Joba 15

1 Le hoe ty natoi’ i Elifatse nte-Temane:

Ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:

2 Hanoiñe an-kilala-kafoake hao t’indaty mahihitse, ho lifora’e tiok’atiñanañe hao ty fisafoa’e?

Ĉu saĝulo povas respondi per ventaj opinioj, Kaj plenigi sian ventron per sensencaĵoj?

3 Hisafiry an-drehake tsy vente’e hao, ndra an-dañonañe tsy hahasoa?

Vi disputas per vortoj senutilaj, Kaj per paroloj, kiuj nenion helpas.

4 Eka, apo’o ty fañeveñañe, sebaña’o ty fiambaneañe aman’ Añahare.

Vi forigas la timon, Kaj senvalorigas preĝon antaŭ Dio.

5 Anare’ o hakeo’oo ty falie’o, joboñe’o ty famelen-kalitake.

Ĉar via malbonago instigas vian buŝon, Kaj vi elektis stilon de maliculoj.

6 Mamatse azo o falie’oo, fa tsy izaho; eka talilie’ o fivimbi’oo.

Vin kondamnas via buŝo, ne mi; Kaj viaj lipoj atestas kontraŭ vi.

7 Ihe hao t’indaty nisamaheñe valoha’e? Nitoly aolo’ o vohitseo v’iheo?

Ĉu vi naskiĝis la unua homo? Ĉu vi estas kreita pli frue ol la altaĵoj?

8 Janji’o hao o safirin’ Añahare miheotseo? Haramamoe’o hao ty hihitse?

Ĉu vi aŭdis la sekretan decidon de Dio, Kaj alkaptis al vi la saĝon?

9 Ino ty fohi’o tsy fohi’ay? Ino ty rendre’o tsy ama’ay?

Kion vi scias tian, kion ni ne scias? Kion vi komprenas tian, kio al ni mankas?

10 Songa ama’ay ty maròy foty naho ty androanavy bey taoñe te aman-drae’o.

Inter ni estas grizuloj kaj maljunuloj, Kiuj vivis pli longe ol via patro.

11 Maivañe ama’o hao ty fañohòan’ Añahare, naho o navere’e mora ama’oo?

Ĉu tiel malmulte valoras por vi la konsoloj de Dio Kaj vorto kvieta?

12 Ino ty mampihelañe ty arofo’o? vaho mampandofiry o fihaino’oo?

Kial vin tiel levas via koro, Kaj kial tiel palpebrumas viaj okuloj,

13 T’ie tsambolitioe’o aman’Añahare ty arofo’o, ie anga’o hiakatse am-palie’o i saontsy zay.

Ke vi direktas kontraŭ Dion vian koleron, Kaj elirigis el via buŝo tiajn vortojn?

14 Ino t’indaty, t’ie halio? I nasaman’ampelay, t’ie ho vañoñe?

Kio estas homo, ke li povus esti pura Kaj ke naskito de virino povus esti prava?

15 Ingo, ndra o masi’eo tsy iatoa’e mbore tsy malio am-pivazohoa’e o likerañeo.

Vidu, inter Liaj sanktuloj ne ĉiuj estas fidindaj, Kaj la ĉielo ne estas pura en Liaj okuloj:

16 Àntsake ty lo-tsereke naho ty maleotse, ie mpitohoke tahiñe hoe rano!

Des pli homo, abomeninda kaj malbona, Kiu trinkas malbonagojn kiel akvon.

17 Hataliliko azo, janjiño; vaho ho taroñeko o nitreakoo—

Mi montros al vi, aŭskultu min; Kaj kion mi vidis, tion mi rakontos,

18 O saontsi’ ondaty mahihitseo, ty tsy naeta’e boak’ aman droae’ iareo;

Kion saĝuloj diris kaj ne kaŝis antaŭ siaj patroj,

19 Ie am’ iereo avao ty nitolorañe i taney, ndra ty renetane tsy nihelañe am’iereo ao.

Al kiuj, al ili solaj, estis donita la tero, Kaj fremdulo ne trairis meze de ili:

20 Ampikoretohe’ ty farare’e lomoñandro ty lo-tsereke, voaiake o taoñe nahaja ho a’ o mpisenge-herio.

Dum sia tuta vivo malpiulo estas maltrankvila, Kaj la nombro de la jaroj de tirano estas kaŝita antaŭ li;

21 Feo mañebake ty an-dravembia’e ao; ie manintsin-dre, te ivotraha’ ty malaso.

Teruroj sonas en liaj oreloj; Meze de paco venas sur lin rabisto.

