Joba 31
1 Efa nampanekeko ny masoko; Koa hataoko ahoana indray no fijery zazavavy?
Pepigi fœdus cum oculis meis, ut ne cogitarem quidem de virgine.
2 Fa raha izany, dia inona no anjara avy amin’ Andriamanitra any ambony. Sy lova avy amin’ ny Tsitoha any amin’ ny avo?
Quam enim partem haberet in me Deus desuper, et hæreditatem Omnipotens de excelsis?
3 Moa tsy loza va no manjo ny ratsy fanahy? Ary tsy fahoriana va no mahazo ny mpanao ratsy?
Numquid non perditio est iniquo, et alienatio operantibus injustitiam?
4 Moa tsy Andriamanitra va no mijery ny lalako ka manisa ny diako rehetra?
Nonne ipse considerat vias meas, et cunctos gressus meos dinumerat?
5 Raha tàhiny nandeha tamin’ ny fitaka aho na niezaka tamin’ ny fahafetsena.
Si ambulavi in vanitate, et festinavit in dolo pes meus,
6 (Enga anie ka holanjain’ Andriamanitra eo amin’ ny mizanan’ ny fahamarinana aho! Dia ho fantany ny tsi-fananako tsiny);
appendat me in statera justa, et sciat Deus simplicitatem meam.
7 Raha tàhiny nivily niala tamin’ ny lalana ny diako, na nanaraka ny masoko ny foko, na nisy tsiny niraikitra tamin’ ny tanako:
Si declinavit gressus meus de via, et si secutum est oculos meos cor meum, et si manibus meis adhæsit macula,
8 Dia aoka hamafy aho, fa olon-kafa no hihinana, ary aoka ho fongotra izay amboleko.
seram, et alius comedat, et progenies mea eradicetur.
9 Raha tahìny adala tamin’ ny vadin’ olona ny foko, ka namitsaka teo am-baravaran’ ny namako aho,
Si deceptum est cor meum super muliere, et si ad ostium amici mei insidiatus sum,
10 Dia aoka kosa ny vadiko halain’ ny sasany, ary aoka olon-kafa no handry aminy.
scortum alterius sit uxor mea, et super illam incurventur alii.
11 Fa fahavetavetana izany, eny, heloka tokony hotsarain’ ny mpitsara;
Hoc enim nefas est, et iniquitas maxima.
12 Fa afo mandevona hatrany amin’ ny fandringanana izany ka hanongotra ny vokatro rehetra.
Ignis est usque ad perditionem devorans, et omnia eradicans genimina.
13 Raha tàhiny aho nandà ny rariny izay an’ ny ankizilahiko na ny ankizivaviko, raha nifamaly tamiko izy,
Si contempsi subire judicium cum servo meo et ancilla mea, cum disceptarent adversum me:
14 Dia inona no hataoko, raha hitsangana Andriamanitra? Ary ahoana no havaliko Azy, raha handinika Izy?
quid enim faciam cum surrexerit ad judicandum Deus? et cum quæsierit, quid respondebo illi?
15 Fa moa tsy Izay nanao ahy tany an-kibo ihany va no nanao azy koa? Ary tsy Iray ihany va no namorona anay tany am-bohoka?
Numquid non in utero fecit me, qui et illum operatus est, et formavit me in vulva unus?
16 Raha tàhiny aho nandà Izay nirin’ ny malahelo ka nahapahina ny mason’ ny mpitondratena,
Si negavi quod volebant pauperibus, et oculos viduæ expectare feci;
17 Na nihinana ny sombin-kaniko irery, ka tsy mba nihinanan’ ny kamboty
si comedi buccellam meam solus, et non comedit pupillus ex ea
18 (Fa tsy izany, fa hatry ny fony mbola tanora aho, dia notezaina teo amiko tahaka ny zanaka ny kamboty, Ary nitondra ny mpitondratena hatrany an-kibon-dreniko aho);
(quia ab infantia mea crevit mecum miseratio, et de utero matris meæ egressa est mecum);
19 Raha tàhiny aho nahita olona efa ho faty noho ny tsi-fananan-damba. Na malahelo tsy manan-kitafy,
si despexi pereuntem, eo quod non habuerit indumentum, et absque operimento pauperem;
20 Koa tsy nankasitraka ahy ny tenany, ary tsy nanafàna azy ny volon’ ondriko;
si non benedixerunt mihi latera ejus, et de velleribus ovium mearum calefactus est;
21 Raha tahìny aho naninjitra ny tanako hampahory ny kamboty, saingy hitako fa nisy niandany tamiko teo am-bavahady:
si levavi super pupillum manum meam, etiam cum viderem me in porta superiorem:
22 Dia aoka ny foto-tsandriko hitsoaka hiala amin’ ny rangomainako, eny, aoka ny sandriko ho latsaka hiala amin’ ny taolam-panaviko.
humerus meus a junctura sua cadat, et brachium meum cum suis ossibus confringatur.
