Asan'ny Apostoly 25
1 Ie fa telo andro te niavy amy faritsey t’i Festosy, le nionjoñe hirik’e Kaisaria mb’e Ierosaleme mb’eo,
Festus ergo cum venisset in provinciam, post triduum ascendit Jerosolymam a Cæsarea.
2 naho naneseke i Paoly ty talèm-pisoroñe naho ty bei’ o Jiosio, nanigike aze
Adieruntque eum principes sacerdotum et primi Judæorum adversus Paulum: et rogabant eum,
3 hañisoke iareo ty ama’e, hañitrifa’e mb’e Ierosaleme mb’eo, (ie ho vandroñe’ iareo an-dalañe ey hamono aze).
postulantes gratiam adversus eum, ut juberet perduci eum in Jerusalem, insidias tendentes ut interficerent eum in via.
4 Aa le hoe ty natoi’ i Festosy: Hambenañe e Kaisaria añe avao t’i Paoly, fa hionjom-beo aniany ka iraho.
Festus autem respondit servari Paulum in Cæsarea: se autem maturius profecturum.
5 Aa le ampindrezo amako ze mete ama’ areo hizotso mb’eo, hanisy indatiy naho toe aman-kakeo.
Qui ergo in vobis, ait, potentes sunt, descendentes simul, si quod est in viro crimen, accusent eum.
6 Nitambatse am’iereo re tsy ampe folo ndra valo andro, le nizotso mb’e Kaisaria mb’eo; ie loakandro le niambesatse amy fiambesam-pizakañey, vaho linili’e te hasese t’i Paoly.
Demoratus autem inter eos dies non amplius quam octo aut decem, descendit Cæsaream, et altera die sedit pro tribunali, et jussit Paulum adduci.
7 Ie tsatoke t’i Paoly le niarikoboña’ o Jiosy nizotso boak’e Ierosalemeo, naho maro naho raty ty sisý nanoe’e, fe tsy nahaventeañe.
Qui cum perductus esset, circumsteterunt eum, qui ab Jerosolyma descenderant Judæi, multas et graves causas objicientes, quas non poterant probare:
8 Le hoe ty niveroha’ i Paoly: Tsy aman-tahin-dra raike iraho ke amy Hake tana’ o Tehodaoy he amy anjomban’ Añaharey, he amy Kaisara.
Paulo rationem reddente: Quoniam neque in legem Judæorum, neque in templum, neque in Cæsarem quidquam peccavi.
9 Aa ie te hañosikosike o Tehodao t’i Festosy, le hoe re amy Paoly: Mete’o hao ty hionjoñe mb’e Ierosaleme mb’eo hiatre-jaka amy sisý rezay?
Festus autem volens gratiam præstare Judæis, respondens Paulo, dixit: Vis Jerosolymam ascendere, et ibi de his judicari apud me?
10 Hoe ty natoi’ i Paoly: Aolom-piambesam-pizakà’ i Kaisara ty ijohañako, izay o mañeva ahy ho zakaeñeo. Tsy anaña’ o Tehodao hakeo, toe fohi’o.
Dixit autem Paulus: Ad tribunal Cæsaris sto: ibi me oportet judicari: Judæis non nocui, sicut tu melius nosti.
11 Aa naho mpandilatse iraho, hera nanao ze mañeva hahafate ahy, le tsy liereko ty hikenkañe. F’ie tsy aman-katò’ o anisìa’ ondaty reo ahio, le tsy eo ty mahafanese ahy am’iereo. I Kaisara ro ikoihako!
Si enim nocui, aut dignum morte aliquid feci, non recuso mori: si vero nihil est eorum quæ hi accusant me, nemo potest me illis donare. Cæsarem appello.
12 Ie nisafiry amo vavea’eo t’i Festosy, le hoe ty asa’e: Kanao nikaihe’o t’i Kaisara. Le i Kaisara ty handenà’o!
Tunc Festus cum concilio locutus, respondit: Cæsarem appellasti? ad Cæsarem ibis.
13 Ie modo ty andro tsy ampeampe, le niheo mb’e Kaisaria mb’eo t’i Agripa Mpanjaka naho i Berenikae vali’e hifañontane amy Festosy.
Et cum dies aliquot transacti essent, Agrippa rex et Bernice descenderunt Cæsaream ad salutandum Festum.
14 Aa ie nitambatse ao andro maro, le nitaròñe’ i Festosy amy mpanjakay i Paoly. Hoe re: Ao t’indaty napo’ i Feliksa an-drohy.
