< Joba 11 >
1 Le hoe ty natoi’ i Tsofare nte Naamate:
Y respondió Zofar naamatita, y dijo:
2 Hapoke tsy ho valeañe hao i entan-tsy fotofoto rezay, hahazo to hao ondaty lifo-dañonañeo?
¿Las muchas palabras no han de tener respuesta? ¿Y el hombre parlero será justificado?
3 Hampijomohòn-ty lahilahy hao ty fangaradadaha’o, tsy hendaha’ ondaty hao t’ie manivetive?
¿Tus mentiras harán callar a los hombres? ¿Y harás escarnio, y no habrá quien te avergüence?
4 ami’ty nanoa’o ty hoe: Ki’e o fañòhakoo, naho malio-tahin-draho am-pivazohoa’o.
Tú dices: Mi manera de vivir es pura, y yo soy limpio delante de tus ojos.
5 Aa ehe te hitsara t’i Andrianañahare, naho hanokake fivimby ama’o,
Mas ¡oh, quién diera que Dios hablara, y abriera sus labios contigo,
6 hitaroña’e hihitse miheotse! Toe aman’ ila roe ty hilala to. Aa le mahafohina te apon’ Añahare ty ila’ o hakeo’oo.
y que te declarara los secretos de la sabiduría! Porque mereces dos tantos según la ley; y sabe que Dios te ha olvidado por tu iniquidad.
7 Mahafitsikarake o raha miheotse aman’ Añahareo v’iheo? Mahafañitsokitsoke o efe’ efe’ i El-Sadai hao?
¿Alcanzarás tú el rastro de Dios? ¿Llegarás tú a la perfección del Todopoderoso?
8 Sikal’ an-dindìñe eñe iereo? —ino ty ho mete’o? laleke ta i Tsikeokeokey —ino ty ho fohi’o? (Sheol )
Es más alto que los cielos; ¿qué harás? Es más profundo que el infierno; ¿cómo lo conocerás? (Sheol )
9 Lava te ami’ty tane toy ty andava’e, mihenehene te amy riakey.
Su dimensión es más larga que la tierra, y más ancha que el mar.
10 Ke miary re, ke mampigabeñe, he manontoñe, ia ty hanebañe aze?
Si cortare, o encerrare, o juntare, ¿quién le responderá?
11 Toe arofoana’e ty votro; naho vazoho’e ty hakeo, ndra t’ie tsy mandohy.
Porque él conoce a los hombres vanos; y ve la iniquidad, ¿y no entenderá?
12 Kanao hahilala ty dagola, le mahaterak’ ondaty ty borìke-ly.
El hombre vano se hará entendido, aunque nazca como el pollino del asno montés.
13 Avantaño arè ty arofo’o, vaho avelaro ama’e o fità’oo,
Si tú preparares tu corazón, y extendieres a él tus manos;
14 apoho añe ze hakeo am-pità’o; ko ado’o hitobok’ añ’akiba’o ao ty tahiñe,
si alguna iniquidad hubiere en tu mano, y la echares de ti, y no consintieres que more maldad en tus habitaciones;
15 Ie amy zao, hampiandrae’o laharañe tsy aman-kila; hijohan-drehe tsy an-kahembañañe.
entonces levantarás tu rostro limpio de mancha, y serás fuerte y no temerás;
16 Ho haliño’o ty fisotria’o; ho tiahi’o hoe rano fa nisaok’ añe.
y olvidarás tu trabajo, y te acordarás de él como de aguas que pasaron;
17 Le hazava te amy tsipinde-menay ty havelo’o; naho manahake ty maraindray i haìe’ey.
y en mitad de la siesta se levantará bonanza; resplandecerás, y serás como la misma mañana;
18 Le hahatoky irehe kanao am-pitamàñe; mijilojilova añ’ariari’o, le màndrea an-kanintsiñe.
y confiarás, que habrá esperanza; y cavarás, y dormirás seguro;
19 Ho nihity tsy an-kahembañañe vaho maro ty hipay imba ama’o.
y te acostarás, y no habrá quien te espante; y muchos te rogarán.
20 Fe ho tofake ty maso’ o lo-tserekeo; le tsy aia ty hivoratsaha’e, vaho ty fipetro’e avao ty hisalala’e.
Mas los ojos de los malos se consumirán, y no tendrán refugio; y su esperanza será agonía del alma.