Joba 12
1 Nanoiñe ami’ty hoe t’Iobe:
Job progovori i reče:
2 Toe inahareo avao ro ondaty, vaho hitrao-pihomak’ ama’ areo ty hihitse.
“Uistinu, vi ste cvijet naroda, sa vama će izumrijeti mudrost.
3 Fa toe mahilala ka iraho, tsy inahareo avao; Tsy zai’ areo iraho. Ia ty tsy mahafohiñe o raha rezao?
Al' i ja znam k'o i vi misliti, ni u čemu od vas gori nisam: tko za stvari takve ne bi znao?
4 Fiankahafa’ o rañekoo iraho: Kanjie’e t’i Andrianañahare, vaho toiñe’e, Fitohafañe i vañoñe tsy aman-kilay.
Prijateljima sam svojim ja na podsmijeh što zazivam Boga da mi odgovori! Na podsmijeh ja sam - pravednik neporočan!
5 Tsambolitio’ ty miagaregañe ty failo, ie nihentseñañe ho a o mipolititse am-pandiao.
Prezirat' je nesretnika - sretni misle, udariti treba onog što posrće!
6 Mierañerañe ty kiboho-malaso, le tsi-añoleñañe ty manigìk’ an’Andrianañahare, o mitintiñe ty ndrahare’e am-pità’eo.
Dotle su na miru šatori pljačkaša, izazivači Boga žive bezbrižno kao da Boga u šaci svojoj drže!
7 Fe añontaneo o bibio, hampandrendreha’ iareo; naho o voro-mitiliñeo, hitalilia’ iareo;
Ali pitaj zvijeri, i poučit će te; ptice nebeske pitaj, i razjasnit će ti.
8 ke misaontsia ami’ty tane toy, hañòha’e azo, apoho hitaroña’ o fian-driakeo.
Gušteri zemlje to će ti protumačit', ribe u moru ispripovjedit će ti.
9 Ia amy rezay ro tsy mahafohiñe t’ie nanoem-pità’ Iehovà?
Od stvorenja sviju, koje ne bi znalo da je sve to Božja ruka učinila?!
10 Kila am-pità’e ao ty fiai’ ze veloñe, naho ty kofò’ ze hene ondaty.
U ruci mu leži život svakog bića i dah životvorni svakog ljudskog tijela.
11 Tsy mpitsò-bolañe hao ty ravembia, manahake ty fitsopehan-dañilañy ty mahakama?
Zar uhom mi ne sudimo besjedu k'o što kušamo nepcem okus jela?
12 Amo antetseo hao ty hihitse, amo lava’ androo hao ty hilala?
Sjedine mudrost donose čovjeku, a s vijekom dugim umnost mu dolazi.
13 Aman’Añahare o hihitse naho haozarañeo; ama’e o fanoroañe naho hilalao.
Ali u Njemu mudrost je i snaga, u Njemu savjet je i sva razumnost.
14 Heheke, mandrotsake re, le tsy hamboareñe ka; agabe’e ao t’indaty, vaho tsy ho hahañe ka.
Što razgradi, sagradit neće nitko, kog zatvori, nitko ne oslobađa.
15 Hehe te kalaña’e o ranoo, le maike; irahe’e ka iereo, le añinahinà’e ty tane.
Ustavi li vodu, suša nastaje; pusti li je, svu zemlju ispremetne.
16 Ama’e ty hafatrarañe naho ty hilala; aze ty finitake naho ty mpamitake
Jer u njemu je snaga i sva mudrost, njegov je prevareni i varalica.
17 Ampañaveloa’e tsy aman-kana o mpanoroo, vaho ampigege’e o mpizakao.
On savjetnike lišava razbora, suce pametne udara bezumljem.
18 Abala’e ty kitambem-panjaka vaho diaña’e sokotry ty vania’e.
On otpasuje pojas kraljevima i užetom im vezuje bokove.
19 Asese’e tsy aman-kana o mpisoroñeo naho gorè’e ty fanalolahy.
On bosonoge tjera svećenike i mogućnike sa vlasti obara.
20 Ampitsiñe’e ty lañona’ o matoeo, naho afaha’e ty hilala’o antetseo.
On diže riječ iz usta rječitima i starcima pravo rasuđivanje.
21 Ampidoaña’e inje o ana-donakeo naho abala’e ty sadia’ o maozatseo.
On sasiplje prezir po plemićima i junacima bedra raspasuje.
22 Ventabentare’e o raha mietak’ añ’ieñeo, aboa’e an-kazavàñe o talinjon-kavilasio.
On dubinama razotkriva tmine i sjenu smrtnu na svjetlo izvodi.
23 Onjone’e o fifeheañeo naho rotsahe’e; atratrañahe’e o fifelehañeo vaho asese’e an-drohy añe.
On diže narod pa ga uništava, umnoži ga a potom iskorijeni.
24 Ampimotsoe’e arofo o mpiaolo’ ty tane toio, vaho ampirerererè’e an-dratraratra tsy aman-dalañe añe.
On zaluđuje vladare naroda te po bespuću lutaju pustinjskom
25 Ie mijimejime añ’ ieñe ao tsy an-kazavàñe; midaleandaleañe hoe jike.
i pipaju u tmini bez svjetlosti glavinjajući poput pijanaca.
