Eksodosy 8
1 le nitsara amy Mosè t’Iehovà, Akia miheova mb’ amy Parò mb’eo vaho ano ty hoe ama’e, Hoe ty tsinara’ Iehovà: Ampiavoto ondatikoo, hitoroñe ahiko.
Daarna zeide de HEERE tot Mozes: Ga in tot Farao, en zeg tot hem: Zo zegt de HEERE: Laat Mijn volk trekken, dat zij Mij dienen.
2 Aa ie mitoky, tsy hampienga, le inao, ho tsitsifeko sahoñe o tane’oo.
En indien gij het weigert te laten trekken, zie, zo zal Ik uw ganse landpale met vorsen slaan;
3 Hifamorohotse amy Nailey o sahoñeo. Hiakatse boak’ao hizilik’ añ’ anjomba’o ao naho an-traño firota’o ao naho am-pandrea’o ao naho añ’ anjomba’ o mpitoro’oo naho amo ondati’oo naho amo fanokona’oo vaho amo finga fitroboan-kobao.
Dat de rivier van vorsen zal krielen, die zullen opkomen, en in uw huis komen, en in uw slaapkamer, ja, op uw bed; ook in de huizen uwer knechten, en op uw volk, en in uw bakovens, en in uw baktroggen.
4 Hanganik’ ama’o naho am’ondati’oo vaho amo mpitoro’oo o sahoñeo.
En de vorsen zullen opkomen, op u, en op uw volk, en op al uw knechten.
5 Le hoe t’Iehovà amy Mosè, Saontsio t’i Aharone, Ahitio ambone’ o torahañeo naho o talahao vaho o antarao ty fità’o rekets’ i kobai’oy hampiakatse o sahoñeo mb’an-tane Mitsraime mb’eo.
Verder zeide de HEERE tot Mozes: Zeg tot Aaron: Strek uw hand uit met uw staf, over de stromen, en over de rivieren, en over de poelen; en doe vorsen opkomen over Egypteland.
6 Aa le natora-kitsi’ i Aharone ambone’ o rano’ i Mitsraimeo ty fità’e vaho nitroatse mb’an-tamboho mb’eo o sahoñeo nanafotse ty tane Mitsraime.
En Aaron strekte zijn hand uit over de wateren van Egypte, en er kwamen vorsen op en bedekten Egypteland.
7 Fe tsinikombe’ o ambiasao amo sahà’ iareoo, le nañakatse sahoñe an-tane Mitsraime ka.
Toen deden de tovenaars ook alzo, met hun bezweringen; en zij deden vorsen over Egypteland opkomen.
8 Nikanjie’ i Parò t’i Mosè naho i Aharone le nanao ty hoe: Mihalalia am’Iehovà te hakareñe amako naho am’ ondatikoo o sahoñeo vaho hengako homb’eo ondatio hisoroñe am’ Iehovà.
En Farao riep Mozes en Aaron, en zeide: Bidt vuriglijk tot den HEERE, dat Hij de vorsen van mij en van mijn volk wegneme; zo zal ik het volk trekken laten, dat zij den HEERE offeren.
9 Hoe ty Mosè amy Parò, Inao ty engeñe atoloko azo: Ombia ty hihalaliako ho azo naho o mpitoro’oo naho ondati’oo te hasoike ama’ areo vaho añ’ anjomba’ areo o sahoñeo, hampipoke iareo amy sàkay avao?
Doch Mozes zeide tot Farao: Heb de eer boven mij! Tegen wanneer zal ik voor u, en voor uw knechten, en voor uw volk, vuriglijk bidden, om deze vorsen van u en van uw huizen te verdelgen, dat zij alleen in de rivier overblijven?
10 Le hoe re, Hamaray. Hoe t’i Mosè, Ie o sinaontsi’oo! Hahafohina’o te tsy amam-pañirinkiriñe aze t’Iehovà Andrianañahare’ay.
Hij dan zeide: Tegen morgen. En hij zeide: Het zij naar uw woord, opdat gij weet, dat er niemand is, gelijk de HEERE, onze God.
11 Ie misitak’azo naho o anjomba’oo naho o mpitoro’oo naho ondati’oo, le hidok’ amy sàkay avao.
Zo zullen de vorsen van u, en van uw huizen, en van uw knechten, en van uw volk wijken; zij zullen alleen in de rivier overblijven.
