2 Korintiana 5
1 Fohin-tikañe te, ie arotsake ty kijà imoneñan-tikañ’ an-tane atoy, le manañe ty nitsenen’ Añahare, anjomba tsy nanoem-pitàñe, ie tsy ho modo nainai’e andindìñe ao. (aiōnios g166)
Οἴδαμεν γὰρ ὅτι ἐὰν ἡ ἐπίγειος ἡμῶν οἰκία τοῦ σκήνους καταλυθῇ, οἰκοδομὴν ἐκ θεοῦ ἔχομεν οἰκίαν ἀχειροποίητον αἰώνιον ἐν τοῖς οὐρανοῖς. (aiōnios g166)
2 Toe mampitoreotoreo antika ty atoy: ie misalala hisaroñe i kibohon-tika boak’ andindìñe añey,
καὶ γὰρ ἐν τούτῳ στενάζομεν, τὸ οἰκητήριον ἡμῶν τὸ ἐξ οὐρανοῦ ἐπενδύσασθαι ἐπιποθοῦντες,
3 ie iombean-tika, le tsy ho zoeñe mihalo.
⸂εἴ γε καὶ ⸀ἐνδυσάμενοιοὐ γυμνοὶ εὑρεθησόμεθα.
4 Eka miselekaiñe tika ami’ty kijà toy, miatra-draha tsy te hihalo, fa te hisaroñe, soa te hagedran-kaveloñe i fa hihomakey.
καὶ γὰρ οἱ ὄντες ἐν τῷ σκήνει στενάζομεν βαρούμενοι ἐφʼ ᾧ οὐ θέλομεν ἐκδύσασθαι ἀλλʼ ἐπενδύσασθαι, ἵνα καταποθῇ τὸ θνητὸν ὑπὸ τῆς ζωῆς.
5 I Andrianañahare ty nañòke antika ho amo raha zao, ie nañomey antika i Arofo Masiñey ho tsòake.
ὁδὲ κατεργασάμενος ἡμᾶς εἰς αὐτὸ τοῦτο θεός, ⸀ὁ δοὺς ἡμῖν τὸν ἀρραβῶνα τοῦ πνεύματος.
6 Aa le nainai’e maharototse tika, fohiñe t’ie mimoneñe ami’ty sandriñe toy ro mboe tsy amy Talè ao.
Θαρροῦντες οὖν πάντοτε καὶ εἰδότες ὅτι ἐνδημοῦντες ἐν τῷ σώματι ἐκδημοῦμεν ἀπὸ τοῦ κυρίου,
7 Toe mañavelo am-patokisañe tika fa tsy t’ie mahaisake.
διὰ πίστεως γὰρ περιπατοῦμεν, οὐ διὰ εἴδους—
8 Toe matoky tika, t’ie veka’e hisitake amy sandriñey himoneñe amy Talè ao.
θαρροῦμεν δὲ καὶ εὐδοκοῦμεν μᾶλλον ἐκδημῆσαι ἐκ τοῦ σώματος καὶ ἐνδημῆσαι πρὸς τὸν κύριον·
9 Aa ke mimoneñe he añe, ilozohan-tika ty hahasitrak’ aze.
διὸ καὶ φιλοτιμούμεθα, εἴτε ἐνδημοῦντες εἴτε ἐκδημοῦντες, εὐάρεστοι αὐτῷ εἶναι.
10 F’ie tsy mahay tsy hiheo añatrefa’ i fiambesam-pizakà’ i Norizañey, songa handrambe ty valem-pitoloña’e an-tsandri’e, ty amo nanoe’eo, ke te nisoa he niraty.
τοὺς γὰρ πάντας ἡμᾶς φανερωθῆναι δεῖ ἔμπροσθεν τοῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ, ἵνα κομίσηται ἕκαστος τὰ διὰ τοῦ σώματος πρὸς ἃ ἔπραξεν, εἴτε ἀγαθὸν εἴτε ⸀φαῦλον
11 Aa kanao fohiñe ty fañeveñañe amy Talè, le osihe’ay ondatio; toe midodea aman’ Añahare zahay vaho misalala t’ie halange am-pitsakorea’ areo ka.
Εἰδότες οὖν τὸν φόβον τοῦ κυρίου ἀνθρώπους πείθομεν, θεῷ δὲ πεφανερώμεθα· ἐλπίζω δὲ καὶ ἐν ταῖς συνειδήσεσιν ὑμῶν πεφανερῶσθαι.
