Joba 4

1 Dia namaly Elifaza Temanita ka nanao hoe:

Då tok Elifaz frå Teman til ords og sagde:

2 Raha misy sahy miteny aminao, dia ho sosotra va ianao? Fa raha ny mamehy vava kosa, iza moa no mahazaka izany?

«Vert du vel tykkjen um eg talar? Men kven kann halda ordi inne?

3 Indro, efa nananatra ny maro ianao. Ary ny tanana miraviravy efa nampaherezinao;

På rette veg du førde mange; dei trøytte hender styrkte du;

4 Ny teninao efa nanohana izay efa saiky lavo, ary ny lohalika malemy efa nampahatanjahinao

med ord du hjelpte deim som snåva, og gav dei veike knei kraft.

5 Nefa ankehitriny mba manjo anao kosa izany, ka dia kivy ianao, Mihatra aminao izany, ka raiki-tahotra ianao

Men når det gjeld deg sjølv, du klagar; når deg det råkar, ræddast du!

6 Tsy ny fivavahanao va no tokinao? Ary tsy fanantenanao va ny fahitsian’ ny lalanao?

Di von du på di gudstru bygde og sette lit til last-laust liv.

7 Masìna ianao, tsarovy fa iza moa no very tsy nanan-tsiny? Ary taiza no nisy olo-mahitsy naringana?

Tenk etter: Når vart skuldlaus tynt? Når gjekk rettvis mann til grunns?

8 Araka izay efa hitako, dia izay miasa heloka sy mamafy fahoriana no mijinja izany.

Stødt fann eg: dei som urett pløgde, og sådde naud, dei hausta slikt;

9 Ny fofonain’ Andriamanitra no andringanana azy. Eny, ny fofonain’ ny fahatezerany no mahalevona azy.

dei stupte for Guds andedrag, gjekk for hans vreidestorm til grunns.

10 Ny feon’ ny olona, eny, ny feon’ ny liona masiaka, ary ny nifin’ ny liona tanora dia ombotana;

Ja, løva skrik, og villdyr burar; ungløva fær sin tanngard knekt;

11 Mirenireny ny lion-dahy noho ny tsi-fahitany remby, ary miely ny zanaky ny liom-bavy.

og løva døyr av skort på rov; løvinna misser sine ungar.

12 Nisy teny tonga tamiko mangingina, ary ny sofiko nahare siosio avy taminy,

Ein løynleg tale til meg kom; i øyra mitt det stilt vart kviskra,

13 Tamin’ ny eritreritra avy amin’ ny tsindrimandry alina, raha sondrian-tory ny olona,

som tankar i eit nattsyn kjem, når svevnen tung på folki kviler.

14 Dia azon-tahotra sy hovotra aho, ka nampihorohoro ny taolako rehetra izany.

Det kom ei rædsla yver meg, ei skjelving gjenom alle lemer;

15 Ary nisy fanahy nandalo teo anatrehako ka nampitsangam-bolo ny tenako.

ein gust meg yver panna strauk, og på min kropp seg håri reiste;

16 Nijanona izy, nefa tsy nahafantatra ny tarehiny aho; Nisy endri-javatra teo anoloan’ ny masoko; Nisy fanginana, dia nandre feo aho nanao hoe:

og noko stogga for mi åsyn; eg kunde ikkje klårt skilja; framfor mitt auga stod eit bilæt’, eg høyrde som ei røyst som kviskra:

17 Ho marina noho Andriamanitra va ny zanak’ olombelona? Ho madio noho ny Mpanao azy va ny olona?

«Hev menneskjet vel rett for Gud? Er mannen rein framfor sin skapar?

18 Indro, tsy matoky ireo mpanompony aza Izy, eny, ny anjeliny aza ataony ho tsy tonga ohatra.

Han sine tenarar ei trur og finn hjå sine englar lyte -

19 Koa mainka izay mitoetra ao an-trano tany, sady avy tamin’ ny vovoka no nihaviany, ary mora poritra noho ny kalalao izy;

enn meir hjå folk i hus av leir; hjå deim som hev sin grunn i moldi, ein kann deim krasa, som eit mol.

20 Indray andro monja dia montsana izy; Tsy misy misaina azy, na dia levona mandrakizay aza izy.

Dei er frå morgon og til kveld; ein krasar deim - kven merkar det? - Og dei vert ikkje funne meir.

21 Tsy voaongotra va ny kofehin-dainy ao aminy? Maty izy, nefa tsy mbola nanam-pahendrena.

Når deira tjeldsnor vert rykt upp, dei døyr og ingen visdom fær.»