मरकुस 10
1 तेबे यीशु और तिना रे चेले कफरनहूम नगरो ते उठी की यहूदिया प्रदेशो रे बन्ने रे और यरदनो नदिया ते पार आए। पीड़ फेर तिना गे कट्ठी ऊईगी और यीशु तिना खे आपणे तरीके ते उपदेश देणे लगे।
| ثُمَّ غَادَرَ تِلْكَ الْمِنْطَقَةَ وَجَاءَ إِلَى نَوَاحِي مِنْطَقَةِ الْيَهُودِيَّةِ وَمَا وَرَاءَ الأُرْدُنِّ. فَاجْتَمَعَتْ إِلَيْهِ الْجُمُوعُ ثَانِيَةً وَأَخَذَ يُعَلِّمُهُمْ كَعَادَتِهِ. | ١ |
2 तेबे फरीसिये तिना खे परखणे री तंईं तिना ते पूछेया, “क्या मांणूए खे आपणी लाड़िया खे छाडणा खरी गल्ल ए?”
| وَتَقَدَّمَ إِلَيْهِ بَعْضُ الْفَرِّيسِيِّينَ وَسَأَلُوهُ لِيُجَرِّبُوهُ: «هَلْ يَحِلُّ لِلرَّجُلِ أَنْ يُطَلِّقَ زَوْجَتَهُ؟» | ٢ |
3 यीशुए तिना खे जवाब दित्तेया, “मूसे बिधानो रे मुताबिक तुसा खे क्या आज्ञा देई राखी?”
| فَرَدَّ عَلَيْهِمْ سَائِلاً: | ٣ |
4 फरीसिये बोलेया, “मूसे त्यागपत्र लिखणे री और छाडणे री आज्ञा देई राखी।”
| «بِمَاذَا أَوْصَاكُمْ مُوسَى؟» فَقَالُوا: «سَمَحَ مُوسَى بِأَنْ تُكْتَبَ وَثِيقَةُ طَلاقٍ ثُمَّ تُطَلَّقَ الزَّوْجَةُ». | ٤ |
5 यीशुए बोलेया, “तुसा रे मनो रे जिद्दी सबाओ री बजअ ते तिने तुसा खे ये आज्ञा लिखी राखी।
| فَأَجَابَهُمْ يَسُوعُ: «بِسَبَبِ قَسَاوَةِ قُلُوبِكُمْ كَتَبَ لَكُمْ مُوسَى هَذِهِ الْوَصِيَّةَ. | ٥ |
6 पर सृष्टिया री शुरूआता तेई परमेशरे मर्द और जवाणस करी की सेयो बणाई राखे।
| وَلكِنْ مُنْذُ بَدْءِ الْخَلِيقَةِ جَعَلَ اللهُ الإِنْسَانَ ذَكَراً وَأُنْثَى. | ٦ |
7 इजी बजअ ते मांणू आपणे माया-बावा ते लग ऊई की आपणी लाड़िया साथे रणा
| لِذَلِكَ يَتْرُكُ الرَّجُلُ أَبَاهُ وَأُمَّهُ وَيَتَّحِدُ بِزَوْجَتِهِ، | ٧ |
8 और सेयो दोनो एक तन ऊणे। एबे सेयो दो नि, पर एक तन ए।
| فَيَصِيرُ الاِثْنَانِ جَسَداً وَاحِداً. فَلا يَكُونَانِ بَعْدُ اثْنَيْنِ بَلْ جَسَداً وَاحِداً. | ٨ |
9 इजी री खातर जो परमेशरे जोड़ी राखे, तो लाड़ा-लाड़ी आपू बीचे एकी-दूजे खे नि छाडो।”
| فَمَا جَمَعَهُ اللهُ لَا يُفَرِّقُهُ إِنْسَانٌ». | ٩ |
10 कअरे जाई की चेलेया एतेरे बारे रे फेर यीशुए ते पूछेया।
| وَفِي الْبَيْتِ، عَادَ تَلامِيذُهُ فَسَأَلُوهُ عَنِ الأَمْرِ. | ١٠ |
