< 1 Tesaloniana 4 >

1 Ie amy zao ry longo, ihalalia’ay, naho risihe’ay amy Talè Iesoà, ty hitomboa’ areo nainai’e amo fañaveloañe nañoha’aio, naho hañasìtra an’ Andrianañahare;
το λοιπον ουν αδελφοι ερωτωμεν υμας και παρακαλουμεν εν κυριω ιησου καθως παρελαβετε παρ ημων το πως δει υμας περιπατειν και αρεσκειν θεω ινα περισσευητε μαλλον
2 fa fohi’ areo o fanoroañe natolo’ay anahareo añam’ Iesoà Talèo.
οιδατε γαρ τινας παραγγελιας εδωκαμεν υμιν δια του κυριου ιησου
3 Inao ty satrin’ Añahare: t’ie hiavake, hisitak’ ami’ty fiolorañe tsy mañeva;
τουτο γαρ εστιν θελημα του θεου ο αγιασμος υμων απεχεσθαι υμας απο της πορνειας
4 ie songa mahay milie-batañe ho ami’ty fiavahañe naho asiñe,
ειδεναι εκαστον υμων το εαυτου σκευος κτασθαι εν αγιασμω και τιμη
5 tsy hilomoloañe an-kadrao manahake o kilakila’ ondaty tsy mahafohiñe an’ Andrianañahareo;
μη εν παθει επιθυμιας καθαπερ και τα εθνη τα μη ειδοτα τον θεον
6 sindre tsy handilatse naho hañaramamo an-drahalahi’e; fa i Talè ro mpamale i hene rezay, hambañe amy nimanea’ay hatahata ama’ areoy.
το μη υπερβαινειν και πλεονεκτειν εν τω πραγματι τον αδελφον αυτου διοτι εκδικος ο κυριος περι παντων τουτων καθως και προειπομεν υμιν και διεμαρτυραμεθα
7 Toe tsy nikanjy an-tika ho an-kaleorañe t’i Andrianañahare fa ho am-piavahañe.
ου γαρ εκαλεσεν ημας ο θεος επι ακαθαρσια αλλ εν αγιασμω
8 Aa ze tsy mipaoke, le tsy t’ie mifary ondaty, fa an’ Andrianañahare nanolots’ anahareo i Arofo Masiñey.
τοιγαρουν ο αθετων ουκ ανθρωπον αθετει αλλα τον θεον τον [ και ] δοντα το πνευμα αυτου το αγιον εις υμας
9 Aa ty amy fifampirañetañe longo, tsy ipaia’ areo sokireñe, ie hohoen’ Añahare hifampikoko;
περι δε της φιλαδελφιας ου χρειαν εχετε γραφειν υμιν αυτοι γαρ υμεις θεοδιδακτοι εστε εις το αγαπαν αλληλους
10 naho toe anoe’ areo amo hene longo e Makedoniao. Fe osihe’ay ry longo te hitolom-pitomambao,
και γαρ ποιειτε αυτο εις παντας τους αδελφους τους εν ολη τη μακεδονια παρακαλουμεν δε υμας αδελφοι περισσευειν μαλλον
11 hinozoha’areo fañavelo am-pianjiñañe, songa manao ty tolon-draha’e naho mitoloñe am-pità’e amy ni­toroa’aiy,
και φιλοτιμεισθαι ησυχαζειν και πρασσειν τα ιδια και εργαζεσθαι ταις ιδιαις χερσιν υμων καθως υμιν παρηγγειλαμεν
12 hañavelo an-kavantañañe amo alafe’eo naho tsy hipay inoñ’inoñe.
ινα περιπατητε ευσχημονως προς τους εξω και μηδενος χρειαν εχητε
13 Aa tsy teako ho bahimo nahareo, ry longo, ty amo miròtseo, hera hihontoke manahake o ila’e tsy aman-ko tamàeñeo.
ου θελομεν δε υμας αγνοειν αδελφοι περι των κεκοιμημενων ινα μη λυπησθε καθως και οι λοιποι οι μη εχοντες ελπιδα
14 Aa kanao atokisantika te nivilasy t’Iesoà vaho nitroatse, le izay ty hindesen’ Añahare mindre ama’e ze mirotse am’ Iesoà ao.
ει γαρ πιστευομεν οτι ιησους απεθανεν και ανεστη ουτως και ο θεος τους κοιμηθεντας δια του ιησου αξει συν αυτω
15 Aa hoe ty fivola’ay ama’ areo ty amy tsara’ i Talèy, te tsy hiaolo o mirotseo tika mbe mañente ami’ty fitotsaha’ i Talè,
τουτο γαρ υμιν λεγομεν εν λογω κυριου οτι ημεις οι ζωντες οι περιλειπομενοι εις την παρουσιαν του κυριου ου μη φθασωμεν τους κοιμηθεντας
16 fa i Talè vata’e ro hizotso hirik’ an­dindìñe ey an-koike, am-piarañanañan-talèn’ anjely, naho amy antsivan’ Añaharey; naho hitroatse hey ze nivetrake amy Norizañey ao,
οτι αυτος ο κυριος εν κελευσματι εν φωνη αρχαγγελου και εν σαλπιγγι θεου καταβησεται απ ουρανου και οι νεκροι εν χριστω αναστησονται πρωτον
17 vaho ho rambeseñe mb’amo rahoñeo mb’eo tika mbe veloñe hifanampe am’iereo an-drahoñe ey, hifanalaka amy Talè amy tiokey. Le ho nainai’e amy Talè ao tikañe.
επειτα ημεις οι ζωντες οι περιλειπομενοι αμα συν αυτοις αρπαγησομεθα εν νεφελαις εις απαντησιν του κυριου εις αερα και ουτως παντοτε συν κυριω εσομεθα
18 Aa le mifañohòa amy tsara zay.
ωστε παρακαλειτε αλληλους εν τοις λογοις τουτοις

< 1 Tesaloniana 4 >