23 Fa mampahatahotra ahy ny loza avy amin’ Andriamanitra, ka tsy mahavita na inona na inona aho noho ny fahalehibiazany.
Semper enim quasi tumentes super me fluctus timui Deum, et pondus ejus ferre non potui.
24 Raha tàhiny aho nanao ny volamena ho fanantenako, na nanonona ny volamena tsara hoe: Ry tokiko ô;
Si putavi aurum robur meum, et obrizo dixi: Fiducia mea;
25 Raha tàhiny ho nifaly noho ny haben’ ny fananako sy noho ny nahazoan’ ny tanako harena betsaka;
si lætatus sum super multis divitiis meis, et quia plurima reperit manus mea;
26 Raha tàhiny aho nijery ny masoandro, raha namirapiratra izy, na ny volana, raha nandeha tamin’ ny fangarangarany izy,
si vidi solem cum fulgeret, et lunam incedentem clare,
27 Ka voafitaka mangingina ny foko, ary nanoroka ny tanako ny vavako
et lætatum est in abscondito cor meum, et osculatus sum manum meam ore meo:
28 (Dia heloka hanamelohan’ ny mpitsara koa izany; Fa ho nihatsaravelatsihy tamin’ Andriamanitra Izay any ambony aho);
quæ est iniquitas maxima, et negatio contra Deum altissimum.
29 Raha tàhiny aho nifaly noho ny loza nanjo izay nankahala ahy, na nibitabitaka, raha nozoim-pahoriana izy
Si gavisus sum ad ruinam ejus qui me oderat, et exsultavi quod invenisset eum malum:
30 (Tsia, fa tsy navelako hanota akory ny vavako hangataka ozona hanjo azy);
non enim dedi ad peccandum guttur meum, ut expeterem maledicens animam ejus.
31 Raha tàhiny ny tao an-daiko tsy nanao hoe: Iza moa no tsy voky tamin’ ny henany?
Si non dixerunt viri tabernaculi mei: Quis det de carnibus ejus, ut saturemur?
32 Ny vahiny aza tsy nandry teny ala-trano; Fa novohako ny varavarako manatrika ny lalana;
foris non mansit peregrinus: ostium meum viatori patuit.
33 Raha tàhiny aho mba nanarona ny fahadisoako tahaka an’ i Adama ka nanafina ny heloko tato an-tratrako,
Si abscondi quasi homo peccatum meum, et celavi in sinu meo iniquitatem meam;
34 Satria nampihorohoro ny foko ny vahoaka maro be, ary natahotra aho, fandrao hamavoin’ ny fokon’ olona, ka dia namitsaka, fa tsy sahy nivoaka ny varavarana
si expavi ad multitudinem nimiam, et despectio propinquorum terruit me: et non magis tacui, nec egressus sum ostium.
35 Enga anie ka hisy hihaino ahy! Indro ny soniako! Enga anie ka hamaly ahy ny Tsitoha! Indro ny taratasy voasoratr’ ilay manana ady amiko!
Quis mihi tribuat auditorem, ut desiderium meum audiat Omnipotens, et librum scribat ipse qui judicat,
36 Hataoko eny an-tsoroko tokoa izany ary hafehiko amiko ho satro-boninahitra.
ut in humero meo portem illum, et circumdem illum quasi coronam mihi?
37 Ny isan’ ny diako dia hambarako aminy, ary tahaka ny fanakon’ ny zanak’ andriana no hanatonako Azy.
Per singulos gradus meos pronuntiabo illum, et quasi principi offeram eum.
38 Raha tàhiny mitaraina hiampanga ahy ny taniko, ka miara-mitomany ny vavasako;
Si adversum me terra mea clamat, et cum ipsa sulci ejus deflent:
39 Raha tàhiny aho nihinana ny vokatra, nefa tsy nandoa ny vidiny. Na nanao izay hahafaty ny ain’ ny tompony:
si fructus ejus comedi absque pecunia, et animam agricolarum ejus afflixi:
40 Dia aoka ny tsilo no haniry hisolo ny vary tritika. Ary ny ahi-dratsy hisolo ny vary hordea. Tapitra ny tenin’ i Joba.
pro frumento oriatur mihi tribulus, et pro hordeo spina. Finita sunt verba Job.
