Joba 11

1 Le hoe ty natoi’ i Tsofare nte Naamate:

I odpowiedział Sofar Naamatczyk, i rzekł:

2 Hapoke tsy ho valeañe hao i entan-tsy fotofoto rezay, hahazo to hao ondaty lifo-dañonañeo?

Izaż się nie godzi na wiele słów odpowiedzieć? Albo izali mąż wielomowny będzie usprawiedliwiony?

3 Hampijomohòn-ty lahilahy hao ty fangaradadaha’o, tsy hendaha’ ondaty hao t’ie manivetive?

Bedąż na twoje plotki ludzie milczeć? A gdy ty sobie przeszydzasz, ciebie nikt nie zawstydzi?

4 ami’ty nanoa’o ty hoe: Ki’e o fañòhakoo, naho malio-tahin-draho am-pivazohoa’o.

Albowiemeś powiedział: Czysta jest nauka moja, a jestem czystym przed oczyma twemi.

5 Aa ehe te hitsara t’i Andrianañahare, naho hanokake fivimby ama’o,

Ale gdyby Bóg chciał mówić, i otworzyć usta swoje przeciwko tobie:

6 hitaroña’e hihitse miheotse! Toe aman’ ila roe ty hilala to. Aa le mahafohina te apon’ Añahare ty ila’ o hakeo’oo.

Tedyćby objawił tajemnice mądrości, żeś dwa kroć większe karanie nadto zasłużył; przetoż uznaj, że cię Bóg przebaczył dla nieprawości twojej.

7 Mahafitsikarake o raha miheotse aman’ Añahareo v’iheo? Mahafañitsokitsoke o efe’ efe’ i El-Sadai hao?

Izali tajemnice Boże wybadasz? albo doskonałości Wszechmocnego dościgniesz?

8 Sikal’ an-dindìñe eñe iereo? —ino ty ho mete’o? laleke ta i Tsikeokeokey —ino ty ho fohi’o? (Sheol h7585)

Wyższe są niż niebiosa, cóż uczynisz? Głębsze niż piekło, jakoż poznasz? (Sheol h7585)

9 Lava te ami’ty tane toy ty andava’e, mihenehene te amy riakey.

Dłuższa miara ich, niż ziemia, a szersza, niż morze.

10 Ke miary re, ke mampigabeñe, he manontoñe, ia ty hanebañe aze?

Jeźli wypełni, albo jeźli zawrze, albo jeźli w jedno ściśnie, któż go zawściągnie?

11 Toe arofoana’e ty votro; naho vazoho’e ty hakeo, ndra t’ie tsy mandohy.

Albowiem on zna marność ludzką, i widzi nieprawość; a nie miałby tego baczyć?

12 Kanao hahilala ty dagola, le mahaterak’ ondaty ty borìke-ly.

Człowiek nierozumny nabywa rozumu, choć się jako źrebię leśnego osła rodzi człowiek.

13 Avantaño arè ty arofo’o, vaho avelaro ama’e o fità’oo,

Jeźli ty przygotujesz serce twoje, a wyciągniesz do niego ręce twoje;

14 apoho añe ze hakeo am-pità’o; ko ado’o hitobok’ añ’akiba’o ao ty tahiñe,

Jeźliż nieprawość jest w ręce twej oddal ją, a mieszkać nie dopuszczaj nieprawości w przybytkach twoich;

15 Ie amy zao, hampiandrae’o laharañe tsy aman-kila; hijohan-drehe tsy an-kahembañañe.

Tedy podniesiesz oblicze twoje bez zmazy, a będziesz stały, i nie będziesz się bał.

16 Ho haliño’o ty fisotria’o; ho tiahi’o hoe rano fa nisaok’ añe.

Albowiem zapomnisz kłopotu, a jako wody, które pominęły, wspominać go będziesz.

17 Le hazava te amy tsipinde-menay ty havelo’o; naho manahake ty maraindray i haìe’ey.

I nad południe jaśniejszy nastanie czas twój; zaćmiszli się, będziesz jako zaranek.

18 Le hahatoky irehe kanao am-pitamàñe; mijilojilova añ’ariari’o, le màndrea an-kanintsiñe.

I będziesz ufał, mając nadzieję, a jako w okopach bezpiecznie spać będziesz.

19 Ho nihity tsy an-kahembañañe vaho maro ty hipay imba ama’o.

Będziesz leżał, a nikt cię nie przestraszy; i uniżać się będą przed twarzą twoją wiele ich.

20 Fe ho tofake ty maso’ o lo-tserekeo; le tsy aia ty hivoratsaha’e, vaho ty fipetro’e avao ty hisalala’e.

Ale oczy niepobożnych ustaną i ucieczka ich zginie, a nadzieja ich będzie jako wyjście duszy z człowieka.