Joba 19
1 Dia namaly Joba ka nanao hoe:
Respondens autem Job, dixit:
2 Mandra-pahoviana no hampalahelovanareo ny fanahiko sy hanorotoroanareo ahy amin’ ny fiteny?
[Usquequo affligitis animam meam, et atteritis me sermonibus?
3 Efa im-polo izay no nanaratsianareo ahy; Tsy misoroka izay hampahory ahy ianareo.
En decies confunditis me, et non erubescitis opprimentes me.
4 Ary raha diso tokoa aho, dia izaho ihany no andrian’ ny fa hadisoako.
Nempe etsi ignoravi, mecum erit ignorantia mea.
5 Raha mirehareha amiko kosa ianareo ka mampiaiky ahy ho nanao izay mahamenatra,
At vos contra me erigimini, et arguitis me opprobriis meis.
6 Dia aoka ho fantatrareo fa Andriamanitra no efa nampitanondrika ahy ka efa naningotra ahy tamin’ ny fandrika haratony.
Saltem nunc intelligite quia Deus non æquo judicio afflixerit me, et flagellis suis me cinxerit.
7 Indro, miantso mafy aho hoe: Loza! nefa tsy misy mamaly ahy; Mitaraina aho, nefa tsy mahita rariny.
Ecce clamabo, vim patiens, et nemo audiet; vociferabor, et non est qui judicet.
8 Ny lalako dia nofefeny, ka tsy afa-mandroso aho; ary nasiany maizina teo amin’ ny lalana alehako.
Semitam meam circumsepsit, et transire non possum: et in calle meo tenebras posuit.
9 Ny voninahitro nalany tamiko, ary nesoriny ny satro-boninahitra teo an-dohako.
Spoliavit me gloria mea, et abstulit coronam de capite meo.
10 Efa nandrava ahy manodidina Izy, ka efa ho faty aho; Ary efa nofongorany tahaka ny hazo ny fanantenako.
Destruxit me undique, et pereo: et quasi evulsæ arbori abstulit spem meam.
11 Dia nampirehetiny tamiko ny fahatezerany, ka nataony ho fahavalony aho.
Iratus est contra me furor ejus, et sic me habuit quasi hostem suum.
12 Miara-mandroso ny antokon’ ny miaramilany ary manandratra tovon-tany hamelezany ahy izy ka mitoby manodidina ny laiko.
Simul venerunt latrones ejus, et fecerunt sibi viam per me, et obsederunt in gyro tabernaculum meum.
13 Ny rahalahiko efa nampanalaviriny ahy; Ary ny olona nahazatra ahy efa nihafahafa tamiko avokoa.
Fratres meos longe fecit a me, et noti mei quasi alieni recesserunt a me.
14 Efa tsy misy eto intsony ny havako, ary ny sakaizako efa nanadino ahy.
Dereliquerunt me propinqui mei, et qui me noverant obliti sunt mei.
15 Ny vahiny izay mitoetra ao an-tranoko sy ny ankizivaviko aza samy manao ahy ho olon-kafa; Tonga olon-ko azy eo imasony aho.
Inquilini domus meæ et ancillæ meæ sicut alienum habuerunt me, et quasi peregrinus fui in oculis eorum.
16 Antsoiko ny mpanompoko, nefa tsy namaly ahy izy; Mifona aminy amin’ ny vavako aho.
Servum meum vocavi, et non respondit: ore proprio deprecabar illum.
17 Ny fofonaiko mahaloiloy ny vadiko, ary maharikoriko ny zanak’ ineny aho.
Halitum meum exhorruit uxor mea, et orabam filios uteri mei.
18 Eny, ny ankizilahy madinika aza mamingavinga ahy; Raha te-hitsangana aho, dia miteny mamely ahy ireny.
Stulti quoque despiciebant me: et cum ab eis recessissem, detrahebant mihi.
19 Na dia izay nifankazatra tamiko indrindra aza dia manao ahy ho zava-betaveta, ary izay olon-tiako dia mivadika ho fahavaloko.
Abominati sunt me quondam consiliarii mei, et quem maxime diligebam, aversatus est me.
20 Ny taolako miraikitra amin’ ny hoditro sy ny nofoko, ary ny akanjo-nifiko ihany no hany sisa azoko enti-mandositra.
Pelli meæ, consumptis carnibus, adhæsit os meum, et derelicta sunt tantummodo labia circa dentes meos.
21 Mamindrà fo amiko, mamindrà fo amiko ianareo, ry sakaizako ô; fa ny tànan’ Andriamanitra efa mikasika ahy.
Miseremini mei, miseremini mei saltem vos, amici mei, quia manus Domini tetigit me.
22 Nahoana no manenjika ahy tahaka an’ Andriamanitra koa ianareo ka tsy mety afa-po amin’ ny nofoko?
Quare persequimini me sicut Deus, et carnibus meis saturamini?
23 Enga anie ka ho voasoratra ny teniko! Enga anie ka ho voatomboka eo amin’ ny boky ireny!
Quis mihi tribuat ut scribantur sermones mei? quis mihi det ut exarentur in libro
24 Enga anie ka ho voasoratra amin’ ny vy fanoratana sady voasy firaka eo amin’ ny vatolampy ho mandrakizay izy!
stylo ferreo et plumbi lamina, vel celte sculpantur in silice?
25 Kanefa raha izaho, dia fantatro fa velona ny Mpanavotra ahy, ka hitsangana any am-parany eo ambonin’ ny vovoka Izy.
Scio enim quod redemptor meus vivit, et in novissimo die de terra surrecturus sum:
26 Ary rehefa levona ny hoditro, izao simba izao, sady afaka amin’ ny nofoko aho, dia hahita an’ Andriamanitra;
et rursum circumdabor pelle mea, et in carne mea videbo Deum meum:
27 Eny, izaho no hahita Azy, ary ny masoko no hijery, fa tsy olon-kafa. Efa matim-paniriana ny saiko ato anatiko.
quem visurus sum ego ipse, et oculi mei conspecturi sunt, et non alius: reposita est hæc spes mea in sinu meo.
28 Raha hoy ianareo: Andeha hanenjika azy fatratra isika. Fa hita ao anatiny ny fototry ny mahameloka azy.
Quare ergo nunc dicitis: Persequamur eum, et radicem verbi inveniamus contra eum?
29 Dia matahora ny sabatra ianareo; Fa ny fahatezerana dia heloka mendrika ny hovalian-tsabatra, mba ho fantatrareo fa misy fitsarana.
Fugite ergo a facie gladii, quoniam ultor iniquitatum gladius est: et scitote esse judicium.]
