Ohabolana 14
1 Ny vehivavy hendry dia samy manao ny tranony; Fa ny adala kosa mandrava ny tranony amin’ ny tànany.
Visdom bygger sit hus, dårskabs hænder river det ned.
2 Mandeha mahitsy izay matahotra an’ i Jehovah; Fa mivily lalana kosa izay maniratsira Azy.
Hvo redeligt vandrer, frygter HERREN, men den, som går Krogveje, agter ham ringe.
3 Eo am-bavan’ ny adala misy tsorakazon’ ny fiavonavonana; Fa ny molotry ny hendry miaro ny tenany.
I Dårens Mund er Ris til hans Ryg, for de vise står Læberne Vagt.
4 Raha tsy misy omby, dia foana ny fihinanam-bilona; Fa be ny fitomboan-karena azo amin’ ny herin’ ny omby.
Når der ikke er Okser, er Laden tom, ved Tyrens Kraft bliver Høsten stor.
5 Ny vavolombelona mahatoky tsy mba mety mandainga; Fa mamoaka lainga kosa ny vavolombelona tsy mahatoky.
Sanddru Vidne lyver ikke, det falske Vidne farer med Løgn.
6 Ny mpaniratsira mba mitady fahendrena, fa tsy mahita; Fa ny manan-tsaina mora mahazo fahalalana.
Spotter søger Visdom, men finder den ikke, til Kundskab kommer forstandig let.
7 Mialà eo anatrehan’ ny olona adala, Fa tsy ho hitanao aminy ny molotry ny fahalalana.
Gå fra en Mand, som er en Tåbe, der mærker du intet til Kundskabs Læber.
8 Ny mitandrina ny alehany no fahendren’ ny mahira-tsaina; Fa fitaka ny hadalan’ ny adala.
Den kloge i sin Visdom er klar på sin Vej, men Tåbers Dårskab er Svig.
9 Ny adala ihomehezan’ ny fanati-panonerana; Fa ao amin’ ny marina no misy fankasitrahana.
Med Dårer driver Skyldofret Spot, men Velvilje råder iblandt retsindige.
10 Ny fo no mahalala ny fangidian’ ny alahelony; Ary tsy raharahan’ ny olon-kafa ny hafaliany.
Hjertet kender sin egen Kvide, fremmede blander sig ej i dets Glæde.
11 Ravana ny tranon’ ny ratsy fanahy; Fa ambinina ny lain’ ny marina.
Gudløses Hus lægges øde, retsindiges Telt står i Blomst.
12 Misy lalana ataon’ ny olona ho mahitsy, Kanjo lalana mivarina any amin’ ny fahafatesana no iafarany.
Mangen Vej synes Manden ret, og så er dens Ende dog Dødens Veje.
13 Na dia mihomehy aza, dia ory ihany ny fo, Ary ny faran’ ny hafaliana dia alahelo.
Selv under Latter kan Hjertet lide, og Glædens Ende er Kummer.
14 Ny mihemotra am-po dia ho voky ny alehany; Fa ny tsara fanahy kosa ho voky ny azy ihany.
Af sine Veje mættes den frafaldne, af sine Gerninger den, som er god.
15 Ny kely saina mino ny teny rehetra; Fa ny mahira-tsaina mandinika ny diany.
Den tankeløse tror hvert Ord, den kloge overtænker sine Skridt.
16 Ny hendry matahotra ka mivily tsy ho amin’ ny ratsy; Fa ny adala fatra-pirehareha ka matokitoky foana.
Den vise ængstes og skyr det onde, Tåben buser sorgløs på.
17 Izay malaky tezitra dia manao adaladala; Ary ny olona mamoron-tsain-dratsy dia ankahalaina.
Den hidsige bærer sig tåbeligt ad, man hader rænkefuld Mand.
18 Ny kely saina dia handova fahadalana; Fa ny mahira-tsaina mahazo ny fahalalana ho satro-boninahiny.
De tankeløse giver dårskab i Arv, de kloge efterlader sig Kundskab.
