter mig; vil jeg reise mig, så taler de mot mig.
19 Malaiñ’ahy iaby o atehenakoo; tsambolitio’ o nikokoakoo.
Alle mine nærmeste venner avskyr mig, og de jeg elsket, har vendt sig mot mig.
20 Mipitek’ ami’ty holiko naho ami’ty nofoko o taolakoo, vaho an-tain-tsìko avao ty nimolaoreko.
Mine ben trenger ut gjennem min hud og mitt kjøtt, og bare tannhinnen er ennu urørt på mig.
21 Tretrezo iraho, iferenaiño, ry rañeko; fa nipaok’ ahy ty fitàn’Añahare.
Forbarm eder, forbarm eder over mig, I mine venner! For Guds hånd har rørt ved mig.
22 Ino ty ampisoaña’ areo ahy hoe t’ie Andrianañahare? Tsy mahaeneñ’ anahareo hao o holikoo?
Hvorfor forfølger I mig likesom Gud og blir ikke mette av mitt kjøtt?
23 Ee te nisokireñe o volako zao! Lonike t’ie nipatereñe am-boke ao!
Men gid mine ord måtte bli opskrevet! Gid de måtte bli optegnet i en bok,
24 Ee any t’ie sokirañe an-tsantilò viñe naho firake am-bato tsy ho modo!
ja, med jerngriffel og bly for evig bli hugget inn i sten!
25 Fa naho izaho, apotako te veloñe i Mpijebañ’ahikoy, ie hijohañe ambone’ o lembokeo an-tsengaha’e añe.
Men jeg - jeg vet min gjenløser lever, og som den siste skal han stå frem på støvet.
26 Le ie fa momoke ty holiko— ty mianto toy, ho treako boak’ ami’ty nofoko t’i Andrianañahare;
Og efterat denne min hud er blitt ødelagt, skal jeg ut fra mitt kjød skue Gud,
27 Eka, hahatrea Aze iraho; o masokoo ro hahaisak’ aze fa tsy ty ila’e. Momoke o añ’ovakoo!
han som jeg skal skue, mig til gode, han som mine øine skal se og ikke nogen fremmed - mine nyrer tæres bort i mitt liv.
28 Hera hanao ty hoe nahareo: Akore ty hampisoañan-tikañ’ aze? Ino ty lengo’e ho tendreke hanesehañ’ aze?
Når I sier: Hvor vi skal forfølge ham! - I har jo funnet skylden hos mig -
29 Mihembaña amy fibaray; amy te minday falilovam-pibara o haviñerañeo, hahafohina’ areo te eo ty zaka.
så frykt for sverdet! For vrede er en synd som er hjemfalt til sverd. Dette sier jeg forat I skal tenke på at det kommer en dom.
