< Salamo 104 >

1 Misaora an’ i Jehovah, ry fanahiko. Jehovah Andriamanitro ô, lehibe indrindra Hianao, Famirapiratana sy voninahitra no fitafinao,
Bemdize, ó alma minha, ao Senhor: Senhor Deus meu, tu és magnificentissimo, estás vestido de gloria e de magestade.
2 Mitafy ny mazava tahaka ny lamba Izy Ary mamelatra ny lanitra tahaka ny lay,
Elle se cobre de luz como de um vestido, estende os céus como uma cortina.
3 Ary mametraka ny rairain-drihan’ ny tranony amin’ ny rano, Sady manao ny rahona matevina ho kalesiny ka mandeha amin’ ny elatry ny rivotra,
Põe nas aguas as vigas das suas camaras; faz das nuvens o seu carro, anda sobre as azas do vento.
4 Ary manao ny rivotra ho irany Sy ny lelafo ho mpanompony.
Faz dos seus anjos espiritos, dos seus ministros um fogo abrazador.
5 Nanorina ny tany tambonin’ ny fanorenany Izy, Mba tsy hihetseha-ny mandrakizay doria.
Lançou os fundamentos da terra, para que não vacille em tempo algum.
6 Ny rano lalina no nasaronao azy tahaka ny lamba; Nandifotra ny tendrombohitra aza ireny.
Tu a cobres com o abysmo, como com um vestido: as aguas estavam sobre os montes.
7 Noho ny teny mafy nataonao dia nandositra ny tendrombohitra, Noho ny feon’ ny kotrokoranao dia nirifatra izy
Á tua reprehensão fugiram: á voz do teu trovão se apressaram.
8 Nisondrotra ny tendrombohitra, nietry ny lohasaha ho any amin’ izay namboarinao hitoerany.
Sobem aos montes, descem aos valles, até ao logar que para ellas fundaste.
9 Efa nasianao fetra tsy hihoarany izy Mba tsy hiverina hanarona ny tany.
Termo lhes pozeste, que não ultrapassarão, para que não tornem mais a cobrir a terra.
10 Mampandeha loharano eny amin’ ny lohasaha Izy; Eny anelanelan’ ny tendrombohitra no alehan’ ireny,
Tu, que fazes sair as fontes nos valles, as quaes correm entre os montes.
11 Ka isotroan’ ny bibi-dia rehetra, Sy analan’ ny boriki-dia ny hetahetany;
Dão de beber a todo o animal do campo; os jumentos montezes matam a sua sêde.
12 Eo amboniny no itoeran’ ny voro-manidina; Ary eo amin’ ny ran-tsan-kazo no anenoany.
Junto d'ellas as aves do céu terão a sua habitação, cantando entre os ramos.
13 Manondra-drano ny tendrombohitra avy amin’ ny tranony ambony Izy; Ny vokatry ny asanao no mahavoky ny tany.
Elle rega os montes desde as suas camaras: a terra se farta do fructo das suas obras.
14 Mampaniry ahitra ho an’ ny biby fiompy Izy Sy anana hahasoa ny olona. Ary mamoaka hanina avy amin’ ny tany.
Faz crescer a herva para as bestas, e a verdura para o serviço do homem, para fazer sair da terra o pão,
15 Ary divay izay mampifaly ny olona, ka mampinendonendo ny tavany mihoatra noho ny diloilo, Ary mofo hanohanana ny ain’ ny olona.
E o vinho que alegra o coração do homem, e o azeite que faz reluzir o seu rosto, e o pão que fortalece o coração do homem.
16 Voky ny hazon’ i Jehovah, Dia ny sederan’ i Libanona, izay namboleny;
As arvores do Senhor fartam-se de seiva, os cedros do Libano que elle plantou,
17 Izay anaovan’ ny voron-kely ny akaniny; Ary ny vano, dia ao amin’ ny kypreso no anaovany ny tranony.
Onde as aves se aninham: emquanto á cegonha, a sua casa é nas faias.
