Joba 17
1 Fa demoke ty troko, le modo o androkoo; vaho veka’e amako ty kibory.
spiritus meus adtenuabitur dies mei breviabuntur et solum mihi superest sepulchrum
2 Toe amako atoa o mañinje ahikoo; naho harefe’ o masokoo ty fanigiha’ iareo?
non peccavi et in amaritudinibus moratur oculus meus
3 Toloro antoke henaneo, Ihe ro tsoake, ia ka ty hifampipao-pitàñe amako?
libera me et pone iuxta te et cuiusvis manus pugnet contra me
4 Fa nakite’o ty tro’ iareo tsy hahilala, aa le tsy honjone’o.
cor eorum longe fecisti a disciplina et propterea non exaltabuntur
5 Ie mifosa rañetse hahazoa’e raha, le hilesa ka o mason’ ana’eo.
praedam pollicetur sociis et oculi filiorum eius deficient
6 Fe nanoa’e mpitolom-bola’ ondaty; firorà’ o lahilahio ty tareheko.
posuit me quasi in proverbium vulgi et exemplum sum coram eis
7 Nampaieñe ty fioremeñako o masokoo, hoe talinjo avao o fangefangekoo.
caligavit ab indignatione oculus meus et membra mea quasi in nihili redacta sunt
8 Ilatsa’ ondaty vantañeo, hitrobo-vatañe ty vaño hatreatre’e ty tsy aman-kake.
stupebunt iusti super hoc et innocens contra hypocritam suscitabitur
9 Mitan-ty lala’e ty marentane, naho mihaozatse vaho mihafatratse ty malio fitàñe.
et tenebit iustus viam suam et mundis manibus addet fortitudinem
10 Aa inahareo iaby, mibaliha mb’etoa indraike, f’ie tsy hahatrea ondaty mahilala ama’ areo.
igitur vos omnes convertimini et venite et non inveniam in vobis ullum sapientem
11 Fa modo o androkoo, nipeñapeñake o safirikoo; naho o fisalalan-trokoo!
dies mei transierunt cogitationes meae dissipatae sunt torquentes cor meum
12 Afote’ iereo ho andro ty haleñe [ami’ty hoe]: Mitotoke añatrefa’ i ieñey ty hazavàñe,
noctem verterunt in diem et rursum post tenebras spero lucem
si sustinuero infernus domus mea est in tenebris stravi lectulum meum (Sheol h7585)
14 Aa naho tokaveko i koboñey, [ty hoe: ] Raeko irehe, naho i oletsey: Ihe ty Reneko naho rahavaveko;
putredini dixi pater meus es mater mea et soror mea vermibus
15 Aia arè o fitamakoo? I fisalalàkoy, ia ty mahaisak’ aze?
ubi est ergo nunc praestolatio mea et patientiam meam quis considerat
