Joba 33
1 Kanefa, masìna ianao, ry Joba; mihainoa ny alahatro, ary mandrenesa ny teniko rehetra.
Audi igitur Iob eloquia mea, et omnes sermones meos ausculta.
2 Indro, fa efa niloa-bava aho, Miteny ato am-bavako ny lelako.
Ecce aperui os meum, loquatur lingua mea in faucibus meis.
3 Ny hitsim-poko no hiseho amin’ ny teniko; Ary ny fahalalan’ ny molotro no holazaina tsy hasiana fitaka.
Simplici corde meo sermones mei, et sententiam puram labia mea loquentur.
4 Ny Fanahin’ Andriamanitra no efa nanao ahy, ary ny fofonain’ ny Tsitoha no mamelona ahy.
Spiritus Dei fecit me, et spiraculum Omnipotentis vivificavit me.
5 Raha hainao, valio ary aho, miomàna ianao, ka miatreha tsara.
Si potes, responde mihi, et adversus faciem meam consiste.
6 Indro, izaho koa mba an’ Andriamanitra: tahaka anao ihany; Eny, izaho koa mba nosombinana avy tamin’ ny tanimanga.
Ecce, et me sicut et te fecit Deus, et de eodem luto ego quoque formatus sum.
7 Indro, ny fampahatahorako tsy dia hampahatahotra anao, ary ny vesatra avy amiko tsy dia hitambesatra aminao.
Verumtamen miraculum meum non te terreat, et eloquentia mea non sit tibi gravis.
8 Efa nilaza teo anatrehako mihitsy ianao, ary efa reko ihany ny feon’ ny teninao hoe:
Dixisti ergo in auribus meis, et vocem verborum tuorum audivi:
9 Madio tsy manam-pahadisoana aho, ary tsy manan-tsiny aman-keloka;
Mundus sum ego, et absque delicto: immaculatus, et non est iniquitas in me.
10 He! mitady izay handrafiany ahy Andriamanitra, ary ataony fahavalony aho;
Quia querelas in me reperit, ideo arbitratus est me inimicum sibi.
11 Mampiditra ny tongotro eo amin’ ny boloky hazo Izy ary mitsikilo ny diako rehetra.
Posuit in nervo pedes meos, custodivit omnes semitas meas.
12 He! izany no tsy mahamarina anao, hoy izaho; Fa Andriamanitra dia lehibe loatra ka tsy leon’ ny zanak’ olombelona.
Hoc est ergo, in quo non es iustificatus: respondebo tibi, quia maior sit Deus homine.
13 Koa nahoana no manome tsiny Azy ianao noho ny tsy nampisehoany izay antony amin’ ny ataony?
Adversus eum contendis quod non ad omnia verba responderit tibi?
14 Kanefa misy fanao iray itenenan’ Andriamanitra, eny, fanao roa aza, nefa tsy tandreman’ ny olona izany,
Semel loquitur Deus, et secundo idipsum non repetit.
15 Dia ny nofy sy ny tsindrimandry amin’ ny alina, raha sondrian-tory ny olona ka renoka eo am-pandriana,
Per somnium in visione nocturna, quando irruit sopor super homines, et dormiunt in lectulo:
16 Dia manokatra ny sofin’ ny olona Izy ka manisy tombo-kase ny fananarany azy,
Tunc aperit aures virorum, et erudiens eos instruit disciplina,
17 Mba hampiala ny olona amin’ ny fanaony, sy hampifady azy ny fireharehana.
Ut avertat hominem ab his, quae facit, et liberet eum de superbia:
18 Miaro ny fanahiny tsy ho any an-davaka Izy, ary ny ainy mba tsy ho voan’ ny fiadiana.
Eruens animam eius a corruptione: et vitam illius, ut non transeat in gladium.
19 Anarina amin’ ny fanaintainana eo am-pandriany koa izy sy amin’ ny fikotrankotran’ ny taolany lalandava;
Increpat quoque per dolorem in lectulo, et omnia ossa eius marcescere facit.
20 Ary ny ainy marikorikon-kanina, eny, na dia ny hanim-py aza tsy tian’ ny fanahiny.
Abominabilis ei fit in vita sua panis, et animae illius cibus ante desiderabilis.
21 Mihena ny nofony ka tsy hita, ary mitranitrany ny taolany izay tsy hita teo;
Tabescet caro eius, et ossa, quae tecta fuerant, nudabuntur.
22 Dia manakaiky ny lavaka ny fanahiny, ary ny ainy manatona ny mpaka aina.
Appropinquavit corruptioni anima eius, et vita illius mortiferis.
23 Raha misy Anjely ho Mpanalalana ho azy, iray amin’ ny arivo, hanoro izay tokony halehan’ ny olona,
Si fuerit pro eo Angelus loquens, unus de millibus, ut annunciet hominis aequitatem:
24 Ary hamindra fo aminy ka nanao hoe: Vonjeo izy mba tsy hidina any an-davaka, fa efa nahita avotra Aho,
Miserebitur eius, et dicet: Libera eum, ut non descendat in corruptionem: inveni in quo ei propitier.
25 Dia ho tsara noho ny an’ ny tanora ny nofony, hody ho toy ny tamin’ ny andro nahatanorany izy;
Consumpta est caro eius a suppliciis, revertatur ad dies adolescentiae suae.
26 Hivavaka amin’ Andriamanitra izy ka hankasitrahany ary hahita ny havany amin’ ny hafaliana, fa hampodiny amin’ ny zanak’ olombelona ny fahamarinany.
Deprecabitur Deum, et placabilis ei erit: et videbit faciem eius in iubilo, et reddet homini iustitiam suam.
27 Dia hihira izy hilaza amin’ ny olona hoe: Efa nanota aho, fa nanao ny rariny ho heloka, kanefa tsy novaliana araka ny nataoko;
Respiciet homines, et dicet: Peccavi, et vere deliqui, et, ut eram dignus, non recepi.
28 Fa navotany ny fanahiko mba tsy hivarina any an-davaka, ary mifaly ny aiko amin’ ny fahitana ny mazava.
Liberavit animam suam ne pergeret in interitum, sed vivens lucem videret.
29 Indro, izany rehetra izany no ataon’ Andriamanitra indroa amin’ ny olona, eny, intelo aza,
Ecce, haec omnia operatur Deus tribus vicibus per singulos.
30 Mba hamerina ny fanahiny tsy ho any an-davaka, mba hihazavany amin’ ny fahazavan’ aina.
Ut revocet animas eorum a corruptione, et illuminet luce viventium.
31 Tandremo, ry Joba, ka mihainoa ahy; Mangìna kely aloha ianao, fa izaho mbola hiteny.
Attende Iob, et audi me: et tace, dum ego loquor.
32 Raha manan-kavaly ianao, dia mamalia ahy ihany; Mitenena, fa ta-hanamarina anao aho;
Si autem habes quod loquaris, responde mihi, loquere: volo enim, te apparere iustum.
33 Fa raha tsy manan-kavaly ianao, dia mihainoa ahy kosa; Mangìna tsara, fa hampianariko fahendrena ianao.
Quod si non habes, audi me: tace, et docebo te sapientiam.
