Joba 29
1 Dia mbola nandroso nanao oha-teny ihany Joba ka nanao hoe:
Job nastavi svoju besjedu i reče:
2 Enga anie ka ho tahaka ny tamin’ ireny volana lasa ireny aho! Dia tahaka ilay tamin’ ny andro niarovan’ Andriamanitra ahy!
“O, da mi je prošle proživjet' mjesece, dane one kad je Bog nada mnom bdio,
3 Fony mbola nazava teo ambonin’ ny lohako ny jirony, ary ny fahazavany no nandehanako tao amin’ ny maizina;
kad mi je nad glavom njegov sjao žižak a kroz mrak me svjetlo njegovo vodilo,
4 Eny, tahaka ny toetro fony aho mbola fararano, raha niseho teo ambonin’ ny laiko ny fisakaizan’ Andriamanitra;
kao u dane mojih zrelih jeseni kad s mojim stanom Bog prijateljevaše,
5 Fony mbola tao amiko ny Tsitoha, Ary nanodidina ahy ny zanako;
kada uz mene još bijaše Svesilni i moji me okruživahu dječaci,
6 Fony mbola nanasa ny tongotro tamin’ ny rononomandry aho, ary ny vatolampy namoaka renirano diloilo teo amiko;
kada mi se noge u mlijeku kupahu, a potokom ulja ključaše mi kamen!
7 Raha niainga niakatra ho eo amin’ ny vavahadin’ ny tanàna aho ka nametraka ny fipetrahako teo an-kalalahana,
Kada sam na vrata gradska izlazio i svoju stolicu postavljao na trg,
8 Dia nahita ahy ny zatovo ka niampirimpirina; Ary niainga ny fotsy volo, dia nijoro;
vidjevši me, sklanjali bi se mladići, starci bi ustavši stojeći ostali.
9 Nangina tsy niteny ny lehibe ka nitampim-bava;
Razgovor bi prekidali uglednici i usta bi svoja rukom zatvarali.
10 Tsy sahy niteny ny mpanapaka, ary ny lelany niraikitra tamin’ ny lanilaniny.
Glavarima glas bi sasvim utihnuo, za nepce bi im se zalijepio jezik.
11 Izay sofina nandre dia nanao ahy hoe sambatra; Ary Izay maso nahita dia vavolombelona ho ahy,
Tko god me slušao, blaženim me zvao, hvalilo me oko kad bi me vidjelo.
12 Satria namonjy ny ory izay nitaraina aho sy ny kamboty izay tsy nanan-kamonjy.
Jer, izbavljah bijednog kada je kukao i sirotu ostavljenu bez pomoći.
13 Ny fisaoran’ izay efa ho faty dia tonga tamiko; Ary ny fon’ ny mpitondratena nampifaliko.
Na meni bješe blagoslov izgubljenih, srcu udovice ja veselje vraćah.
14 Nitafy fahamarinana aho, ka mba nitafy ahy kosa izy; Eny, tahaka ny lamba sy ny hamama ny rariny izay nananako.
Pravdom se ja kao haljinom odjenuh, nepristranost bje mi plaštem i povezom.
15 Efa maso ho an’ ny jamba aho ary tongotra ho an’ ny mandringa.
Bjeh oči slijepcu i bjeh noge bogalju,
16 Efa ray ho an’ ny malahelo aho, ary ny adin’ ny olona tsy fantatro aza nodinihiko.
otac ubogima, zastupnik strancima.
17 Namaky ny nifin’ ny ratsy fanahy aho ka nandrombaka ny babo teo am-bavany
Kršio sam zube čovjeku opaku, plijen sam čupao iz njegovih čeljusti.
18 Dia hoy izaho: Eo amin’ ny akaniko ihany no hialako aina, ary hanamaro ny androko toy ny fasika aho.
Govorah: 'U svom ću izdahnuti gnijezdu, k'o palma, bezbrojne proživjevši dane.'
19 Ny fakako ho azon’ ny rano, ary ny ando hitoetra amin’ ny sampako mandritra ny alina.
Korijenje se moje sve do vode pruža, na granama mojim odmara se rosa.
20 Ho vaovao amiko lalandava ny voninahitro, ary ny tsipikako hihahenjana eny an-tanako.
Pomlađivat će se svagda slava moja i luk će mi se obnavljati u ruci.'
21 Nihaino ahy ny olona, dia niandry, ka nangina tamin’ ny fanolorako saina izy.
Slušali su željno što ću im kazati i šutjeli da od mene savjet čuju.
22 Rehefa niteny aho, dia tsy mba namaly intsony izy; ary nitetevan’ ny teniko izy.
Na riječi mi ne bi ništa dometali i besjede su mi daždile po njima.
23 Niandry ahy toy ny fiandry ny ranonorana izy ary nitanatana vava toy ny fiandry ny fara-orana.
Za mnom žudjeli su oni k'o za kišom, otvarali usta k'o za pljuskom ljetnim.
24 Raha nisy nila ho ketraka, dia mbola niseho miramirana taminy ihany ny tarehiko, ary tsy nahamaloka ny fahazavan’ ny tavako ireo.
Osmijeh moj bijaše njima ohrabrenje; pazili su na vedrinu moga lica.
25 Nifidy ny lalan-kalehany aho ka nipetraka ho lohany, eny, nitoetra toy ny mpanjaka teo amin’ ny miaramila sy toy ny mpampionona ny misaona aho.
Njima ja sam izabirao putove, kao poglavar ja sam ih predvodio, kao kralj među svojim kad je četama kao onaj koji tješi ojađene.
