Ohabolana 13
1 Ny zanaka hendry mihaino ny fananaran-drainy; Fa ny mpaniratsira tsy mety mihaino, na dia anarina mafy aza.
Viis Søn elsker tugt, spotter hører ikke på skænd.
2 Ny vokatry ny vavan’ ny olona no ahazoany soa; Fa ny hampidi-doza no mahafaly ny mpivadika.
Af sin Munds Frugt nyder en Mand kun godt, til Vold står troløses Hu.
3 Izay mahambim-bava no miaro ny ainy; Fa izay vavàna dia haringana.
Vogter man Munden, bevarer man Sjælen, den åbenmundede falder i Våde.
4 Ny fanahin’ ny kamo maniry, fa tsy mba mahazo; Fa ny fanahin’ ny mazoto hohatavezina.
Den lade attrår uden at få, men flittiges Sjæl bliver mæt.
5 Ny lainga dia halan’ ny marina; Fa ny ratsy fanahy manao izay maharikoriko sy mahamenatra.
Den retfærdige hader Løgnetale, den gudløse spreder Skam og Skændsel.
6 Ny fahamarinana miaro izay mandeha tsy misy tsiny; Fa ny haratsiana mamotraka ny mpanota.
Retfærd skærmer, hvo lydefrit vandrer, Synden fælder de gudløse.
7 Misy mihambo ho manan-karena, nefa tsy manana na inona na inona; Misy kosa mody malahelo, nefa manana harena be.
Mangen lader rig og ejer dog intet, mangen lader fattig og ejer dog meget.
8 Ny haren’ ny olona dia avotry ny ainy; Fa ny levilevy tsy mampiraika ny malahelo akory.
Mands Rigdom er Løsepenge for hans Liv, Fattigmand får ingen Trusel at høre.
9 Ny fahazavan’ ny marina dia tsara firehitra; Fa ny jiron’ ny ratsy fanahy ho faty.
Retfærdiges Lys bryder frem, gudløses Lampe går ud.
10 Fifandirana ihany no vokatry ny fiavonavonana; Fa ao amin’ ny mino anatra no misy fahendrena.
Ved Hovmod vækkes kun Splid, hos dem, der lader sig råde, er Visdom.
11 Ny harena azoazo foana dia mihena lalandava; Fa izay mahavatra mitsimpona no mampitombo.
Rigdom, vundet i Hast, smuldrer hen, hvad der samles Håndfuld for Håndfuld, øges.
12 Ny fanantenana tsy azo vetivety dia mankarary am-bavafo; Fa hazon’ aina ny faniriana tanteraka.
At bie længe gør Hjertet sygt, opfyldt Ønske er et Livets Træ.
13 Izay manamavo ny teny ho voasingony; Fa izay matahotra ny didy no hahazo valim-pitia.
Den, der lader hånt om Ordet, slås ned, den, der frygter Budet, får Løn.
14 Ny fampianaran’ ny hendry dia loharanon’ aina Ka mampivily tsy ho ao amin’ ny fandriky ny fahafatesana.
Vismands Lære er en Livsens Kilde, derved undgås Dødens Snarer.
15 Ny fahendrena tsara dia ahazoam-pitia; Fa sarotra ny lalan’ ny mpivadika.
God Forstand vinder Yndest, troløses Vej er deres Undergang.
16 Ny mahira-tsaina, rehetra miasa amin’ ny fahalalana; Fa ny adala kosa mampiseho hadalana;
Hver, som er klog, går til Værks med Kundskab, Tåben udfolder Dårskab.
17 Ny iraka ratsy fanahy idiran-doza; Fa ny iraka mahatoky dia famelombelomana.
Gudløs Budbringer går det galt, troværdigt Bud bringer Lægedom.
18 Fahalahelovana sy henatra no ho an’ izay mandà famaizana; Fa izay manaiky anatra no homem-boninahitra.
Afvises Tugt, får man Armod og Skam; agtes på Revselse, bliver man æret.
19 Mamin’ ny fo ny faniriana tanteraka; Fa fahavetavetana eo imason’ ny adala ny hiala amin’ ny ratsy.
Opfyldt Ønske er sødt for Sjælen, at vige fra ondt er Tåber en Gru.
20 Izay miara-dia amin’ ny hendry dia ho hendry; Fa izay misakaiza amin’ ny adala dia hidiran-doza.
Omgås Vismænd, så bliver du viis, ilde faren er Tåbers Ven.
21 Ny mpanota dia enjehin’ ny loza: Fa hovalian-tsoa ny marina.
Vanheld følger Syndere, Lykken når de retfærdige.
22 Ny tsara fanahy mahenina lova ny zafiny, Fa ny haren’ ny mpanota kosa voatahiry ho an’ ny marina.
Den gode efterlader Børnebrn Arv, til retfærdige gemmes Synderens Gods.
23 Ny tanin’ ny malahelo izay voasa dia ahazoana hanina be; Fa maro no ringana noho ny fanaovan’ izay tsy rariny.
På Fattigfolks Nyjord er rigelig Føde, mens mangen rives bort ved Uret.
24 Izay mitsitsy ny tsorakazony dia tsy tia ny zanany; Fa izay tia zanaka dia manafay azy, raha mbola kely.
Hvo Riset sparer, hader sin Søn, den, der elsker ham, tugter i Tide.
25 Ny marina mihinana ka voky tsara; Fa noana ny kibon’ ny ratsy fanahy.
Den retfærdige spiser, til Sulten er stillet, gudløses Bug er tom.