11 यीशुए तिना खे बोलेया, “जो कोई आपणी लाड़िया खे छाडी की केसी ओरी साथे ब्या करोआ, तो से तेसा पईलकिया रे खलाफ व्याभिचार करोआ।
| فَقَالَ لَهُمْ: «أَيُّ مَنْ طَلَّقَ زَوْجَتَهُ وَتَزَوَّجَ بِأُخْرَى، يَرْتَكِبُ مَعَهَا الزِّنَى. | ١١ |
12 जे लाड़ी आपणे लाड़े खे छाडी की दूजा ब्या करो, तो से व्याभिचार करोई।”
| وَإِنْ طَلَّقَتِ الزَّوْجَةُ زَوْجَهَا وَتَزَوَّجَتْ مِنْ آخَرَ، تَرْتَكِبُ الزِّنَى!» | ١٢ |
13 तेबे लोक बच्चेया खे यीशुए गे ल्याऊणे लगे, ताकि सेयो तिना पाँदे आथ राखी की आशीर्वाद देओ, पर चेले तिना खे बकणे लगे।
| وَقَدَّمَ إِلَيْهِ بَعْضُهُمْ أَوْلاداً صِغَاراً لِكَيْ يَلْمِسَهُمْ. فَزَجَرَهُمُ التَّلامِيذُ. | ١٣ |
14 यीशुए ये देखी की तिना खे रोषो रे बोलेया, “बाल़का खे मांगे आऊणे देओ और तिना खे ना नि करो, कऊँकि परमेशरो रा राज्य एड़े रा ईए।
| فَلَمَّا رَأَى يَسُوعُ ذلِكَ، غَضِبَ وَقَالَ لَهُمْ: «دَعُوا الصِّغَارَ يَأْتُونَ إِلَيَّ، وَلا تَمْنَعُوهُمْ، لأَنَّ لِمِثْلِ هؤُلاءِ مَلَكُوتَ اللهِ! | ١٤ |
15 आऊँ तुसा खे सच लगी रा बोलणे कि जो कोई परमेशरो रा राज्य बाल़को जेड़ा समजी की मानदा नि, से कदी तिदे नि जाणा।”
| الْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: مَنْ لَا يَقْبَلْ مَلَكُوتَ اللهِ كَأَنَّهُ وَلَدٌ صَغِيرٌ، فَلَنْ يَدْخُلَهُ أَبَداً!» | ١٥ |
16 तेबे यीशुए बच्चे गोदा रे लए और तिना रे सिरो पाँदे आथ राखी की तिना खे आशीष दित्ती।
| ثُمَّ ضَمَّ الأَوْلادَ بِذِرَاعَيْهِ وَبَارَكَهُمْ وَاضِعاً يَدَيْهِ عَلَيْهِمْ. | ١٦ |
17 जेबे यीशु तेथा ते निकल़ी की बाटा रे चली रे थे, तेबे एक मांणू तिना गे दौड़दा ऊआ आया और तिना रे पैरो पाँदे पड़ी की तिना ते पूछेया, “ओ उत्तम गुरू! अनन्त जीवनो रा अधिकारी ऊणे खे आऊँ क्या करुँ?” (aiōnios g166)
| وَبَيْنَمَا كَانَ خَارِجاً إِلَى الطَّرِيقِ، أَسْرَعَ إِلَيْهِ رَجُلٌ وَسَجَدَ لَهُ يَسْأَلُهُ: «أَيُّهَا الْمُعَلِّمُ الصَّالِحُ، مَاذَا أَعْمَلُ لأَرِثَ الْحَيَاةَ الأَبَدِيَّةَ؟» (aiōnios g166) | ١٧ |
18 यीशुए तेसखे बोलेया, “तूँ माखे उत्तम कऊँ बोलेया? कोई उत्तम निए, बस एक-मतलब, परमेशर ई उत्तम ए।
| وَلكِنَّ يَسُوعَ قَالَ لَهُ: «لِمَاذَا تَدْعُونِي الصَّالِحَ؟ لَيْسَ أَحَدٌ صَالِحاً إِلّا وَاحِدٌ، وَهُوَ اللهُ. | ١٨ |
