2 Samoela 22
1 Tinaro’ i Davide am’ Iehovà ty onin-tsabo toy amy andro nandrombaha’ Iehovà aze am-pità’ o rafelahi’e iabio naho am-pità’ i Saoley;
David kvad denne sang for Herren den dag da Herren hadde utfridd ham av alle hans fienders hånd og av Sauls hånd.
2 le hoe re: Lamilamiko t’Iehovà; ty fitsolohako, naho ty mpandrombak’ ahy.
Og han sa: Herren er min klippe og min festning og min redder,
3 T’i Andrianañahare lamilamiko, Ie ty fipalirako, ty fikalan-defoko, ty tsìfam-pandrombahañe ahy, ty fitalakesañ-aboko, naho ty fiampirako; t’i Mpandrombak’ ahy, Ihe ro mamotsots’ ahy amo hotakotakeo.
min klippefaste Gud, som jeg setter min lit til, mitt skjold og min frelses horn, min borg og min tilflukt, min frelser; fra vold frelser du mig.
4 Rengèñe, hoe ty koiko, t’Iehovà, fa hinaha’e amo rafelahikoo.
Jeg påkaller den Høilovede, Herren, og blir frelst fra mine fiender.
5 Nandipotse ahy o onjan-kavilasio, nañoridañe ahy ty fisorotombaha’ i Beliale.
Dødens bølger omspente mig, fordervelsens strømmer forferdet mig.
Dødsrikets rep omgav mig, dødens snarer overfalt mig. (Sheol h7585)
7 Ie niampoheke le nikanjy Iehovà, eka, kinanjiko t’i Andrianañahareko; le jinanji’e an-kivoho’e ao ty feoko, vaho nimoake amo ravembia’eo ty fitoreoko.
I min trengsel påkalte jeg Herren, og jeg ropte til min Gud; han hørte fra sitt tempel min røst, og mitt skrik kom for hans ører.
8 Nanginikinike naho niozoñozoñe ty tane toy niezeñezeñe o fahan-dikerañeo; nañondrañe ty amy haviñera’ey.
Da rystet og bevet jorden, himmelens grunnvoller skalv, og de rystet; for hans vrede var optendt.
9 Nionjoñe boak’ am-piantsona’e ty hatoeñe; afo nahaforototo ty hirik’ am-palie’e ao; foroha mirekake ty boak’ ama’e.
Det steg røk op av hans nese, og fortærende ild fra hans munn; glør brente ut av ham.
10 Nampivokoke o likerañeo re vaho nizotso; ieñe nimoromoroñe ty ambane fandia’eo.
Og han bøide himmelen og steg ned, og det var mørke under hans føtter.
11 Nijoñe ambone kerobe eo re le nitiliñe, nitalakeseñe ambone’ o elan-tiokeo.
Og han fór på kjeruber og fløi, og han lot sig se på vindens vinger.
12 Nampiarikatohe’e ama’e ty ieñe manahake t’ie kibohotse, rano mainte naho rahoñe migobo’ i likerañey.
Og han gjorde mørke til skjul rundt omkring sig, vannmasser, tykke skyer.
13 Ty fireandrea’ i fiatrefa’ey ty nahaviañañe vaen’ afo.
Frem av glansen foran ham brente gloende kull.
14 Nangotroke boak’ andikerañe ao t’Iehovà, tinolo’ i Andindimoneñey fiarañanañañe.
Herren tordnet fra himmelen, den Høieste lot sin røst høre.
15 Nañiririña’e ana-pale, hampibaibay; helatse, hampitsobore iareo.
Og han utsendte piler og spredte dem omkring - lyn og forvirret dem.
16 Niboak’ amy zao o goledon-driakeo, piniopioke o faha’ ty tane toio ami’ty fañendaha’ Iehovà, amy fikofò’ o fiantsoña’eoy.
Da kom havets strømmer til syne; jordens grunnvoller blev avdekket ved Herrens trusel, for hans neses åndepust.
