Genesisy 13

1 Aa le nionjoñe boake Mitsraime ao t’i Avrame naho i vali’ey naho ze vara’e iaby, mb’ atimoy añe, vaho nindre ama’e t’i Lote.

So for Abram frå Egyptarland upp til Sudlandet med kona si og alt det han åtte, og Lot var med honom.

2 Fa nimpañarivo an-kare naho volafoty vaho volamena t’i Avrame.

Og Abram var ovleg rik, både på bufe og på sylv og på gull.

3 Ie boak’ amy atimoy añe le nionjoñe sikal’ amy Betele, amy namboare’e kibohotse añivo’ i Betele naho i Aý am-pifotora’ey,

Sidan for han frå Sudlandet, dagsleid etter dagsleid, til dess han kom til Betel, til den staden som han fyrr hadde havt tjeldbudi si, millom Betel og Aj,

4 amy nañoreña’e kitrely valoha’ey. Teo ty nikanjia’ i Avrame ty tahina’ Iehovà.

der det altaret stod som han hadde bygt fyrste gongen han var der. Og der kalla Abram på Herren.

5 Nanam-pirai-troke naho mpirai-lia naho kibohotse ka t’i Lote mpindre fañavelo ama’e.

Men Lot, som fylgdest med Abram, hadde og sauer og naut og tjeldbuder.

6 Fe tsy nahatsapake iareo roe i taney, hitraofa’ iareo, fa loho bey ty vara’ iareo kanao tsy nahafiharo toboke.

Og landet kunde ikkje føda deim, når dei budde i hop; dei hadde so mykje fe at dei kunde ikkje bu saman.

7 Nifampibozizy amy zao o mpiara-lia-rai’ i Avrameo naho o mpiara’ i Loteo. Nimo­neñe amy taney henane zay o nte-Kanàneo naho o nte-Perizeo.

So vart det trætta millom deim som gjætte for Abram og deim som gjætte for Lot. Og kananitarne og perizitarne budde då der i landet.

8 Aa le hoe t’i Avrame amy Lote, Ee te tsy hifañolañe tika naho o mpiara’oo naho o ahikoo, amy te mpirahalahy tika.

Då sagde Abram med Lot: «Kjære deg, lat det ikkje vera trætta millom meg og deg, og millom mine hyrdingar og dine. Me er då brør!

9 Aa vaho tsy hene miatrek’ azo o taneo? Misitaha amako arè, aa ihe homb’ am-pitàn-kavia mb’eo, le ho mb’an-kavana iraho; ke ihe mb’ am-pitàn-kavana, le izaho mb’ an-kavia.

Hev du ikkje heile landet fyre deg? Skil då heller lag med meg! Tek du til vinstre, so skal eg taka til høgre, og tek du til høgre, so skal eg taka til vinstre.»

10 Nampiandra-pihaino t’i Lote, nahatalake te soa fitondrake iaby ty vavatane’ Iordaney eñe manahake ty golobo’ Iehovà, hambañe an-tane Mitsraime amy figodañañe mb’e Tsoare mb’eoy, (taolo’ ty nandrotsaha’ Iehovà i Sedome naho i Amorà).

Då skoda Lot ikring seg, og såg at heile Jordan-kverven, alt burtåt Soar, var rik på vatn yver alt, som Herrens hage, som Egyptarlandet - fyrr Herren lagde Sodoma og Gomorra i øyde.

11 Jinobo’ i Lote i vavatane’ Iordaney iabiy naho nañavelo mb’atiña­nañe mb’eo t’i Lote, ie nifampiria.

Og Lot valde seg ut heile Jordan-kverven. So tok Lot austigjenom, og dei skildest frå einannan:

12 Nimoneñe an-tane Kanàney t’i Avrame vaho nimoneñe amo rova’ i vavataneio t’i Lote vaho nañoren-kiboho mb’e Sedome añe.

Abram vart buande i Kana’ans-land, og Lot budde i byarne i Jordan-kverven, og lægra alt burtåt Sodoma.

13 Ni‑lo tsereke o nte-Sedomeo, vata’e bei-hakeo am’ Iehovà.

Men mennerne i Sodoma var vonde, og synda groveleg mot Herren.

14 Hoe t’Iehovà amy Avrame, naho fa nisitaha’ i Lote. Ampiandrao fihaino henaneo vaho mitalakesa boak’ amo iambesara’oo mañavaratse naho mañatimo naho maniñana vaho mañandrefa;

Og Herren sagde til Abram, etter Lot hadde skilt lag med honom: «Lat upp augo dine og sjå ikring deg frå den staden du stend, nordetter og sudetter og austetter og vestetter!

15 amy te hatoloko azo naho amo tarira’o kitro-añ’ afe’eo ze hene tane isa’o.

For alt det landet du ser, vil eg gjeva deg og di ætt til æveleg tid.

16 Hampiraeko ami’ty lembo’ ty tane toy o tarira’oo; aa naho mahaiake ty debo’ ty tane toy t’indaty le mete hiaheñe ka o tarira’oo.

Og eg vil lata ætti di verta som dusti på jordi: kann nokon telja dusti på jordi, so kann dei og telja di ætt.

17 Miongaha arè le rangao ty andàva’ o taneo naho ty am-pohe’e, fa hene hatoloko azo.

Upp, og far landet igjenom, so langt og so breidt som det er! For deg vil eg gjeva det.»

18 Aa le nasi’ i Avrame ty kijà’e le nimb’eo naho nitobe amo hatae jabajaba’ i Mamrè e Khebroneo vaho nañoreñe kitrely am’ Iehovà.

So flutte Abram tjeldbuderne, og kom til eikelunden åt Mamre i Hebron. Der vart han buande, og bygde Herren eit altar.