22 Tsy iantofa’e te hibalike boak’amy ieñey, toli’e i fibaray.

Li ne esperas, ke li saviĝos el mallumo; Kaj li serĉas ĉirkaŭe glavon.

23 Mirererere mipay hanen-dre ami’ty hoe; Aia Izay? Apota’e te am-pità’e i andro mimoromoroñey.

Li vagadas, serĉante panon; Li scias, ke preta estas en lia mano la tago de mallumo.

24 Ampangebahebahe’ ty haloviloviañe naho hasotriañe, miambotrak’ ama’e hoe mpanjaka veka’e hihotakotake.

Teruras lin mizero kaj premateco, Venkobatas lin kiel reĝo, pretiĝinta por batalo;

25 Amy te natora-kitsi’e aman’Añahare ty fità’e, mitoandratoandra amy El-Sadai.

Pro tio, ke li etendis sian manon kontraŭ Dion Kaj kontraŭstaris al la Plejpotenculo,

26 Horidaña’e ami’ty hagàn-kàto’e, amy hateven’ angozim-pikalan-defo’e.

Kuris kontraŭ Lin kun fiera kolo, Kun dikaj dorsoj de siaj ŝildoj.

27 Amy te kinope’e solike i tarehe’ey, vaho pinako’e havondrahañe ty leme’e;

Li kovris sian vizaĝon per graso Kaj metis sebon sur siajn lumbojn.

28 Itoboha’e o rova mangoakoakeo, añ’anjomba tsy fimoneñañe, ie veka’e ho votre.

Li loĝas en urboj ruinigitaj, En domoj ne loĝataj, Destinitaj esti ŝtonamasoj.

29 Tsy ho mpañaleale re, tsy ho nainai’e ty fijangaña’e, tsy midrodretse mb’an-tane o ampemba’eo.

Li ne restos riĉa, lia bonstato ne teniĝos, Kaj lia havaĵo ne disvastiĝos sur la tero.

30 Tsy hibolitira’e i ieñey; haforejeje’ i lelan’ afoy o tora’eo, vaho hampihelaña’ ty kofòm-palie’e.

Li ne forkliniĝos de mallumo; Flamo velksekigos liajn branĉojn, Kaj Li forigos lin per la blovo de Sia buŝo.

31 Ee te tsy hiatoa’e ty hakoahañe, hamañahia’e vatañe; fa hanambezañe aze ty tsy vente’e.

La erarinto ne fidu vantaĵon, Ĉar vanta estos lia rekompenco.

32 Ho henek’ aolo’ ty andro’e Izay, vaho tsy handrevake ty tsampa’e.

Antaŭtempe li finiĝos, Kaj lia branĉo ne estos verda.

33 Hahifi’e i valobo’e mantay manahak’ i vahey, vaho hahintsa’e i voñe’ey hambañ’ amo oliveo.

Lia nematura bero estos deŝirita, kiel ĉe vinbertrunko; Kaj lia floro defalos, kiel ĉe olivarbo.

34 Fa hangoakoake ty fivavea’ ty tsy aman-Kake, vaho ho forototoe’ ty afo ty kijà’ o mpanao vokàñeo.

Ĉar la anaro de la hipokrituloj senhomiĝos; Kaj fajro ekstermos la tendojn de tiuj, kiuj prenas subaĉeton.

35 Ie mampiareñe hakalitahañe, naho mampiboloañe hakeo, vaho famañahiañe ty ihentseñan-tro’e.

Ili gravediĝis per malpiaĵo kaj naskis pekon, Kaj ilia ventro pretigas malicaĵon.