12 Tsy t’ie hirenge indraike, fe hirengea’ areo, soa te hahavale o misenge an-tarehe fa tsy an-trokeo nahareo.
⸀οὐπάλιν ἑαυτοὺς συνιστάνομεν ὑμῖν, ἀλλὰ ἀφορμὴν διδόντες ὑμῖν καυχήματος ὑπὲρ ἡμῶν, ἵνα ἔχητε πρὸς τοὺς ἐν προσώπῳ καυχωμένους καὶ ⸂μὴ ἐν καρδίᾳ.
13 Aa naho mivali-jere zahay, le aman’ Añahare; ie miaren-jahay, le inahareo.
εἴτε γὰρ ἐξέστημεν, θεῷ· εἴτε σωφρονοῦμεν, ὑμῖν.
14 Toe azì’ ty fikokoa’ i Norizañey zahay; aa kanao zao, ie nivilasy ho a i màroy i Raikey, le fonga nihomake.
ἡ γὰρ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ συνέχει ἡμᾶς, κρίναντας τοῦτο ⸀ὅτιεἷς ὑπὲρ πάντων ἀπέθανεν· ἄρα οἱ πάντες ἀπέθανον·
15 Kila nivetraha’e, soa te tsy ho veloñe am-bata’e ka o veloñeo, fa ho amy nivilasy vaho nivañombelo ho a’ iareoy.
καὶ ὑπὲρ πάντων ἀπέθανεν ἵνα οἱ ζῶντες μηκέτι ἑαυτοῖς ζῶσιν ἀλλὰ τῷ ὑπὲρ αὐτῶν ἀποθανόντι καὶ ἐγερθέντι.
16 Aa ie henane zao, tsy mahaoniñe ndra iaia amy haondati’ey tika, eka, toe nionin-tika amy haondati’ey i Norizañey, fe tsy zay ty hahafohinañ’ aze henaneo.
Ὥστε ἡμεῖς ἀπὸ τοῦ νῦν οὐδένα οἴδαμεν κατὰ σάρκα· ⸀εἰκαὶ ἐγνώκαμεν κατὰ σάρκα Χριστόν, ἀλλὰ νῦν οὐκέτι γινώσκομεν.
17 Ie amy zao, ndra iaia ro amy Norizañey ao, ro voatse vao, fa nihelañe añe o hambo’eo, heheke, kila nivaoeñe,
ὥστε εἴ τις ἐν Χριστῷ, καινὴ κτίσις· τὰ ἀρχαῖα παρῆλθεν, ἰδοὺ γέγονεν ⸀καινά
18 toe hene raha ro boak’ aman’ Añahare nifampilongo aman-tika añamy Norizañey, vaho natolo’e antika ty fitoroñañe i fijebañañey;
τὰ δὲ πάντα ἐκ τοῦ θεοῦ τοῦ καταλλάξαντος ἡμᾶς ἑαυτῷ ⸀διὰΧριστοῦ καὶ δόντος ἡμῖν τὴν διακονίαν τῆς καταλλαγῆς,
19 le zao nifampilongo ami’ty voatse toy t’i Andrianañahare añamy Norizañey, naho tsy vinolili’e am’iereo o hakeo’ iereoo, vaho nafanto’e ama’ay i tsaram-pifampilongoañey.
ὡς ὅτι θεὸς ἦν ἐν Χριστῷ κόσμον καταλλάσσων ἑαυτῷ, μὴ λογιζόμενος αὐτοῖς τὰ παραπτώματα αὐτῶν, καὶ θέμενος ἐν ἡμῖν τὸν λόγον τῆς καταλλαγῆς.
20 Toe sorotà’ i Norizañey zahay, le hoe te zahay ro fikanjian’ Añahare. Aa le ihalalia’ay ty amy Norizañey: Mifampilongoa aman’ Añahare.
ὑπὲρ Χριστοῦ οὖν πρεσβεύομεν ὡς τοῦ θεοῦ παρακαλοῦντος διʼ ἡμῶν· δεόμεθα ὑπὲρ Χριστοῦ, καταλλάγητε τῷ θεῷ.
21 Fa nanoen’ Añahare soron-tahiñe ho an-tika i tsy nanan-kakeoy, soa te ho an-kavantañan’ Añahare tika ama’e ao.
⸀τὸνμὴ γνόντα ἁμαρτίαν ὑπὲρ ἡμῶν ἁμαρτίαν ἐποίησεν, ἵνα ἡμεῖς γενώμεθα δικαιοσύνη θεοῦ ἐν αὐτῷ.
