Joba 10

1 Maharikoriko ahy ny aiko; Hamoaka ny fitarainako aho sy hiteny noho ny fangidian’ ny fanahiko

Mi sjæl er leid av livet mitt, eg gjev mi klaga lause taumar, vil tala i min såre hugverk.

2 Hanao amin’ Andriamanitra hoe aho: Aza manameloka ahy; Mba ampahalalao izay anton’ ny iadianao amiko aho.

Til Gud eg segjer: «Døm meg ikkje; seg kvifor du imot meg strider!

3 Mahafaly Anao va ny hampahory sy hanary ny efa nisasaranao ka hamirapiratra amin’ ny fisainan’ ny ratsy fanahy?

Finn du det godt å gjera vald, og øyda upp ditt eige verk, men lysa yver gudlaust råd?

4 Manana maso nofo va Hianao? Na mijery tahaka ny fijerin’ ny zanak’ olombelona?

Er auga ditt av kjøt og blod? Ser du som menneskje plar sjå?

5 Tahaka ny andron’ ny zanak’ olombelona va ny andronao? Na tahaka ny taonan’ ny olombelona ny taonanao,

Er dine dagar mennesk-dagar? Er dine år lik mannsens år?

6 No dia mikaroka izay heloko Hianao sy mikatsaka izay fahotako,

Med di mitt brot du leitar upp, og granskar etter syndi mi,

7 Na dia fantatrao aza fa tsy mba ratsy fanahy aho, ary tsy misy mahavonjy amin’ ny tananao?

endå du veit eg er uskuldig, og ingen bergar or di hand.

8 Ny tananao ihany no namorona ahy ka nanisy endrika izao tenako rehetra izao, kanjo levoninao indray aho izao.

Di hand hev skapt og dana meg fullt ut, og no vil du meg tyna?

9 Masìna Hianao, tsarovy fa notefenao toy ny tanimanga aho, ka hamerina ahy amin’ ny vovoka indray Hianao!

Hugs på, du forma meg som leir; no gjer du atter meg til mold!

10 Tsy naidinao toy ny ronono va aho ka nampandrinao toy ny ronono-mandry?

Som mjølk du let meg renna ut og let meg stivna liksom ost;

11 Eny, notafianao hoditra sy nofo aho ary norarinao tamin’ ny taolana sy ny ozatra.

Du klædde meg med hud og kjøt, fleitta bein og senar saman.

12 Aina sy famindram-po no nomenao ahy; Ary ny fiahianao no niaro ny aiko.

Du gav meg både liv og miskunn, og verna um mitt andedrag.

13 Saingy izao no nafeninao tao am-ponao, eny, fantatro fa tao aminao izao:

Men dette du i hjarta gøymde, eg veit det var i din tanke;

14 Raha manota aho, dia mamantatra ahy Hianao ka tsy manafaka ahy amin’ ny heloko.

Du vakta på meg um eg synda; du gav meg ikkje til mitt brot;

15 Raha meloka aho, dia lozako! Ary na dia marina aza aho, dia tsy ho sahy miandrandra, satria feno henatra sady mahatsiaro fahoriana aho.

um eg var skuldig, usæl eg! Um skuldfri, tord’ eg ei meg briska, av skjemsla mett, med naud for augom;

16 Fa raha sahy miandrandra aho, dia hihaza ahy tahaka ny liona masiaka Hianao; Ary hiverina indray Hianao, ka ho mahagaga ny famelinao ahy.

For då du jaga meg som løva og let meg atter under sjå,

17 Mbola hanangana vavolombelona vaovao mandrakariva hanameloka ahy Hianao sy hampitombo ny fahatezeranao amiko; Fahavalo mifanontona no mamely ahy.

du førde nye vitne mot meg og harmast endå meir på meg og sende mot meg her på her.

18 Ka nahoana no namoaka ahy foana avy tany am-bohoka Hianao? Fa raha tsy izany, dia ho niala aina aho, ka tsy mba nisy maso nahita ahy akory.

Kvi drog du meg or morsliv fram? Kvi fekk eg ikkje usedd døy,

19 Ary efa toy ny tsy ary aho. Ka nentina avy tany an-kibo ho any am-pasana.

lik ein som aldri til hev vore, og vart i grav frå morsliv lagt?

20 Tsy vitsy va ny androko? Koa mitsahara Hianao, mihataha mba hakako aina kely,

Er ikkje mine dagar få? Haldt upp! Slepp meg, so eg litt glad kann verta,

21 Dieny tsy mbola lasa tsy hiverina aho, dia ho any amin’ ny tanin’ ny aizina sy ny aloky ny fahafatesana,

fyrr eg gjeng burt, og kjem’kje att, til myrkre land med daudeskugge,

22 Ho any amin’ ny tany maizim-pito, dia ny an’ ny aloky ny fahafatesana sy ny fikorontanana, sady maizim-pito ny famirapiratana any.

eit land so myrkt som svarte natti, med daudeskugge og vanskipnad, der dagsljoset er som myrke natt!»»