< Joba 29 >
1 Dia mbola nandroso nanao oha-teny ihany Joba ka nanao hoe:
Job siguió hablando.
2 Enga anie ka ho tahaka ny tamin’ ireny volana lasa ireny aho! Dia tahaka ilay tamin’ ny andro niarovan’ Andriamanitra ahy!
“¡Ojalá volviera a los viejos tiempos en que Dios me cuidaba!
3 Fony mbola nazava teo ambonin’ ny lohako ny jirony, ary ny fahazavany no nandehanako tao amin’ ny maizina;
Su luz brillaba sobre mí y alumbraba mi camino en la oscuridad.
4 Eny, tahaka ny toetro fony aho mbola fararano, raha niseho teo ambonin’ ny laiko ny fisakaizan’ Andriamanitra;
Cuando era joven y fuerte, Dios era mi amigo y me hablaba en mi casa.
5 Fony mbola tao amiko ny Tsitoha, Ary nanodidina ahy ny zanako;
El Todopoderoso seguía conmigo y estaba rodeado de mis hijos.
6 Fony mbola nanasa ny tongotro tamin’ ny rononomandry aho, ary ny vatolampy namoaka renirano diloilo teo amiko;
Mis rebaños producían mucha leche, y el aceite fluía libremente de mis prensas de aceitunas.
7 Raha niainga niakatra ho eo amin’ ny vavahadin’ ny tanàna aho ka nametraka ny fipetrahako teo an-kalalahana,
Salí a la puerta de la ciudad y me senté en la plaza pública.
8 Dia nahita ahy ny zatovo ka niampirimpirina; Ary niainga ny fotsy volo, dia nijoro;
Los jóvenes me veían y se apartaban del camino; los ancianos me defendían.
9 Nangina tsy niteny ny lehibe ka nitampim-bava;
Los dirigentes guardaron silencio y se taparon la boca con las manos.
10 Tsy sahy niteny ny mpanapaka, ary ny lelany niraikitra tamin’ ny lanilaniny.
Las voces de los funcionarios se acallaron; se callaron en mi presencia.
11 Izay sofina nandre dia nanao ahy hoe sambatra; Ary Izay maso nahita dia vavolombelona ho ahy,
“Todos los que me escuchaban me alababan; los que me veían me elogiaban,
12 Satria namonjy ny ory izay nitaraina aho sy ny kamboty izay tsy nanan-kamonjy.
porque daba a los pobres que me llamaban y a los huérfanos que no tenían quien los ayudara.
13 Ny fisaoran’ izay efa ho faty dia tonga tamiko; Ary ny fon’ ny mpitondratena nampifaliko.
Los que estaban a punto de morir me bendijeron; hice cantar de alegría a la viuda.
14 Nitafy fahamarinana aho, ka mba nitafy ahy kosa izy; Eny, tahaka ny lamba sy ny hamama ny rariny izay nananako.
Siendo sincero y actuando correctamente eran lo que yo llevaba como ropa.
15 Efa maso ho an’ ny jamba aho ary tongotra ho an’ ny mandringa.
Fui como los ojos para los ciegos y los pies para los cojos.
16 Efa ray ho an’ ny malahelo aho, ary ny adin’ ny olona tsy fantatro aza nodinihiko.
Fui como un padre para los pobres, y defendí los derechos de los extranjeros.
17 Namaky ny nifin’ ny ratsy fanahy aho ka nandrombaka ny babo teo am-bavany
Rompí la mandíbula de los malvados y les hice soltar su presa de los dientes.
18 Dia hoy izaho: Eo amin’ ny akaniko ihany no hialako aina, ary hanamaro ny androko toy ny fasika aho.
Pensé que moriría en casa, después de muchos años.
19 Ny fakako ho azon’ ny rano, ary ny ando hitoetra amin’ ny sampako mandritra ny alina.
Como un árbol, mis raíces se extienden hasta el agua; el rocío se posa en mis ramas durante la noche.
20 Ho vaovao amiko lalandava ny voninahitro, ary ny tsipikako hihahenjana eny an-tanako.
Siempre se me concedían nuevos honores; mi fuerza se renovaba como un arco infalible.
21 Nihaino ahy ny olona, dia niandry, ka nangina tamin’ ny fanolorako saina izy.
“La gente escuchaba atentamente lo que yo decía; se callaba al escuchar mis consejos.
22 Rehefa niteny aho, dia tsy mba namaly intsony izy; ary nitetevan’ ny teniko izy.
Una vez que yo hablaba, no tenían nada más que decir; lo que yo decía era suficiente.
23 Niandry ahy toy ny fiandry ny ranonorana izy ary nitanatana vava toy ny fiandry ny fara-orana.
Me esperaban como quien espera la lluvia, con la boca abierta por la lluvia de primavera.
24 Raha nisy nila ho ketraka, dia mbola niseho miramirana taminy ihany ny tarehiko, ary tsy nahamaloka ny fahazavan’ ny tavako ireo.
Cuando les sonreía, apenas podían creerlo; mi aprobación significaba todo el mundo para ellos.
25 Nifidy ny lalan-kalehany aho ka nipetraka ho lohany, eny, nitoetra toy ny mpanjaka teo amin’ ny miaramila sy toy ny mpampionona ny misaona aho.
Decidí el camino a seguir como su líder, viviendo como un rey entre sus soldados, y cuando estaban tristes los consolaba”.