< Salamo 50 >
Drottinn er alvaldur Guð. Hann kallar þjóð sína saman úr austri og vestri.
2 Avy ao Ziona, izay tena fahatsaran-tarehy, no amirapiratan’ Andriamanitra.
Dýrð Guðs ljómar frá musteri hans á Síonfjalli.
3 Avy Andriamanitsika ka tsy hangina; afo no mandevona eo alohany, ary tafio-drivotra mahery no manodidina Azy.
Hann birtist í þrumugný, umlukinn eyðandi eldi og stormviðri.
4 Miantso ny lanitra any ambony Izy, sy ny tany koa, mba hitsaràny ny olony:
Hann er kominn til að dæma lýð sinn. Hróp hans heyrist á himni og jörðu:
5 Angony etỳ amiko ny oloko masìna izay manao fanekena amiko amin’ ny fanatitra.
„Safnið saman þjóð minni sem með fórnunum á altari mínu hefur gert sáttmála við mig.“
6 Hasehon’ ny lanitra ny fahamarinany; fa Andriamanitra no Mpitsara. (Sela)
Guð mun dæma réttláta dóma. Himinninn vitnar um réttlæti hans.
7 Mihainoa, ry oloko, fa hiteny Aho; Ry Isiraely ô, fa hanambara aminao Aho; Izaho no Andriamanitra, dia Andriamanitrao.
Hlusta þú, þjóð mín! Ég er þinn Guð! Taktu eftir úrskurði mínum:
8 Tsy ny fanatitrao no ananarako anao, ary efa eo anatrehako mandrakariva ny fanatitra doranao.
Fórnir þínar tek ég gildar. Þar hefur þú sýnt trúfesti.
9 Tsy maka vantotr’ ombilahy amin’ ny tranonao Aho, na osilahy amin’ ny valanao;
En ég girnist þó ekki uxa þína og geitur,
10 Fa Ahy ny biby rehetra any an’ ala, sy ny biby fiompy arivoarivo eny an-tendrombohitra.
því að öll dýr jarðarinnar tilheyra mér!
11 Fantatro ny vorona rehetra eny an-tendrombohitra; ary eto amiko ny zava-mihetsiketsika eny an-tsaha.
Hjarðirnar á fjöllunum og fuglar loftsins – allt er það mitt.
12 Raha mba noana Aho, dia tsy hilaza aminao; fa Ahy izao tontolo izao sy izay rehetra eo aminy.
Væri ég hungraður, segði ég þér ekki frá því – allt á jörðu er mitt, ekkert er undan skilið.
13 Hihinana ny nofon’ ombilahy va Aho, na hisotro ny ran’ osilahy?
Nei, ég þrái ekki kjötfórnir þínar og blóðfórnir,
14 Manatera fanati-pisaorana ho an’ Andriamanitra; ary efao amin’ ny Avo Indrindra ny voadinao;
heldur þakklæti og orðheldni.
15 Antsoy Aho amin’ ny andro fahoriana, dia hamonjy anao Aho, ka hanome voninahitra Ahy ianao.
Ákallaðu mig á degi neyðarinnar og þá mun ég frelsa þig. Og þú skalt vegsama mig. Já, þetta skaltu gera.
16 Fa amin’ ny ratsy fanahy kosa dia hoy Andriamanitra: ahoana no itorianao ny lalàko sy itondranao ny fanekeko eo am-bavanao?
En við hina óguðlegu segir Drottinn: „Hættið að þylja upp lögmál mitt og heimta af mér,
17 Fa ianao mankahala fananarana, ary arianao eo ivohonao ny teniko.
þið sem hafnið aga og lítilsvirðið boðorð mín.
18 Raha mahita mpangalatra ianao, dia faly hikambana aminy, ary miray anjara amin’ ny mpijangajanga.
Þið aðstoðið þjófinn og samneytið hórkörlum.
19 Ny vavanao alefanao hiteny ratsy, ary ny lelanao mamorom-pitaka.
Þið bölvið og ljúgið
20 Mipetraka miteny ratsy ny rahalahinao ianao, sady manendrikendrika ny zanakalahin-dreninao.
og baktalið bróður ykkar.
21 Izany no nataonao, nefa nangina ihany Aho, ka dia nataonao fa mitovy aminao ihany Aho! Hananatra anao Aho ka handahatra izany eo imasonao.
Þannig ferst ykkur og svo á ég að þegja?! Er ég þá eins og þið? Nei, ég mun hegna ykkur svo ekki verður um villst.
22 Mihevera izany ankehitriny, ianareo izay manadino an’ Andriamanitra, fandrao hamiravira Aho, ka tsy hisy hamonjy.
En þið sem gleymduð Guði, fáið eitt tækifæri enn, síðan læt ég eyðinguna koma og þá er allt um seinan.
23 Izay manatitra fanati-pisaorana no manome voninahitra Ahy; ary izay mitandrina ny lalany no hanehoako ny famonjen’ Andriamanitra.
Sá sem færir þakkargjörð að fórn, heiðrar mig. Og þeir sem breyta eftir orðum mínum fá að sjá hjálpræði mitt.“