< 1 Samoela 5 >
1 Aa ie tinava’ o nte-Pilistio i vatan’ Añaharey, le nente’ iareo boak’ Ebene-ha’ ezere mb’e Asdode mb’eo.
Die Philister aber hatten die Lade Gottes genommen und sie von Eben-Eser nach Asdod verbracht.
2 Rinambe’ o nte-Pilistio i vatan’Añaharey le nazili’ iareo añ’anjomba’ i Dagone ao vaho napo’ iareo marine’ i Dagone eo.
Und zwar nahmen die Philister die Lade Gottes und brachten sie in das Haus Dagons und stellten sie neben Dagon.
3 Ie nitroatse maraindraiñe o nte-Asdodeo, hehe te nideroñe an-tarehe’e an-tane añatrefa’ i vata’ Iehovày t’i Dagone. Rinambe’ iareo t’i Dagone vaho natroa’ iareo an-toe’e indraike.
Als aber die Asdoditer am folgenden Morgen früh aufstanden, siehe, da fanden sie den Dagon auf seinem Angesicht auf der Erde liegen vor der Lade des HERRN. Da nahmen sie den Dagon und setzten ihn wieder an seinen Ort.
4 Ie nañampitso, hehe te nihotrak’ an-tarehe’e an-tane añatrefa’ i vata’ Iehovày t’i Dagone vaho nikitsik’ ama’e ty loha’ i Dagone naho ty taña’e roe an-tokonañe eo; ty vata’ i Dagone avao ty nisisa.
Als sie aber am folgenden Morgen frühe aufstanden, siehe, da fanden sie den Dagon abermals auf seinem Angesicht auf der Erde liegen vor der Lade des HERRN; aber sein Haupt und seine beiden Hände lagen abgehauen auf der Schwelle, nur der Fischleib war von ihm übriggeblieben.
5 Aa le tsy lia’ o mpisoro’ i Dagone mimoak’ añ’anjomba’ i Dagone ao ty tokona’ i Dagone e Asdode ao ampara henane.
Darum treten die Priester Dagons und alle, die in das Haus Dagons gehen, nicht auf die Schwelle Dagons in Asdod, bis auf diesen Tag.
6 Navesatse amo nte-Asdodeo ty fità’ Iehovà, ie binaibai’e, naho linafa’e am-pibokalìtan’ akobo ty Asdode naho o mañohok’ azeo.
Aber die Hand des HERRN legte sich schwer über die Einwohner von Asdod und verderbte sie und schlug Asdod und ihr ganzes Gebiet mit Beulen.
7 Aa naho nitendrek’ amo nte-Asdodeo i rahay, le hoe iereo, Tsy himoneñe aman-tikañe atoy ka i vatam-pañinan’ Añahare’ Israeley, amy te maràñe aman-tika naho amy Dagone ‘ndraharen-tika ty fità’e.
Als aber die Leute von Asdod sahen, daß es also zuging, sprachen sie: Laßt die Lade des Gottes Israels nicht bei uns verbleiben; denn seine Hand ist zu hart über uns und unserm Gott Dagon!
8 Aa le nañitrike naho natontoñe iaby o roandria’ o nte-Pilistio vaho nanao ty hoe: Hanoen-tika ino i vatam-pañinan’ Añahare’ Israeley? le hoe ty natoi’ iareo, Ampitarazoeñe mb’e Gate mb’eo i vatam-pañinan’ Añahare’ Israeley. Aa le nendese’ iareo mb’eo i vatam-pañinan’ Añahare’ Israeley.
Und sie sandten hin und versammelten alle Fürsten der Philister zu sich und sprachen: Was sollen wir mit der Lade des Gottes Israels machen? Da antworteten sie: Man lasse die Lade des Gottes Israels hintragen nach Gat! Und sie trugen die Lade des Gottes Israels hin.
9 Ie amy zao, naho fa nitarazoeñe mb’eo, le nanilofe’ ty fità’ Iehovà i rovay, nampangebahebahe’e naho linafa’e ondati’ i rovaio, ty bey naho ty kede iaby vaho niborak’ am-pimeñara’ iareo ao o fibokaliran’ akoboo.
Und es begab sich, als sie die Lade hingetragen hatten, ward durch die Hand des HERRN in der Stadt eine sehr große Bestürzung; und er schlug die Leute in der Stadt, vom Kleinsten bis zum Größten, so daß an ihnen Beulen ausbrachen.
10 Aa le nahitri’ iereo mb’e Ekrone mb’eo i vatam-pañinan’ Añaharey. Aa ie nivotrake Ekrone eo i vatam-pañinan’ Añaharey, le nikoaike ty hoe o nte-Ekroneo: Nendese’ iareo mb’etoa i vatam-pañinan’ Añahare’ Israeley, hanjamana’e antika naho ondatin-tikañeo.
Da sandten sie die Lade Gottes nach Ekron. Als aber die Lade Gottes gen Ekron kam, schrieen die von Ekron und sprachen: Sie haben die Lade des Gottes Israels zu mir gebracht, daß sie mich und mein Volk töte!
11 Nampañitrife’ iareo amy zao o hene’ talèn-te-Pilistio, le nanao ty hoe, Iraho añe i vatam-pañinan’ Añahare’ Israeley, vaho angao himpolia’e mb’an-toe’e mb’eo, tsy mone hanjevoñ’ antika naho ondatin-tikañeo; amy te fañohofan-doza ty nandrambañe i rovay; fa navesatse ama’e ty fitàn’ Añahare.
Da sandten sie hin und versammelten alle Fürsten der Philister und sprachen: Sendet die Lade des Gottes Israels wieder zurück an ihren Ort, daß sie mich und mein Volk nicht töte! Denn es war eine tödliche Bestürzung in der ganzen Stadt, und die Hand Gottes lag sehr schwer auf ihr.
12 Nanilofeñe fibokalirañe nitsovovòke ondaty tsy nihomakeo; vaho nionjomb’ an-dikeram-b’eo ty fitoreova’ i rovay.
Und die Leute, welche nicht starben, wurden mit Beulen geschlagen, und das Geschrei der Stadt stieg zum Himmel empor.