Salamo 120

1 Fihirana fiakarana.

Kanto de suprenirado. Al la Eternulo mi vokis en mia sufero, Kaj Li aŭskultis min.

2 Jehovah ô, vonjeo ny fanahiko amin’ ny molotra mandainga, Eny, amin’ ny lela mamitaka

Ho Eternulo, savu mian animon de mensoga parolo, De falsa lango.

3 Inona no homeny anao, ary inona koa no hataony aminao, Ry lela mamitaka?

Kion Li donos al vi, Kaj kion Li alportos al vi, ho falsa lango?

4 Zana-tsipìkan’ ny mahery sady voaranitra, Mbamin’ ny vain’ afon’ anjavidy.

Akrajn sagojn de fortulo Kun karboj genistaj.

5 Lozako, fa mivahiny eto amin’ ny Maseka aho Ary mitoetra ato an-dain’ ny Kedarita!

Ve al mi, ke mi gastas en Meŝeĥ, Ke mi loĝas inter la tendoj de Kedar!

6 Ela loatra izay no nitoeran’ ny fanahiko teo amin’ Izay tsy tia fihavanana.

Tro longe loĝis mia animo Inter malamantoj de paco.

7 Raha izaho, dia fihavanana; Kanjo nony miteny aho, dia mila ady kosa ireny.

Mi estas pacema; Sed kiam mi ekparolas, ili komencas militon.