Joba 14

1 Ondaty nasaman’ ampelao, tsy lava-ohatse vaho lifo-kasotriañe,

Homo natus de muliere, brevi vivens tempore, repletur multis miseriis.

2 hoe voñen-katae ty fionjona’e le miheatse, mihelañe hoe talinjo fa tsy mitoetse.

Qui quasi flos egreditur et conteritur, et fugit velut umbra, et numquam in eodem statu permanet.

3 Harefa’o vaho hasese’o an-jaka ama’o ao?

Et dignum ducis super huiuscemodi aperire oculos tuos, et adducere eum tecum in iudicium?

4 Ia ty mahaakatse ty malio ami’ty maleotse? Leo raike.

Quis potest facere mundum de immundo conceptum semine? nonne tu qui solus es?

5 Kanao fa nalahatse o andro’eo, fa ama’o ty ia’ o vola’eo vaho fa najado’o o efetse tsy handilara’eo,

Breves dies hominis sunt: numerus mensium eius apud te est: constituisti terminos eius, qui præteriri non poterunt.

6 ampitoliho añe ty fijilova’o, hitofa’e, ampara’ te henefe’e o andro’eo, manahake ty mpièke

Recede paululum ab eo, ut quiescat, donec optata veniat, sicut mercenarii, dies eius.

7 Manan-ko tamae’e ty hatae, ie firaeñe ro mbe mitiry avao, vaho tsy milesa o tora’eo.

Lignum habet spem: si præcisum fuerit, rursum virescit, et rami eius pullulant.

8 Ndra te mihaantetse an-tane ao o vaha’eo, naho mate an-debok’ ao i foto’ey,

Si senuerit in terra radix eius, et in pulvere emortuus fuerit truncus illius,

9 fa ie mañantson-drano ro hibotiboty vaho handrevake hoe ana-katae.

Ad odorem aquæ germinabit, et faciet comam quasi cum primum plantatum est:

10 Fe mihomake t’i Raolombelo vaho mitsalalampatse; mipetroke t’indaty, le aia?

Homo vero cum mortuus fuerit, et nudatus atque consumptus, ubi quæso est?

11 Hambañe ami’ty fisiha’ o sihanakeo naho ty fimaiha’ o sakao ampara’ te kapaike,

Quomodo si recedant aquæ de mari, et fluvius vacuefactus arescat:

12 ty fandrea’ ondaty tsy hitroatse, tsy hivañone ampara’ te mihelañe o likerañeo, vaho tsy ho barakaofeñe amy firota’ey.

Sic homo cum dormierit, non resurget, donec atteratur cælum, non evigilabit, nec consurget de somno suo.

13 Ehe t’ie haeta’o an-tsikeokeok’ao, le hakafi’o ampara’ te mimpoly ty haviñera’o, vaho hampitsatoha’o andro hahatiahia’o ahy! (Sheol h7585)

Quis mihi hoc tribuat, ut in inferno protegas me, et abscondas me, donec pertranseat furor tuus, et constituas mihi tempus, in quo recorderis mei? (Sheol h7585)

14 Ie vilasy ondatio, mbe ho veloñe hao? Fe ho liñisako amo hene androm-pitoroñakoo ampara’ te tondroke ty fañovàñe ahiko.

Putasne mortuus homo rursum vivat? cunctis diebus, quibus nunc milito, expecto donec veniat immutatio mea.

15 Hikanjy irehe le hanoiñe iraho; ho maniña’o ty satam-pità’o.

Vocabis me, et ego respondebo tibi: operi manuum tuarum porriges dexteram.

16 Fe henaneo, tinoñe’o o liakoo, ie mbe tsy vazoho’o ty fandilarako;

Tu quidem gressus meos dinumerasti, sed parce peccatis meis.

17 rinohy an-karoñe ao o tahikoo, vaho lombofa’o o hakeokoo.

Signasti quasi in sacculo delicta mea, sed curasti iniquitatem meam.

18 Mivoravora i vohitse mihotrakey, naho misitse an-toe’e ty vato;

Mons cadens defluit, et saxum transfertur de loco suo.

19 mivañen-drano o vongam-batoo; saohe’ o rano-vohitseo ty mena’ i taney; Izay ty androtsaha’o ty fitama’ ondatio.

Lapides excavant aquæ, et alluvione paulatim terra consumitur: et hominem ergo similiter perdes.

20 Iambotraha’o nainai’e, le mihelañe añe; ovae’o ty tarehe’e vaho irahe’o mb’eo.

Roborasti eum paululum ut in perpetuum transiret: immutabis faciem eius, et emittes eum.

21 Asiñeñe o ana’eo, fa tsy apota’e; mifotsake, fa tsy fohi’e.

Sive nobiles fuerint filii eius, sive ignobiles, non intelliget.

22 O marare amy nofo’eio avao ro tsapa’e, ty tro’e avao ro iroveta’e.

Attamen caro eius dum vivet dolebit, et anima illius super semetipso lugebit.