19 Ny ratsy fanahy miondrika eo anatrehan’ ny tsara fanahy, Ary ny meloka dia eo am-bavahadin’ ny marina.
Onde må bukke for gode, gudløse stå ved retfærdiges Døre.
20 Ny malahelo dia halan’ ny havany aza; Fa ny manan-karena no tian’ ny maro.
Fattigmand hades endog af sin Ven, men Rigmands Venner er mange.
21 Izay manao tsinontsinona ny namany dia manota; Fa endrey ny fahasambaran’ izay mamindra fo amin’ ny ory!
Den, der foragter sin Næste, synder, lykkelig den, der har Medynk med arme.
22 Tsy mivily va izay manao asa ratsy? Fa famindram-po sy fahamarinana no ho an’ izay manao asa tsara.
De, som virker ondt, farer visselig vild; de, som virker godt, finder Nåde og Trofasthed.
23 Ny fisasarana rehetra misy valiny avokoa; Fa ny molotra mibedibedy foana tsy mba ahazoana na inona na inona.
Ved al Slags Møje vindes der noget, Mundsvejr volder kun Tab.
24 Satroboninahitry ny hendry ny hareny; Fa ny fahadalan’ ny adala dia fahadalana ihany.
De vises Krone er Kløgt, Tåbers Krans er Dårskab.
25 Ny vavolombelona marina mamonjy ain’ olona; Fa izay mamoaka lainga dia tena fitaka.
Sanddru Vidne frelser Sjæle; den, som farer med Løgn, bedrager.
26 Ny fahatahorana an’ i Jehovah dia fiarovana mahatoky, Ary ny zanany hahazo fialofana.
Den stærkes Tillid er HERRENs Frygt, hans Sønner skal have en Tilflugt.
27 Ny fahatahorana an’ i Jehovah no loharanon’ aina, Hanalavirana ny fandriky ny fahafatesana.
HERRENs Frygt er en Livsens Kilde, derved undgås Dødens Snarer.
28 Ny fahabetsahan’ ny vahoaka no voninahitry ny mpanjaka; Fa ny havitsiany kosa no fietreny.
At Folket er stort, er Kongens Hæder, Brist på Folk er Fyrstens Fald.
29 Be saina izay mahatsindry fo; Fa ny malaky tezitra mampiseho ny fahadalany.
Den sindige er rig på Indsigt, den heftige driver det vidt i Dårskab.
30 Ny fo mionona no fiainan’ ny nofo; Fa ny fahamaimaizan-tsaina dia mahalò ny taolana.
Sagtmodigt Hjerte er Liv for Legemet, Avind er Edder i Benene.
31 Izay mampahory ny mahantra dia manala baraka ny Mpanao azy; Fa ny mamindra fo aminy kosa dia manome voninahitra Azy.
At kue den ringe er Hån mod hans Skaber, han æres ved Medynk med fattige.
32 Ny ratsy fanahy azera noho ny haratsiany; Fa ny marina matoky, na dia mby ao amin’ ny fahafatesana aza.
Ved sin Ondskab styrtes den gudløse, ved lydefri Færd er retfærdige trygge.
33 Mandry tsara ao am-pon’ ny manan-tsaina ny fahendrena; Fa ny an’ ny adala kosa dia miharihary.
Visdom bor i forstandiges Hjerte, i Tåbers Indre kendes den ikke.
34 Ny fahamarinana manandratra ny firenena; Fa ny ota kosa dia fahafaham-baraka amin’ ny olona
Retfærdighed løfter et Folk, men Synd er Folkenes Skændsel.
35 Ny fankasitrahan’ ny mpanjaka dia amin’ ny mpanompo hendry; Fa ny fahatezerany kosa amin’ ny manao izay mahamenatra.
En klog Tjener har Kongens Yndest, en vanartet rammer hans Vrede.