Et cum dies plures ibi demorarentur, Festus regi indicavit de Paulo, dicens: Vir quidam est derelictus a Felice vinctus,
15 Aa izaho te Ierosaleme añe, le ninday sisý o mpisorom-beio naho o bein-Tehodao, nipay ahy hañozoñ’ aze.
de quo cum essem Jerosolymis, adierunt me principes sacerdotum et seniores Judæorum, postulantes adversus illum damnationem.
16 Tinoiko am’iereo te tsy sata’ o nte-Romao ty haneseke ondaty aolo’ te nifañatrek’ amo mpanisý azeo i tinombokey, amy t’ie aman-jo hiveroke amo anisìañe azeo.
Ad quos respondi: Quia non est Romanis consuetudo damnare aliquem hominem priusquam is qui accusatur præsentes habeat accusatores, locumque defendendi accipiat ad abluenda crimina.
17 Aa ie nimb’ etoañe le tsy nandiñe iraho fa nitobok’ amy fiambesam-pizakàñey amy loak’ àndroy vaho liniliko te hampiatrefeñe etoañe indatiy.
Cum ergo huc convenissent sine ulla dilatione, sequenti die sedens pro tribunali, jussi adduci virum.
18 Ie niongake hiatrefa’ o mpanisìo, le tsy o sata raty nataoko ho nanisiañ’ azeo,
De quo, cum stetissent accusatores, nullam causam deferebant, de quibus ego suspicabar malum.
19 fa toe fifandierañe amo fitalahoa’ iareoo naho indaty nihomak’ atao Iesoà volañe’ i Paoly te veloñey.
Quæstiones vero quasdam de sua superstitione habebant adversus eum, et de quodam Jesu defuncto, quem affirmabat Paulus vivere.
20 Aa ie nataoko te tsy hahafisafiry izay; le nañontaneako ke t’ie mete hañavelo mb’e Ierosaleme mb’eo hiatre-jaka amy sisý zay.
Hæsitans autem ego de hujusmodi quæstione, dicebam si vellet ire Jerosolymam, et ibi judicari de istis.
21 Fe ami’ty nihalalia’ i Paoly te handiñy ty fijanjiña’ i Kaisara, le liniliko t’ie ho tànañe ampara’ te haseseko mb’ amy Kaisara añe.
Paulo autem appellante ut servaretur ad Augusti cognitionem, jussi servari eum, donec mittam eum ad Cæsarem.
22 Aa le hoe t’i Agripa amy Festosy: Te hahatsanoñe indatiy ka iraho. Tinoi’e ty hoe: Ho janjiñe’o hamaray.
Agrippa autem dixit ad Festum: Volebam et ipse hominem audire. Cras, inquit, audies eum.
23 Ie loak’ andro, avy eo t’i Agripa naho i Berenikae am-bolonahetse abo, le nizilik’ añ’anjombam-pizakàñe ao mindre amo mpifeheo naho am’ondaty bei’ i rovaio, vaho nasese mb’eo t’i Paoly ami’ty lili’ i Festosy.
Altera autem die cum venisset Agrippa et Bernice cum multa ambitione, et introissent in auditorium cum tribunis et viris principalibus civitatis, jubente Festo, adductus est Paulus.
24 Hoe t’i Festosy: Ry Agripa mpanjaka naho ry roandriañe mindre mivory etoañ’ iabio, hehe ondatio! i nampiatrefa’ ty valobohò’ o Jiosy e Ierosaleme añe naho e Kaisaria etoañeo amako, i nikoraheñe te tsy mañeva ho veloñey.
Et dicit Festus: Agrippa rex, et omnes qui simul adestis nobiscum viri, videtis hunc de quo omnis multitudo Judæorum interpellavit me Jerosolymis, petentes et acclamantes non oportere eum vivere amplius.
25 Ty nitreako, le t’ie tsy nanao inoñ’ inoñe hañeva aze havetrake, fe amy t’e nipay zaka amy Kaisara re, le sinafiriko t’ie hasese mb’e Roma añe.
Ego vere comperi nihil dignum morte eum admisisse. Ipso autem hoc appellante ad Augustum, judicavi mittere.
26 Fe tsy amam-bente’e ama’e iraho hanokirako amy talèkoy. Aa le izay ty naneseako aze añatrefa’ areo etoañe, somandrak’ aolo’o etoa ry Agripa mpanjaka, soa te, ie tampetse ty fañotsohotsoañe toy le hanan-ko sokireko,
De quo quid certum scribam domino, non habeo. Propter quod produxi eum ad vos, et maxime ad te, rex Agrippa, ut interrogatione facta habeam quid scribam.
27 fe ataoko ho tsy fañeva’e ty aneseañe ty mpirohy naho tsy talilieñe hey ty anesehañe aze.
Sine ratione enim mihi videtur mittere vinctum, et causas ejus non significare.