12 Nienga i Parò amy zao t’i Mosè naho i Aharone vaho nikaike Iehovà t’i Mosè ty amo sahoñe nitsobore’ i Paròo.
Toen ging Mozes en Aaron uit van Farao; en Mozes riep tot den HEERE, ter oorzake der vorsen, die Hij Farao had opgelegd.
13 Le nanoe’ Iehovà i nihalalie’ i Mosèy, nimate añ’ anjomba ao o sahoñeo naho an-kiririsa ey naho an-tetek’ ao.
En de HEERE deed naar het woord van Mozes; en de vorsen stierven, uit de huizen, uit de voorzalen, en uit de velden.
14 Aa le natonto’ iareo an-kivotri-kivotry ampara’ te nitrotròtse i taney.
En zij vergaderden ze samen bij hopen, en het land stonk.
15 Aa naho nioni’ i Parò t’ie nikepake le nampientetse arofo, nihiritsiritse am’ iereo, amy nitsara’ Iehovày.
Toen nu Farao zag, dat er verademing was, verzwaarde hij zijn hart, dat hij naar hen niet hoorde, gelijk als de HEERE gesproken had.
16 Le hoe t’Iehovà amy Mosè, Anò ty hoe amy Aharone, Ahitio o kobai’oo vaho paoho ty lembo’ o taneo, hanjaria’e boròm-pìhetse hanitsike ty tane’ i Mitsraime.
Verder zeide de HEERE tot Mozes: Zeg tot Aaron: Strek uw staf uit, en sla het stof der aarde, dat het tot luizen worde, in het ganse Egypteland.
17 Nanoe’ iereo; nahiti’ i Aharone ty fità’e reke-kobaiñe vaho pinao’e ty debo’ i taney, le nirodañe am’ ondatio naho amo hàreo ty boròm-pìhetse, ze atao debok’ an-tane eo fonga ninjare boròm-pìhetse nanitsike ty tane Mitsraime.
En zij deden alzo; want Aaron strekte zijn hand uit met zijn staf, en sloeg het stof der aarde, en er werden vele luizen aan de mensen, en aan het vee; al het stof der aarde werd luizen, in het ganse Egypteland.
18 Nimanea’ o ambiasao ty hañakatse boròm-pìhetse amo sahà’ iareoo fe tsy nahalefe. Nipetak’ am’ondatio naho amo hareo o boròm-pìhetseo.
De tovenaars deden ook alzo met hun bezweringen, opdat zij luizen voortbrachten; doch zij konden niet; zo waren de luizen aan de mensen, en aan het vee.
19 Le hoe o ambiasao amy Parò, Rambom-pitàn’ Añahare toy! fe nihagàñe avao ty arofo’ i Parò le tsy nihaoña’e, izay ty nitsara’ Iehovà.
Toen zeiden de tovenaars tot Farao: Dit is Gods vinger! Doch Farao's hart verstijfde, zodat hij naar hen niet hoorde, gelijk de HEERE gesproken had.
20 Le hoe t’Iehovà amy Mosè, Mañaleñaleña le mijohaña añatrefa’ i Parò, t’ie miavotse mb’an-drano mb’eo vaho ano ty hoe, Hoe ty tsinara’ Iehovà: Angao hiavotse mb’eo ondatikoo hitalaho amako.
Verder zeide de HEERE tot Mozes: Maak u morgen vroeg op, en stel u voor Farao's aangezicht; zie, hij zal aan het water uitgaan, en zeg tot hem: Zo zegt de HEERE: Laat Mijn volk trekken, dat zij Mij dienen;
21 Aa hera tsy hengà’o homb’eo ondatikoo, le haropako ama’o ty laletse mifamorohotse naho amo mpitoro’oo naho am’ondati’oo naho añ’anjomba’ areo ao, le hifamorohotse añ’ anjomba’ o nte-Mitsraimeo o laletseo vaho an-tane ijohaña’ iareo.
Want zo gij Mijn volk niet laat trekken, zie, zo zal Ik een vermenging van ongedierte zenden op u, en op uw knechten, en op uw volk, en in uw huizen; alzo dat de huizen der Egyptenaren met deze vermenging zullen vervuld worden, en ook het aardrijk, waarop zij zijn.