17 Nahiti’e boak’ an-dikerañe ao ty fità’e, rinambe’e iraho, tinari’e boak’ añ’antara bey ao;
Han rakte sin hånd ut fra det høie, han grep mig; han drog mig op av store vann.
18 Rinomba’e amo rafelahiko maozatseo, amo malaiñ’ahio, amy t’ie nifatratse te amako.
Han fridde mig ut fra min sterke fiende, fra mine avindsmenn; for de var mig for mektige.
19 Niatreatre ahy iereo añ’andron-kankàñe; fe nirampiako t’Iehovà.
De overfalt mig på min motgangs dag; men Herren blev min støtte.
20 Nasese’e mb’an-toetse mangadagadamb’eo rinomba’e iraho amy te mahafale aze.
Og han førte mig ut i fritt rum; han frelste mig, for han hadde behag i mig.
21 Tinambe’ Iehovà ty havañonako, ty falion-tañako ty nanolora’e ahy.
Herren gjengjeldte mig efter min rettferdighet, han betalte mig efter mine henders renhet.
22 Toe nifaharako o lala’ Iehovào, vaho tsy nitsile an-kelok’ aman’ Añahareko.
For jeg tok vare på Herrens veier og vek ikke i ondskap fra min Gud;
23 Tañatrefako eo iaby o fepè’eo, le tsy nisitaheko o fañè’eo.
for alle hans lover hadde jeg for øie, og fra hans bud vek jeg ikke,
24 Nigahiñe añatrefa’e eo iraho, vaho nilie-batañe tsy handilatse.
og jeg var ulastelig for ham og voktet mig vel for min synd.
25 Aa le tinambe’ Iehovà i havantañakoy, ty haliovako am-pihaino’eo.
Og Herren gjengjeldte mig efter min rettferdighet, efter min renhet for hans øine.
26 O mpitretrèo ro tretreze’o, vañon-dRehe amo vañoñeo.
Mot den fromme viser du dig from, mot den rettvise stridsmann viser du dig rettvis,
27 Amo malio arofoo irehe ro ki’e, fe o mengokeo ro helofe’o.
mot den rene viser du dig ren, mot den forvendte viser du dig vrang.
28 Rombahe’o o mpisotrio; fe amo mpitrotroabokeo o fihaino’oo, hamotsaha’o.
Elendige folk frelser du, men dine øine er mot de overmodige; dem fornedrer du.
29 Ihe ro failoko, ry Iehovà; hazavae’ Iehovà o faiekoo.
For du er mitt lys, Herre, og Herren opklarer mitt mørke.
30 Ihe ty nañoridañako ty firimboñañe, i Andrianañaharekoy ty nanganihako kijoly.
For ved dig stormer jeg løs på fiendeskarer, ved min Gud springer jeg over murer.
31 I Andrianañahare: vantañe i lala’ey; niventeseñe ty Tsara’ Iehovà; fikalan-defoñe re amy ze hene mitsolok’ ama’e.
Gud, hans vei er fullkommen; Herrens ord er rent, han er et skjold for alle dem som setter sin lit til ham.
32 Fa ia t’i Andrianañahare naho tsy Iehovà? vaho ia ty Lamilamy naho tsy i Andrianañaharentikañe?
For hvem er Gud foruten Herren, og hvem er en klippe foruten vår Gud?
33 T’i Andrianañaharem-pipalirako fatratse; i mampavantañe i liakoiy;
Gud, han er mitt sterke vern og leder den ulastelige på hans vei.
34 Ie manao o tombokoo ho tombom-panaloke, vaho mamotrak’ ahy an-kaboañe eo.
Han gir ham føtter likesom hindene og stiller mig på mine høider.
35 Ie mañòke o tañakoo hialy, hampibitsohan-tañako ty fale torisìke.
Han oplærer mine hender til krig, så mine armer spenner kobberbuen.