19 तूँ आज्ञा खे तो जाणेया, ‘अत्या, व्याभिचार, चोरी नि करना, चूठी गवाई नि देणी, छल नि करना, आपणे माया-बावा रा आदर करना।’”
| أَنْتَ تَعْرِفُ الْوَصَايَا: لَا تَقْتُلْ؛ لَا تَزْنِ؛ لَا تَسْرِقْ؛ لَا تَشْهَدْ بِالزُّورِ؛ لَا تَظْلِمْ؛ أَكْرِمْ أَبَاكَ وَأُمَّكَ!» | ١٩ |
20 तिने मांणूए बोलेया, “ओ गुरू! इना सबी आज्ञा खे तो आऊँ बचपनो ते मानूँआ।”
| فَأَجَابَهُ قَائِلاً: «هذِهِ كُلُّهَا عَمِلْتُ بِها مُنْذُ صِغَرِي» | ٢٠ |
21 यीशुए तेसखे प्यारो ते देखेया और तेसखे बोलेया, “तांदे एक गल्ला री कमी ए, जा, जो कुछ तांगे आए, से बेची की कंगाल़ा खे देई दे और ताखे स्वर्गो रे सच्चा धन मिलणा, और मां पीछे आईजा।”
| وَإِذْ نَظَرَ يَسُوعُ إِلَيْهِ، أَحَبَّهُ، وَقَالَ لَهُ: «يَنْقُصُكَ شَيْءٌ وَاحِدٌ: اذْهَبْ، بِعْ كُلَّ مَا عِنْدَكَ، وَوَزِّعْ عَلَى الْفُقَرَاءِ، فَيَكُونَ لَكَ كَنْزٌ فِي السَّمَاءِ، ثُمَّ تَعَالَ اتْبَعْنِي». | ٢١ |
22 ये सुणी की से उदास ऊईगा और से दु: खी उई की कअरो खे चली गा, कऊँकि से बऊत अमीर था।
| وَأَمَّا هُوَ فَمَضَى حَزِيناً وَقَدِ اكْتَأَبَ مِنْ هَذَا الْقَوْلِ، لأَنَّهُ كَانَ صَاحِبَ ثَرْوَةٍ كَبِيرَةٍ. | ٢٢ |
23 यीशुए चऊँ कनारे देखी की आपणे चेलेया खे बोलेया, “अमीर लोका खे परमेशरो रे राज्य रे जाणा बऊत कठण ए।”
| فَتَطَلَّعَ يَسُوعُ حَوْلَهُ وَقَالَ لِتَلامِيذِهِ: «مَا أَصْعَبَ دُخُولَ الأَغْنِيَاءِ إِلَى مَلَكُوتِ اللهِ!» | ٢٣ |
24 चेले तिना री गल्ला ते हैरान ऊईगे, ये देखी की यीशुए तिना खे फेर बताया, “ओ बाल़को! जो धनो पाँदे विश्वास राखोए, तिना खे परमेशरो रे राज्य रे जाणा बऊत कठण ए।
| فَدُهِشَ التَّلامِيذُ لِهذَا الْكَلامِ. فَعَادَ يَسُوعُ يَقُولُ لَهُمْ: «يَا بَنِيَّ، مَا أَصْعَبَ دُخُولَ الْمُتَّكِلِينَ عَلَى الْمَالِ إِلَى مَلَكُوتِ اللهِ! | ٢٤ |
25 परमेशरो रे राज्य रे अमीरा रा जाणा ईंयां बऊत कठण ए, जिंयाँ की ऊँटो रा सूईया रे छेदो रिये निकल़ना कठण ए।”
| فَأَسْهَلُ أَنْ يَدْخُلَ الْجَمَلُ فِي ثَقْبِ إِبْرَةٍ، مِنْ أَنْ يَدْخُلَ الْغَنِيُّ إِلَى مَلَكُوتِ اللهِ». | ٢٥ |
26 चेले बऊत हैरान ऊईगे और आपू बीचे बोलणे लगे, “तेबे केसरा उद्धार ऊई सकोआ?”