22 Fe haviko amy andro zay ty tane Gosena imoneña’ ondatikoo, tsy hiropahan-daletse, hahafohina’o te añivo ty tane atoy iraho, Iehovà.
En Ik zal te dien dage het land Gosen, waarin Mijn volk woont, afzonderen, dat daar geen vermenging van ongedierte zij, opdat gij weet, dat Ik, de HEERE, in het midden dezes lands ben.
23 Eka, hampijadoñako jebañe añivo’ ondatikoo naho ondati’oo. Hipoteake maray i viloñe zay.
En Ik zal een verlossing zetten tussen Mijn volk en tussen uw volk; tegen morgen zal dit teken geschieden!
24 Nanoe’ Iehovà, le havasiañan-dale-dero ty nifoak’ añ’ anjomba’ i Parò naho añ’ anjomba’ o mpitoro’e iabio; vaho hene nampiantoe’ i fifamorohotan-daletsey ty tane Mitsraime.
En de HEERE deed alzo; en er kwam een zware vermenging van ongedierte in het huis van Farao, en in de huizen van zijn knechten, en over het ganse Egypteland; het land werd verdorven van deze vermenging.
25 Kinoi’ i Parò amy zao t’i Mosè naho i Aharone le nanao ty hoe, Akia, misoroña aman’ Añahare’ areo an-tane atoy.
Toen riep Farao Mozes en Aaron, en zeide: Gaat heen, en offert uwen God in dit land.
26 Aa hoe t’i Mosè, Tsy mete t’ie hanoe’ay fa sirika amo nte-Mitsraimeo o fisoroña’ay am’ Iehovà Andrianañahare’aio. Aa naho isoroña’ay am-pahaisaha’ o nte-Mitsraimeo ty raha tiva, tsy ho fetsahe’ iareo vato hao?
Mozes dan zeide: Het is niet recht, dat men alzo doe; want wij zouden der Egyptenaren gruwel den HEERE, onzen God, mogen offeren; zie, indien wij der Egyptenaren gruwel voor hun ogen offerden, zouden zij ons niet stenigen?
27 Hañavelo telo andro mb’ am-patrambey añe zahay, hisoroñe am’ Iehovà Andrianañahare’ay, amy ze hitsarae’e ama’ay.
Laat ons den weg van drie dagen in de woestijn gaan, dat wij den HEERE onzen God offeren, gelijk Hij tot ons zeggen zal.
28 Aa le hoe t’i Parò, Hengako hiavotse mb’ am-patrambey ao nahareo hisoroñe am’ Iehovà Andrianañahare’ areo naho tsy loho lavitse ty añaveloa’ areo. Mihalalia ho ahiko.
Toen zeide Farao: Ik zal u trekken laten, dat gijlieden den HEERE, uwen God, offert in de woestijn; alleen, dat gijlieden in het gaan geenszins te verre trekt! Bidt vuriglijk voor mij.
29 Le hoe t’i Mosè, Vata’e mienga azo iraho le hihalaly am’ Iehovà te hasitake amy Parò naho amo mpitoro’eo vaho am’ondati’eo hamaray o laletse mifamorohotseo le asoao tsy ho fañahie’ i Parò avao, tsy hampienga’e hisoroñe am’ Iehovà ondatio.
Mozes nu zeide: Zie, ik ga van u, en zal tot den HEERE vuriglijk bidden, dat deze vermenging van ongedierte van Farao, van zijn knechten, en van zijn volk morgen wegwijke! Alleen, dat Farao niet meer bedriegelijk handele, dit volk niet latende gaan, om den HEERE te offeren.
30 Aa le nienga i Parò t’i Mosè vaho nihalaly am’ Iehovà.
Toen ging Mozes uit van Farao, en bad vuriglijk tot den HEERE.
31 Le nanoe’ Iehovà i nihalalie’ey: nafaha’e amy Parò naho amo mpitoro’eo naho am’ ondati’eo o laletse nifamorohotseo, leo raike tsy napoke.
En de HEERE deed naar het woord van Mozes, en de vermenging van ongedierte week van Farao, van zijn knechten, en van zijn volk; er bleef niet een over.
32 Le mbe nampientere’ i Parò ty arofo’e henane zay, tsy nenga’e hiavotse ondatio.
Doch Farao verzwaarde zijn hart ook op ditmaal, en hij liet het volk niet trekken.
