Joba 10
1 Hejeko ty haveloko; hampidadaeko ty fitoreoko hivolañe ami’ty hafairan-troko.
Tædet animam meam vitæ meæ, dimittam adversum me eloquium meum, loquar in amaritudine animæ meæ.
2 Hoe ty ataoko aman’Añahare, Ko ozoñe’o; ampahafohino ahiko ty lie’o amako.
Dicam Deo: Noli me condemnare: indica mihi cur me ita iudices.
3 Mahasoa azo hao te ihe mamorekeke, te mavoe’o ty satam-pità’o vaho ampiloeloea’o ty fikinià’ o lo-tserekeo?
Numquid bonum tibi videtur, si calumnieris me, et opprimas me opus manuum tuarum, et consilium impiorum adiuves?
4 Amam-pihaino nofotse v’iheo? Mahavazoho manahake ty fañentea’ ondatio hao?
Numquid oculi carnei tibi sunt: aut sicut videt homo, et tu videbis?
5 Hambañe ami’ty andro’ o olombeloñeo hao o andro’oo, mira ami’ty tao’ ondatio hao o tao’oo,
Numquid sicut dies hominis dies tui, et anni tui sicut humana sunt tempora,
6 t’ie tsoehe’o o tahikoo, vaho kodebe’o o hakeokoo,
Ut quæras iniquitatem meam, et peccatum meum scruteris?
7 ndra t’ie arofoana’o te tsy tsereheñe, tsy eo ty haharombake am-pità’o.
Et scias quia nihil impium fecerim, cum sit nemo qui de manu tua possit eruere.
8 Nitsenèm-pità’o iraho, nifonire’o ho raike; aa vaho ho rotsahe’o?
Manus tuæ fecerunt me, et plasmaverunt me totum in circuitu: et sic repente præcipitas me?
9 Tiahio te lietse ty nitsenea’o ahy; hampoli’o ho deboke hao?
Memento quæso quod sicut lutum feceris me, et in pulverem reduces me.
10 Tsy nadoa’o hoe ronono hao raho vaho nampamoae’o hoe habobo?
Nonne sicut lac mulsisti me, et sicut caseum me coagulasti?
11 Nanikina’o holitse naho nofotse, namahera’o an-taolañe naho talin’ozatse.
Pelle et carnibus vestisti me: ossibus et nervis compegisti me.
12 Tinolo’o havelo an-koko migahiñe, vaho nampitambeloñe ty troko ty fiatraha’o.
Vitam et misericordiam tribuisti mihi, et visitatio tua custodivit spiritum meum.
13 Fe naeta’o añ’arofo’o ao o raha zao; apotako t’ie ama’o:
Licet hæc celes in corde tuo, tamen scio quia universorum memineris.
14 Ie mandilatse iraho, tendre’o, vaho tsy apo’o i hakeokoy.
Si peccavi, et ad horam pepercisti mihi: cur ab iniquitate mea mundum me esse non pateris?
15 Ie manao hakeo: hankàñe amako! Ie mahity, tsy vaniko ty miandra, amy te lifo-kasalarañe, tsapako o hasotriakoo.
Et si impius fuero, væ mihi est: et si iustus, non levabo caput, saturatus afflictione et miseria.
16 Aa naho niandrandra: Le hoe liona ty hangoroña’o ahy; vaho havale’o ahy an-kalatsàñe.
Et propter superbiam quasi leænam capies me, reversusque mirabiliter me crucias.
17 Vaoe’o amako o mpanisý ahikoo, vaho indrae’o amako ty haviñera’o; hasosorañe mitovon-kaemberañe ty amako.
Instauras testes tuos contra me, et multiplicas iram tuam adversum me, et pœnæ militant in me.
18 Ino ty nañakara’o ahy an-koviñe ao? Nainako te ho nisimba tsy ho niisam-pihaino,
Quare de vulva eduxisti me? qui utinam consumptus essem ne oculus me videret.
19 Hàmake t’ie hoe tsy nitoly, fa boak’an-koviñe mb’an-kibory
Fuissem quasi non essem, de utero translatus ad tumulum.
20 Tsy ho napo’e hao o androko tsy ampeampeo? Misitaha hey irehe, hahatreavako fañanintsin-kedeke,
Numquid non paucitas dierum meorum finietur brevi? dimitte ergo me, ut plangam paululum dolorem meum:
21 aolo’ te hiampaneñako; mb’amy tsy hahafibaliham-beoy, mb’an-tane mimoromoroñe, mb’an-talinjon-kavilasy ao;
Antequam vadam et non revertar, ad terram tenebrosam, et opertam mortis caligine:
22 Tane migobogoboñ’ ieñe, toe fimoromoroñañe, an-tane an-kalon-kavilasy, tsy mipendreñe, miloeloe hoe ieñe.
Terram miseriæ et tenebrarum, ubi umbra mortis, et nullus ordo, sed sempiternus horror inhabitat.