| فَذُهِلُوا جِدّاً، وَقَالَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ: «وَمَنْ يَقْدِرُ أَنْ يَخْلُصَ؟» | ٢٦ |
27 यीशुए तिना खे देखी की बोलेया, “मांणूआ ते तो ये ऊई नि सकदा, पर परमेशरो ते सब कुछ उई सकोआ। कऊँकि परमेशरो खे सब कुछ सम्भव ए”
| فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ وَهُوَ نَاظِرٌ إِلَيْهِمْ: «هَذَا مُسْتَحِيلٌ عِنْدَ النَّاسِ، وَلكِنْ لَيْسَ عِنْدَ اللهِ. فَإِنَّ كُلَّ شَيْءٍ مُسْتَطَاعٌ عِنْدَ اللهِ!» | ٢٧ |
28 पतरस तिना खे बोलणे लगेया, “देखो, आसे तो सब कुछ छाडी की तुसा पीछे आईगे रे।”
| فَأَخَذَ بُطْرُسُ يَقُولُ لَهُ: «هَا نَحْنُ قَدْ تَرَكْنَا كُلَّ شَيْءٍ وَتَبِعْنَاكَ.» | ٢٨ |
29 यीशुए तिना खे बोलेया, “आऊँ तुसा खे सच लगी रा बोलणे कि हर कोई जिने माखे और सुसमाचारो री तंईं कअर, पाई, बईण, माए-बाओ, बाल-बच्चे या डोरू छाडे ओ,
| فَأَجَابَ يَسُوعُ: «الْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: مَا مِنْ أَحَدٍ تَرَكَ لأَجْلِي وَلأَجْلِ الإِنْجِيلِ بَيْتاً أَوْ إِخْوَةً أَوْ أَخَوَاتٍ أَوْ أُمّاً أَوْ أَباً أَوْ أَوْلاداً أَوْ حُقُولاً، | ٢٩ |
30 और तेस एबे एस बखते सौ गुणा फल पाणा। कअर, पाई, बईण माए, बाल-बच्चे और डोरू सताव साथे पाणे और परलोको रे अनन्त जीवन पाणा। (aiōn g165, aiōnios g166)
| إِلّا وَيَنَالُ مِئَةَ ضِعْفٍ الآنَ فِي هَذَا الزَّمَانِ، بُيُوتاً وَإِخْوَةً وَأَخَوَاتٍ وَأُمُّهَاتٍ وَأَوْلاداً وَحُقُولاً مَعَ اضْطِهَادَاتٍ، وَفِي الزَّمَانِ الآتِي الْحَيَاةَ الأَبَدِيَّةَ. (aiōn g165, aiōnios g166) | ٣٠ |
31 पर एबे बऊत सारे लोक जो आपणे आपू खे एते दुनिया रे बड़े समजोए, सेयो परमेशरो री नजरा रे छोटे ऊई जाणे, और जिना खे संसार एबु छोटा समजोआ, सेयो परमेशरो री नजरा रे बड़े समजे जाणे।”
| وَهُنَاكَ أَوَّلُونَ كَثِيرُونَ يَصِيرُونَ آخِرِينَ، وَالآخِرُونَ يَصِيرُونَ أَوَّلِينَ!» | ٣١ |
32 सेयो यरूशलेम नगरो खे जांदे ऊए बाटा रे थे और यीशु तिना ते आगे चली रे थे और चेले हैरान ऊईगे और जो लोक पीछे चली रे थे सेयो डरने लगे। तेबे यीशु तिना बारा चेलेया खे लई की तिना खे सेयो गल्ला बताणे लगे, जो तिना पाँदे आऊणे वाल़िया थिया।
| وَكَانُوا فِي الطَّرِيقِ صَاعِدِينَ إِلَى أُورُشَلِيمَ، وَيَسُوعُ يَتَقَدَّمُهُمْ، وَكَانَ التَّلامِيذُ مُتَحَيَّرِينَ وَالَّذِينَ يَتْبَعُونَهُ خَائِفِينَ. فَانْفَرَدَ بِالاِثْنَيْ عَشَرَ، مَرَّةً أُخْرَى، وَأَخَذَ يُطْلِعُهُمْ عَلَى مَا سَيَحْدُثُ لَهُ، فَقَالَ: | ٣٢ |
