Hebreo 3
1 Ie amy zao ry longo noro’e, mpitraok’ amy fikoihan-dindìñeio, haraharao t’Iesoà, Sorotà naho Mpisorom-Bey fitaroñan-tikañey,
οθεν αδελφοι αγιοι κλησεως επουρανιου μετοχοι κατανοησατε τον αποστολον και αρχιερεα της ομολογιας ημων χριστον ιησουν
2 i nigahiñe amy nanendreañ’ azey hambañe amy figahiña’ i Mosè amy hene anjomba’eiy.
πιστον οντα τω ποιησαντι αυτον ως και μωσης εν ολω τω οικω αυτου
3 F’ie vinolily hañeva àsiñe ambone’ i Mosè, hambañe ami’ty anaña’ ty mpandranjy traño àsiñe ambone’ i trañoy.
πλειονος γαρ δοξης ουτος παρα μωσην ηξιωται καθ οσον πλειονα τιμην εχει του οικου ο κατασκευασας αυτον
4 Songa manañe ty mpandrafi’e ze anjomba, fa i Andrianañahare ty Mpamboatse ze he’e.
πας γαρ οικος κατασκευαζεται υπο τινος ο δε τα παντα κατασκευασας θεος
5 Toe nigahiñe amy hene anjomba’ey t’i Mosè, ie nimpitoroñe nitaroñe o mbe ho tsaraeñeo.
και μωσης μεν πιστος εν ολω τω οικω αυτου ως θεραπων εις μαρτυριον των λαληθησομενων
6 Fa Anake mifehe’ i Anjomba’ey i Norizañey; itikañe o añanjomba’eo naho tambozoren-tika ty fahasibehañe naho fatokisañe osihe’ i fitamañey,
χριστος δε ως υιος επι τον οικον αυτου ου οικος εσμεν ημεις εανπερ την παρρησιαν και το καυχημα της ελπιδος μεχρι τελους βεβαιαν κατασχωμεν
7 ie anoe’ i Arofo Masiñey ty hoe: Anito, naho janji’ areo i fiarañanaña’ey,
διο καθως λεγει το πνευμα το αγιον σημερον εαν της φωνης αυτου ακουσητε
8 ko mampientetse arofo manahake tamy fanigihañe añ’andro fitsohañe an-dratraratra añey,
μη σκληρυνητε τας καρδιας υμων ως εν τω παραπικρασμω κατα την ημεραν του πειρασμου εν τη ερημω
9 ie nisombean-droae’ areoy, naho namente vaho nahaisake o fitoloñako efa-polo taoñeo.
ου επειρασαν με οι πατερες υμων εδοκιμασαν με και ειδον τα εργα μου τεσσαρακοντα ετη
10 Izay ty nibosehako ami’ty tariratse toy, le hoe iraho, Mandifik’ añ’arofo ao nainai’e iereo, mbore tsy fohi’ iareo o lalakoo,
διο προσωχθισα τη γενεα εκεινη και ειπον αει πλανωνται τη καρδια αυτοι δε ουκ εγνωσαν τας οδους μου
11 Aa le nifantàko an-keloke t’ie tsy himoak’ amy fitofàkoy.
ως ωμοσα εν τη οργη μου ει εισελευσονται εις την καταπαυσιν μου
12 Mitaoa ry longo, he te ho zoeñe ama’areo ty troke miola, mifañito aman’ Añahare veloñe.
βλεπετε αδελφοι μηποτε εσται εν τινι υμων καρδια πονηρα απιστιας εν τω αποστηναι απο θεου ζωντος
13 Aa le mifañosiha boak’ andro, ampara’ i atao ty hoe Anitoy, tsy mone ama’ areo ty hampientere’ ty famañahian-kakeo.
αλλα παρακαλειτε εαυτους καθ εκαστην ημεραν αχρις ου το σημερον καλειται ινα μη σκληρυνθη τις εξ υμων απατη της αμαρτιας
14 Fa mpitrao-dova amy Norizañey tika naho vontitireñe i fifotoram-patokisañey ampara’ i hahenefañey,
μετοχοι γαρ γεγοναμεν του χριστου εανπερ την αρχην της υποστασεως μεχρι τελους βεβαιαν κατασχωμεν
15 amy ho tsaraeñe ty hoe: Anito, naho janji’ areo i fiarañanaña’ey ko mampientents’ arofo manahake tamy fanigihañey.
εν τω λεγεσθαι σημερον εαν της φωνης αυτου ακουσητε μη σκληρυνητε τας καρδιας υμων ως εν τω παραπικρασμω
16 Ty ila’e nahajanjiñe ro niola, fa tsy ze hene nampiavote’ Mose amy Egipte.
τινες γαρ ακουσαντες παρεπικραναν αλλ ου παντες οι εξελθοντες εξ αιγυπτου δια μωσεως
17 Aa ia ty niviñera’e efa-polo taoñe? Tsy o nandilatseo hao? ie nihotrak’ an-dratraratra añe o lolo’ iareoo.
τισιν δε προσωχθισεν τεσσαρακοντα ετη ουχι τοις αμαρτησασιν ων τα κωλα επεσεν εν τη ερημω
18 Ia ka ty nifantà’e te tsy himoak’ amy fitofà’ey ao? toe o tsy niantokeo?
τισιν δε ωμοσεν μη εισελευσεσθαι εις την καταπαυσιν αυτου ει μη τοις απειθησασιν
19 Aa le onin-tika te i tsy fatokisañey ty tsy niziliha’ iareo.
και βλεπομεν οτι ουκ ηδυνηθησαν εισελθειν δι απιστιαν
