Joba 4

1 Dia namaly Elifaza Temanita ka nanao hoe:

Så tog Temaniten Elifaz til Orde og sagde:

2 Raha misy sahy miteny aminao, dia ho sosotra va ianao? Fa raha ny mamehy vava kosa, iza moa no mahazaka izany?

Ærgrer det dig, om man taler til dig? Men hvem kan her være tavs?

3 Indro, efa nananatra ny maro ianao. Ary ny tanana miraviravy efa nampaherezinao;

Du har selv talt mange til Rette og styrket de slappe Hænder,

4 Ny teninao efa nanohana izay efa saiky lavo, ary ny lohalika malemy efa nampahatanjahinao

dine Ord holdt den segnende oppe, vaklende Knæ gav du Kraft.

5 Nefa ankehitriny mba manjo anao kosa izany, ka dia kivy ianao, Mihatra aminao izany, ka raiki-tahotra ianao

Men nu det gælder dig selv, så taber du Modet, nu det rammer dig selv, er du slaget af Skræk!

6 Tsy ny fivavahanao va no tokinao? Ary tsy fanantenanao va ny fahitsian’ ny lalanao?

Er ikke din Gudsfrygt din Tillid, din fromme Færd dit Håb?

7 Masìna ianao, tsarovy fa iza moa no very tsy nanan-tsiny? Ary taiza no nisy olo-mahitsy naringana?

Tænk efter! Hvem gik uskyldig til Grunde, hvor gik retsindige under?

8 Araka izay efa hitako, dia izay miasa heloka sy mamafy fahoriana no mijinja izany.

Men det har jeg set: Hvo Uret pløjer og sår Fortræd, de høster det selv.

9 Ny fofonain’ Andriamanitra no andringanana azy. Eny, ny fofonain’ ny fahatezerany no mahalevona azy.

For Guds Ånd går de til Grunde, for hans Vredes Pust går de til.

10 Ny feon’ ny olona, eny, ny feon’ ny liona masiaka, ary ny nifin’ ny liona tanora dia ombotana;

Løvens Brøl og Vilddyrets Glam Ungløvernes Tænder slås ud;

11 Mirenireny ny lion-dahy noho ny tsi-fahitany remby, ary miely ny zanaky ny liom-bavy.

Løven omkommer af Mangel på Rov, og Løveungerne spredes.

12 Nisy teny tonga tamiko mangingina, ary ny sofiko nahare siosio avy taminy,

Der sneg sig til mig et Ord mit Øre opfanged dets Hvisken

13 Tamin’ ny eritreritra avy amin’ ny tsindrimandry alina, raha sondrian-tory ny olona,

i Nattesynernes Tanker, da Dvale sank over Mennesker;

14 Dia azon-tahotra sy hovotra aho, ka nampihorohoro ny taolako rehetra izany.

Angst og Skælven kom over mig, alle mine Ledemod skjalv;

15 Ary nisy fanahy nandalo teo anatrehako ka nampitsangam-bolo ny tenako.

et Pust strøg over mit Ansigt, Hårene rejste sig på min Krop.

16 Nijanona izy, nefa tsy nahafantatra ny tarehiny aho; Nisy endri-javatra teo anoloan’ ny masoko; Nisy fanginana, dia nandre feo aho nanao hoe:

Så stod det stille! Jeg sansed ikke, hvordan det så ud; en Skikkelse stod for mit Øje, jeg hørte en hviskende Stemme:

17 Ho marina noho Andriamanitra va ny zanak’ olombelona? Ho madio noho ny Mpanao azy va ny olona?

"Har et Menneske Ret for Gud, mon en Mand er ren for sin Skaber?

18 Indro, tsy matoky ireo mpanompony aza Izy, eny, ny anjeliny aza ataony ho tsy tonga ohatra.

End ikke sine Tjenere tror han, hos sine Engle finder han Fejl,

19 Koa mainka izay mitoetra ao an-trano tany, sady avy tamin’ ny vovoka no nihaviany, ary mora poritra noho ny kalalao izy;

endsige hos dem, der bor i en Hytte af Ler og har deres Grundvold i Støvet!

20 Indray andro monja dia montsana izy; Tsy misy misaina azy, na dia levona mandrakizay aza izy.

De knuses ligesom Møl, imellem Morgen og Aften, de sønderslås uden at ænses, for evigt går de til Grunde.

21 Tsy voaongotra va ny kofehin-dainy ao aminy? Maty izy, nefa tsy mbola nanam-pahendrena.

Rives ej deres Teltreb ud? De dør, men ikke i Visdom."