Joba 21
1 Dia namaly Joba ka nanao hoe:
Respondens autem Iob, dixit:
2 Mihainoa dia mihainoa ny teniko, Ary aoka izany no ho fampiononanareo ahy.
Audite quæso sermones meos, et agite pœnitentiam.
3 Mandefera amiko ianareo, fa mba hiteny kosa aho izao; Ary rehefa tapitra ny teniko, dia mandatsalatsà ihany indray ianareo.
Sustinete me, et ego loquar, et post mea, si videbitur, verba ridete.
4 Raha ny amiko, moa ny ataon’ ny olona va no itarainako? Ary raha izany, nahoana no hahalefitra ny fanahiko?
Numquid contra hominem disputatio mea est, ut merito non debeam contristari?
5 Jereo aho, dia aoka ho talanjona ianareo, ary mitampena vava.
Attendite me, et obstupescite, et superponite digitum ori vestro:
6 Eny, raha mahatsiaro izany aho, dia raiki-tahotra, sady toran-kovitra ny tenako:
Et ego quando recordatus fuero, pertimesco, et concutit carnem meam tremor.
7 Nahoana no velona ny ratsy fanahy ka sady tratrantitra no be hery?
Quare ergo impii vivunt, sublevati sunt, confortatique divitiis?
8 Ny zanany koa mitomoetra tsara eo anatrehany, ary ny zafiny eo anoloany.
Semen eorum permanet coram eis, propinquorum turba, et nepotum in conspectu eorum.
9 Ny ankohonany miadana ka tsy manan-tahotra, ary ny tsorakazon’ Andriamanitra tsy mamely azy.
Domus eorum securæ sunt et pacatæ, et non est virga Dei super illos.
10 Ny ombilahiny mampiteraka ka mahavanona; Ny ombivaviny miteraka ka tsy mamotsotra.
Bos eorum concepit, et non abortivit: vacca peperit, et non est privata fœtu suo.
11 Mamoaka ny zanany madinika toy ny ondry aman’ osy izy, ka mikoriana ny zanany.
Egrediuntur quasi greges parvuli eorum, et infantes eorum exultant lusibus.
12 Mihoby mitondra ampongatapaka sy lokanga izy ary mifaly amin’ ny feon-tsodina.
Tenent tympanum, et citharam, et gaudent ad sonitum organi.
13 Mandany ny androny amin’ ny fahafinaretana izy; Amin’ ny indray mipi-maso monja no idinany any amin’ ny fiainan-tsi-hita. (Sheol h7585)
Ducunt in bonis dies suos, et in puncto ad inferna descendunt. (Sheol h7585)
14 Kanefa anie ireo no manao amin’ Andriamanitra hoe: Mialà aminay! Fa tsy mba irinay ny hahalala ny lalanao.
Qui dixerunt Deo: Recede a nobis, et scientiam viarum tuarum nolumus.
15 Zinona izay Tsitoha, no hotompoinay? Ary inona no soa ho azonay, raha mivavaka aminy?
Quis est Omnipotens, ut serviamus ei? et quid nobis prodest si oraverimus illum?
16 Indro, tsy avy amin’ ny tenany ihany ny fahafinaretany! Ho lavitra ahy anie ny fisainan’ ny ratsy fanahy!
Verumtamen quia non sunt in manu eorum bona sua, consilium impiorum longe sit a me.
17 Indraindray foana no mba maty ny jiron’ ny ratsy fanahy, sy tonga ny loza manjo azy. Ary amelaran’ Andriamanitra fandrika ireny noho ny fahatezerany,
Quoties lucerna impiorum extinguetur, et superveniet eis inundatio, et dolores dividet furoris sui?
18 Ka tonga tahaka ny mololo voatetika indaosin’ ny rivotra izy sy tahaka ny akofa entin’ ny tafio-drivotra.
Erunt sicut paleæ ante faciem venti, et sicut favilla quam turbo dispergit.
19 Andriamanitra, hoy ianareo, mbola hampijaly ny zanany noho ny helodrainy! Tsia; fa ny tenan’ ireny ihany no aoka hovaliany, mba hahalalany.
Deus servabit filiis illius dolorem patris: et cum reddiderit, tunc sciet.
20 Aoka ny masony ihany no hahita ny loza manjo azy, ary aoka ny tenany ihany no hisotro ny fahatezeran’ ny Tsitoha.
Videbunt oculi eius interfectionem suam, et de furore Omnipotentis bibet.
21 Fa mampaninona azy moa ny amin’ ny taranany mandimby azy, raha tapaka ny isan’ ny androny?
Quid enim ad eum pertinet de domo sua post se? et si numerus mensium eius dimidietur?
22 Moa Andriamanitra va no hampianarim-pahalalana, nefa Izy no mitsara ny any an-danitra aza?
Numquid Deus docebit quis piam scientiam, qui excelsos iudicat?
23 Maty ny anankiray, raha tsy mbola mihena ny fahatanjahany, sady miadana tokoa ka tsy manana ahiahy;
Iste moritur robustus et sanus, dives et felix.
24 Feno ronono ny fitoeran-drononony, ary vonton-tsoka ny taolany.
Viscera eius plena sunt adipe, et medullis ossa illius irrigantur:
25 Ary ny anankiray maty amin’ ny fahorian’ ny fanahiny kosa ka tsy mba nanandrana soa akory.
Alius vero moritur in amaritudine animæ absque ullis opibus:
26 Samy mandry ao amin’ ny vovoka izy roa tonta, ka feno olitra ny tenany.
Et tamen simul in pulvere dormient, et vermes operient eos.
27 Indro, fantatro ny hevitrareo sy ny saim-petsy amelezanareo ahy;
Certe novi cogitationes vestras, et sententias contra me iniquas.
28 Fa hoy ianareo: Aiza ny tranon’ ny mpitohatoha? Ary aiza ny lay fitoeran’ ny ratsy fanahy?
Dicitis enim: Ubi est domus principis? et ubi tabernacula impiorum?
29 Kanefa tsy mba nanontany tamin’ ny mpandeha amin’ ny tany lavitra va ianareo? Ary tsy heverinareo va ny zava-mahagaga, ambaran’ Ireo hoe:
Interrogate quem libet de viatoribus, et hæc eadem illum intelligere cognoscetis:
30 Amin’ ny andro hahitan-doza dia voaaro ihany ny ratsy fanahy, ary amin’ ny andro fahatezerana dia enti-miala izy?
Quia in diem perditionis servatur malus, et ad diem furoris ducetur.
31 Iza no hanambara ny lalany eo anatrehany? Ary raha misy zavatra nataony, iza no sahy hamaly azy?
Quis arguet coram eo viam eius? et quæ fecit, quis reddet illi?
32 Ary ho entina ho eny an-tany fandevonana izy ka mbola hitazana ao am-pasana;
Ipse ad sepulchra ducetur, et in congerie mortuorum vigilabit.
33 Ho mamy aminy ny bainga any an-dohasaha, ary ny olona rehetra hanaraka azy, toy ny nandehanan’ ny maro tany alohany.
Dulcis fuit glareis Cocyti, et post se omnem hominem trahet, et ante se innumerabiles.
34 Endrey! ity ianareo mba mampionona ahy foana! Ary ny famalianareo anefa, raha voasana tsara, dia lainga ihany!
Quomodo igitur consolamini me frustra, cum responsio vestra repugnare ostensa sit veritati?