18 Ny tendrombohitra avo dia ho an’ ny osi-dia; Ny harambato no fiarovana ho an’ ny hyraka.
Os altos montes são um refugio para as cabras montezes, e as rochas para os coelhos.
19 Nanao ny volana ho fotoana Izy, Ary ny masoandro mahalala ny filentehany.
Designou a lua para as estações: o sol conhece o seu occaso.
20 Mahatonga aizina Hianao, dia tonga ny alina, Ka mivezivezy ny biby rehetra any an’ ala;
Ordenas a escuridão, e faz-se noite, na qual saem todos os animaes da selva.
21 Ny liona tanora mierona maniry toha Ka mitady ny haniny avy amin’ Andriamanitra.
Os leõesinhos bramam pela preza, e de Deus buscam o seu sustento.
22 Miposaka ny masoandro, dia miverina ireny, Ary ao an-davany no amitsahany.
Nasce o sol e logo se acolhem, e se deitam nos seus covis.
23 Fa ny olona kosa mivoaka ho any amin’ ny taozavany, Sy ny asany mandra-paharivan’ ny andro.
Então sae o homem á sua obra e ao seu trabalho, até á tarde.
24 Endrey ny hamaroan’ ny asanao, Jehovah ô! Fahendrena no nanaovanao azy rehetra; Henika ny zavatra nataonao ny tany.
Ó Senhor, quão variadas são as tuas obras! todas as coisas fizeste com sabedoria; cheia está a terra das tuas riquezas.
25 Indro ny ranomasina sady lehibe no malalaka, Any no misy zava-mihetsiketsika tsy tambo isaina, Dia zava-miaina, na kely na lehibe.
Assim é este mar grande e muito espaçoso, onde ha reptis sem numero, animaes pequenos e grandes.
26 Any no alehan’ ny sambo Sy ny trozona, izay noforoninao hilaolao any.
Ali andam os navios; e o leviathan que formaste para n'elle folgar.
27 Ireo rehetra ireo miandry Anao, Mba homenao ny haniny amin’ ny fotoany.
Todos esperam de ti, que lhes dês o seu sustento em tempo opportuno.
28 Manome Hianao, dia manangona izy; Manokatra ny tananao Hianao, dia voky ny soa izy;
Dando-lh'o tu, elles o recolhem; abres a tua mão, e se enchem de bens.
29 Manafina ny tavanao Hianao, dia raiki-tahotra izy; Alainao indray ny ainy, dia maty izy Ka mody any amin’ ny vovoka nanalana azy,
Escondes o teu rosto, e ficam perturbados: se lhes tiras o folego, morrem, e voltam para o seu pó.
30 Maniraka ny Fanahinao Hianao, dia ary izy, Ary manavao ny tarehin’ ny tany Hianao.
Envias o teu Espirito, e são creados, e assim renovas a face da terra.
31 Ho mandrakizay anie ny voninahitr’ i Jehovah; Aoka Jehovah hifaly amin’ ny asany.
A gloria do Senhor durará para sempre: o Senhor se alegrará nas suas obras.
32 Jereny ny tany, dia mihorohoro; Tendren’ ny tànany ny tendrombohitra, dia midonaka.
Olhando elle para a terra, ella treme; tocando nos montes, logo fumegam.
33 Hihira ho an’ i Jehovah aho, raha mbola velona koa; Hankalaza an’ Andriamanitro aho, raha mbola miaina.
Cantarei ao Senhor emquanto eu viver; cantarei louvores ao meu Deus, emquanto eu tiver existencia.
34 Ho maminy anie ny fisainako Azy; Izaho no hifaly amin’ i Jehovah.
A minha meditação ácerca d'elle será suave: eu me alegrarei no Senhor.
35 Ho lany ringana tsy ho etỳ amin’ ny tany ny mpanota, Ary ny ratsy fanahy tsy ho etỳ intsony. Misaora an’ i Jehovah, ry fanahiko. Haleloia.
Desçam da terra os peccadores, e os impios não sejam mais. Bemdize, ó alma minha, ao Senhor. Louvae ao Senhor.

< Salamo 104 >