36 Fa natolo’o ahy ka ty fikalan-defom-pandrombahañe; vaho nampitoabotse ahy o fañisoha’oo.
Og du gir mig din frelse til skjold, og din mildhet gjør mig stor.
37 Nampangadagadañe’o ty liako; tsy hititititike o ongokoo.
Du gjør rummet vidt for mine skritt under mig, og mine ankler vakler ikke.
38 Fa hinorìdako o rafelahikoo, vaho narotsako; tsy nimpoly iraho ampara’ te finongoko.
Jeg vil forfølge mine fiender og ødelegge dem, og jeg vender ikke tilbake før jeg har gjort ende på dem.
39 Nagedrako iereo vaho trinabotraboko tsy hitroatse; nikorovok’ ambane tomboko eo.
Jeg gjør ende på dem og knuser dem, så de ikke kan reise sig; de faller under mine føtter.
40 Fa nampidiañe’o haozarañe amy hotakotakey iraho; fa nampiambanè’o amako o nitroatse amakoo.
Og du omgjorder mig med kraft til krig, du bøier mine motstandere under mig.
41 Natolo’o ahy ka ty hàto’ o rafelahikoo, haitoako amako o malaiñ’ ahio.
Og mine fiender lar du vende mig ryggen, mine avindsmenn utrydder jeg.
42 Nipay iereo, fe tsy amam-pandrombake; amy Iehovà, f’ie tsy nanoiñe.
De ser sig om, men der er ingen frelser - efter Herren, men han svarer dem ikke.
43 Aa le dinemodemoko ho pilipito’e iereo manahake ty debo’ ty tane toy, linialiako hoe fotak’ an-dalañe eo, toe linialiako ambane.
Og jeg knuser dem som jordens støv; jeg sønderknuser dem, tramper dem ned som søle på gatene.
44 Ie rinomba’o am-pikitrohan-drati’ ondatikoo; nambena’o ho mpiaolo’ o kilakila’ ondatio; mitoroñe ahy ondaty tsy nahafohiñe ahio.
Og du redder mig fra mitt folks kamper, du bevarer mig til å være hode for hedninger; folkeferd som jeg ikke kjenner, tjener mig.
45 Mifimpìñe aoloko eo o anan-drenetaneo; ie vaho mahajanjiñe ahy, le mivohotse.
Fremmede kryper for mig; bare de hører om mig, blir de mig lydige.
46 Mitsilofìñe o anan’ ambahinio, ie minevenevetse boak’ am-piampira’eo.
Fremmede visner bort og går bevende ut av sine borger.
47 Veloñe t’Iehovà; andriañeñe i Lamilamikoy; onjoneñe t’i Andrianañahare, lamilamim-pandrombahako.
Herren lever, og priset er min klippe, og ophøiet er min frelses klippefaste Gud,
48 I Andrianañahare ro mpamale-fate ho ahy, mamotsake ondatio ho ambaneko.
den Gud som gir mig hevn og legger folkeferd under mig,
49 I mamotsotse ahy amo rafelahikooy; eka onjone’o ambone’ o mitroatse amakoo; haha’o ami’ty ‘ndaty mitrotrofiake.
og som fører mig ut fra mine fiender; over mine motstandere ophøier du mig, fra voldsmannen redder du mig.
50 Aa le hañandriañe Azo iraho, ry Iehovà, amo kilakila’ ondatio, vaho ho bangoeko an-tsabo ty tahina’o.
Derfor vil jeg prise dig, Herre, blandt hedningene og lovsynge ditt navn.
51 Hafatraram-pipaliram- pandrombahan-dRe amy mpanjaka’ey; ferenaiña’e i noriza’ey, i Davide naho i tiri’ey, nainai’e kitro añ’afe’e
Han gjør frelsen stor for sin konge, og han gjør miskunnhet mot sin salvede, mot David og mot hans ætt til evig tid.
