Salamo 120

1 Fihirana fiakarana.

Ein song til høgtidsferderne. Til Herren ropa eg i mi naud, og han svara meg.

2 Jehovah ô, vonjeo ny fanahiko amin’ ny molotra mandainga, Eny, amin’ ny lela mamitaka

Herre, frels mi sjæl frå ljugarlippa, frå den falske tunga!

3 Inona no homeny anao, ary inona koa no hataony aminao, Ry lela mamitaka?

Kva skal han gjeva deg, og kva meir skal han gjeva deg, du falske tunga?

4 Zana-tsipìkan’ ny mahery sady voaranitra, Mbamin’ ny vain’ afon’ anjavidy.

Kveste piler til ei kjempa og gløder av einebuska.

5 Lozako, fa mivahiny eto amin’ ny Maseka aho Ary mitoetra ato an-dain’ ny Kedarita!

Usæl eg, som framand er imillom Mesek, og bur ved Kedars tjeld!

6 Ela loatra izay no nitoeran’ ny fanahiko teo amin’ Izay tsy tia fihavanana.

Lenge nok hev sjæli mi butt hjå deim som hatar fred.

7 Raha izaho, dia fihavanana; Kanjo nony miteny aho, dia mila ady kosa ireny.

Eg er berre fred, men når eg talar, er dei ferdige til strid.