33 यीशुए बोलेया, “देखो, आसे यरूशलेम नगरो खे जाणे लगी रे और आँऊ माणूं रा पुत्र बड़े पुरोईत और शास्त्रिया रे आथो रे देई देणा और तिना आँऊ काणे जोगा ठराणा और दुजिया जातिया रे आथो रे देई देणा।
| «هَا نَحْنُ صَاعِدُونَ إِلَى أُورُشَلِيمَ، وَسَوْفَ يُسَلَّمُ ابْنُ الإِنْسَانِ إِلَى رُؤَسَاءِ الْكَهَنَةِ وَإِلَى الْكَتَبَةِ، فَيَحْكُمُونَ عَلَيْهِ بِالْمَوْتِ، وَيُسَلِّمُونَهُ إِلَى أَيْدِي الأُمَمِ، | ٣٣ |
34 तिना मेरा मजाक उड़ाणा, मां पाँदे थूकणा, माखे कोड़े बाणे, आँऊ काणा और आँऊ तीजे दिने जिऊँदा ऊई जाणा।”
| فَيَسْخَرُونَ مِنْهُ، وَيَبْصُقُونَ عَلَيْهِ، وَيَجْلِدُونَهُ، وَيَقْتُلُونَهُ. وَفِي الْيَوْمِ الثَّالِثِ يَقُومُ!» | ٣٤ |
35 तेबे जब्दिए रे पाऊए, याकूब और यूहन्ने तिना गे आई की बोलेया, “ओ गुरू! आसे चाऊँ ए कि जो कुछ आसे तुसा ते मांगू, तेड़ा ई तुसे आसा खे करो।”
| عِنْدَئِذٍ تَقَدَّمَ إِلَيْهِ يَعْقُوبُ وَيُوحَنَّا ابْنَا زَبَدِي، وَقَالا لَهُ: «يَا مُعَلِّمُ، نَرْغَبُ فِي أَنْ تَفْعَلَ لَنَا كَلَّ مَا نَطْلُبُ مِنْكَ». | ٣٥ |
36 यीशुए तिना खे बोलेया, “तुसे क्या चाओए कि आऊँ तुसा खे करुँ?”
| فَسَأَلَهُمَا: «مَاذَا تَرْغَبَانِ فِي أَنْ أَفْعَلَ لَكُمَا؟» | ٣٦ |
37 तिने बोलेया, “आसे चाऊँए कि जेबे तुसे आपणी महिमामय राज्य रे आओ तो आसे दोनो एक तुसा रे दाँणे और एक खूँजे कनारे बैठिए।”
| قَالا لَهُ: «هَبْنَا أَنْ نَجْلِسَ فِي مَجْدِكَ: وَاحِدٌ عَنْ يَمِينِكَ، وَوَاحِدٌ عَنْ يَسَارِكَ!» | ٣٧ |
38 यीशुए तिना खे बोलेया, “तुसे नि जाणदे कि क्या लगी रे मांगणे? जो दुःख आँऊ सईन करने वाल़ा ए, क्या से दुःख तुसे सईन करी सकोए? और जो मौता रा बपतिस्मा आऊँ लणे वाल़ा ए, क्या तुसे लई सकोए?”
| فَقَالَ لَهُمَا يَسُوعُ: «أَنْتُمَا لَا تَدْرِيَانِ مَا تَطْلُبَانِ: أَتَقْدِرَانِ أَنْ تَشْرَبَا الْكَأْسَ الَّتِي سَأَشْرَبُهَا أَنَا، أَوْ تَغُوصَا فِي الآلامِ الَّتِي سَأَغُوصُ فِيهَا؟» | ٣٨ |
39 तिने बोलेया, “आसे करी सकूँए।” यीशुए तिना खे बोलेया, “जो दुःख आँऊ सईन करने वाल़ा ए, से तुसे सईन करी सकोए; और जो मौता बपतिस्मा आऊँ लणे वाल़ा ए, से तुसा लणा।
| فَقَالا لَهُ: «إِنَّنَا نَقْدِرُ!» فَأَجَابَهُمَا يَسُوعُ: «الْكَأْسَ الَّتِي سَأَشْرَبُهَا سَوْفَ تَشْرَبَانِ، وَالآلامَ الَّتِي سَأَغُوصُ فِيهَا سَوْفَ تَغُوصَانِ فِيهَا. | ٣٩ |
40 पर जो त्यार कित्ते रे ए, तिना खे छाडी की ओर कोई आपणे दाँणे और खूँजे बठयाल़ना मेरा काम निए।”
