Joba 15
1 Le hoe ty natoi’ i Elifatse nte-Temane:
Då tok Elifaz frå Teman til ords og sagde:
2 Hanoiñe an-kilala-kafoake hao t’indaty mahihitse, ho lifora’e tiok’atiñanañe hao ty fisafoa’e?
«Kjem svar i vind og ver frå vismann? Fyller han barmen sin med storm?
3 Hisafiry an-drehake tsy vente’e hao, ndra an-dañonañe tsy hahasoa?
Vil han med ugangstale lasta? Med ord som nyttelause er?
4 Eka, apo’o ty fañeveñañe, sebaña’o ty fiambaneañe aman’ Añahare.
Otten for Gud den bryt du ned og skjeplar andakt for Guds åsyn.
5 Anare’ o hakeo’oo ty falie’o, joboñe’o ty famelen-kalitake.
For syndi styrer munnen din; du talar som dei falske talar.
6 Mamatse azo o falie’oo, fa tsy izaho; eka talilie’ o fivimbi’oo.
Din munn deg dømer, ikkje eg; og dine lippor vitnar mot deg.
7 Ihe hao t’indaty nisamaheñe valoha’e? Nitoly aolo’ o vohitseo v’iheo?
Vart fyrst av menneskje du fødd? Vert fyre haugarne du avla?
8 Janji’o hao o safirin’ Añahare miheotseo? Haramamoe’o hao ty hihitse?
Var du i Guds rådleggjing med? Og fekk du visdom til deg rana?
9 Ino ty fohi’o tsy fohi’ay? Ino ty rendre’o tsy ama’ay?
Kva veit du som me ikkje veit? Kva skynar du som me ei kjenner?
10 Songa ama’ay ty maròy foty naho ty androanavy bey taoñe te aman-drae’o.
Gråhærd og gamling er hjå oss; han eldre er enn jamvel far din.
11 Maivañe ama’o hao ty fañohòan’ Añahare, naho o navere’e mora ama’oo?
Er trøyst frå Gud det altfor ring? Vanvyrder du eit rolegt ord?
12 Ino ty mampihelañe ty arofo’o? vaho mampandofiry o fihaino’oo?
Kvi let du hugen eggja deg? Kvi let du auga rulla vilt?
13 T’ie tsambolitioe’o aman’Añahare ty arofo’o, ie anga’o hiakatse am-palie’o i saontsy zay.
For imot Gud din harm du snur og let or munnen ordi strøyma.
14 Ino t’indaty, t’ie halio? I nasaman’ampelay, t’ie ho vañoñe?
Kor kann vel mannen vera rein? Og kvinnefødde hava rett?
15 Ingo, ndra o masi’eo tsy iatoa’e mbore tsy malio am-pivazohoa’e o likerañeo.
På sine heilage han lit ei; for honom er’kje himmeln rein,
16 Àntsake ty lo-tsereke naho ty maleotse, ie mpitohoke tahiñe hoe rano!
langt mindre då ein styggeting, ein mann som urett drikk som med vatn.
17 Hataliliko azo, janjiño; vaho ho taroñeko o nitreakoo—
Eg vil deg læra; høyr på meg! Det som eg såg, vil eg deg melda,
18 O saontsi’ ondaty mahihitseo, ty tsy naeta’e boak’ aman droae’ iareo;
det som vismenner segja kann, og ei hev dult frå sine feder,
19 Ie am’ iereo avao ty nitolorañe i taney, ndra ty renetane tsy nihelañe am’iereo ao.
dei som åleine landet åtte, og ingen framand kom bland deim.
20 Ampikoretohe’ ty farare’e lomoñandro ty lo-tsereke, voaiake o taoñe nahaja ho a’ o mpisenge-herio.
Den vonde stødt i uro liver, for valdsmann gøymt er fåe år.
21 Feo mañebake ty an-dravembia’e ao; ie manintsin-dre, te ivotraha’ ty malaso.
I øyro rædsletonar ljomar; fyrr han veit av, kjem tynaren.
22 Tsy iantofa’e te hibalike boak’amy ieñey, toli’e i fibaray.
Han trur’kje han kann fly frå myrkret; han venta lyt det kvasse sverd.
23 Mirererere mipay hanen-dre ami’ty hoe; Aia Izay? Apota’e te am-pità’e i andro mimoromoroñey.
Han leitar etter brød: Kvar er det? Han veit, ein myrk dag er for hand.
24 Ampangebahebahe’ ty haloviloviañe naho hasotriañe, miambotrak’ ama’e hoe mpanjaka veka’e hihotakotake.
Naud, trengsla skræmer, tyngjer honom, liksom ein konge budd til strid.
25 Amy te natora-kitsi’e aman’Añahare ty fità’e, mitoandratoandra amy El-Sadai.
For imot Gud han lyfte handi og våga tråssa Allvalds-Gud,
26 Horidaña’e ami’ty hagàn-kàto’e, amy hateven’ angozim-pikalan-defo’e.
han storma fram med nakken lyft, med vern utav skjold-ryggjer sterke;
27 Amy te kinope’e solike i tarehe’ey, vaho pinako’e havondrahañe ty leme’e;
han dekte andlitet med feitt og gjorde sine lender feite.
28 Itoboha’e o rova mangoakoakeo, añ’anjomba tsy fimoneñañe, ie veka’e ho votre.
Han budde i bannstøytte byar, i hus som ingen burde bu i, men til grushaugar etla var.
29 Tsy ho mpañaleale re, tsy ho nainai’e ty fijangaña’e, tsy midrodretse mb’an-tane o ampemba’eo.
Han vart’kje rik, hans gods kverv burt, hans grøda luter ei mot jordi.
30 Tsy hibolitira’e i ieñey; haforejeje’ i lelan’ afoy o tora’eo, vaho hampihelaña’ ty kofòm-palie’e.
Han kann’kje koma undan myrkret. Hans greiner turkast burt i hiten, og han kjem burt ved hans munns ande.
31 Ee te tsy hiatoa’e ty hakoahañe, hamañahia’e vatañe; fa hanambezañe aze ty tsy vente’e.
Trur han på fåfengd, vert han narra, og berre fåfengd haustar han.
32 Ho henek’ aolo’ ty andro’e Izay, vaho tsy handrevake ty tsampa’e.
Fyrr dagen kjem, då vert det uppfyllt, hans palmegreiner grønkar ikkje.
33 Hahifi’e i valobo’e mantay manahak’ i vahey, vaho hahintsa’e i voñe’ey hambañ’ amo oliveo.
Lik vinstokk misser han si druva, spiller sin blom som oljetreet.
34 Fa hangoakoake ty fivavea’ ty tsy aman-Kake, vaho ho forototoe’ ty afo ty kijà’ o mpanao vokàñeo.
Ein syndarflokk set ingi frukt, og elden øyder mute- tjeldi.
35 Ie mampiareñe hakalitahañe, naho mampiboloañe hakeo, vaho famañahiañe ty ihentseñan-tro’e.
Dei avlar møda, føder tjon, og svik i fanget sitt dei nører.»