| أَمَّا الْجُلُوسُ عَنْ يَمِينِي وَعَنْ يَسَارِي، فَلَيْسَ لِي أَنْ أَمْنَحَهُ إِلّا لِلَّذِينَ أُعِدَّ لَهُمْ». | ٤٠ |
41 ये सुणी की बाकि दस चेले, याकूब और यूहन्ने पाँदे रोष करने लगे।
| وَلَمَّا سَمِعَ التَّلامِيذُ الْعَشَرَةُ بِذلِكَ، أَخَذُوا يَسْتَاءُونَ مِنْ يَعْقُوبَ وَيُوحَنَّا. | ٤١ |
42 यीशुए सेयो आपू गे बुलाए और तिना खे बोलेया, “तुसे जाणोए कि जो दुजिया जातिया रे हाकिम समजे जाओए, सेयो तिना पाँदे जबरदस्ती राज करोए और जो तिना बीचे बड़े ए, तिना पाँदे अक्क जताओए।
| وَلكِنَّ يَسُوعَ دَعَاهُمْ إِلَيْهِ وَقَالَ لَهُمْ: «تَعْرِفُونَ أَنَّ الْمُعْتَبَرِينَ حُكَّاماً عَلَى الأُمَمِ يَسُودُونَهُمْ، وَأَنَّ عُظَمَاءَهُمْ يَتَسَلَّطُونَ عَلَيْهِمْ. | ٤٢ |
43 पर तुसा बीचे एड़ा नि ऊणा चाईयो, बल्कि जो कोई तुसा बीचा ते बड़ा ऊणा चाओआ, से तुसा रा दास बणो।
| وَأَمَّا أَنْتُمْ فَلا يَكُنْ ذَلِكَ بَيْنَكُمْ، وَإِنَّمَا أَيُّ مَنْ أَرَادَ أَنْ يَصِيرَ عَظِيماً بَيْنَكُمْ، فَلْيَكُنْ لَكُمْ خَادِماً، | ٤٣ |
44 और जो कोई तुसा रा प्रदान बणना चाओआ, से सबी रा दास बणो।
| وَأَيُّ مَنْ أَرَادَ أَنْ يَصِيرَ أَوَّلاً فِيكُمْ، فَلْيَكُنْ لِلْجَمِيعِ عَبْداً. | ٤٤ |
45 कऊँकि आँऊ माणूं रा पुत्र इजी खे नि आया कि मेरी सेवा करो, बल्कि इजी खे आया कि से आपू सेवा करो और बऊत जणेया छुड़ाणे खे आपणा प्राण देई देओ।”
| فَحَتَّى ابْنُ الإِنْسَانِ قَدْ جَاءَ لَا لِيُخْدَمَ، بَلْ لِيَخْدِمَ وَيَبْذِلَ نَفْسَهُ فِدْيَةً عَنْ كَثِيرِينَ». | ٤٥ |
46 यीशु और तिना रे चेले यरीहो नगरो रे आए। और जेबे सेयो और तिना रे चेले बाटा रे थे, तेबे एक बड़ी पीड़ तिना पीछे-पीछे जाणे लगी री थी, तेबे तिमाईयो रा पाऊ बरतिमाई एक अन्दा भिखारी सड़का रे कनारे बैठेया रा था।
| ثُمَّ وَصَلُوا إِلَى أَرِيحَا. وَبَيْنَمَا كَانَ خَارِجاً مِنْ أَرِيحَا، وَمَعَهُ تَلامِيذُهُ وَجَمْعٌ كَبِيرٌ، كَانَ بَارْتِيمَاوُسُ الأَعْمَى – ابْنُ تِيمَاوُسَ، جَالِساً عَلَى جَانِبِ الطَّرِيقِ يَسْتَعْطِي. | ٤٦ |
47 जेबे तिने ये सुणेया कि यीशु नासरी ये, तेबे से जोरे-जोरे की आक्का पाणे लगेया कि, “ओ दाऊदो री ल्वाद, यीशु! मां पाँदे दया कर।”
| وَإِذْ سَمِعَ أَنَّ ذَاكَ هُوَ يَسُوعُ النَّاصِرِيُّ، أَخَذَ يَصْرُخُ قَائِلاً: «يَا يَسُوعُ ابْنَ دَاوُدَ، ارْحَمْنِي!» | ٤٧ |
48 कई जणे तेसखे बकणे लगे कि चुप रओ, पर से ओर बी आक्का पाणे लगेया कि, “ओ दाऊदो री ल्वाद! मां पाँदे दया कर।”
| فَزَجَرَهُ كَثِيرُونَ لِيَسْكُتَ، وَلكِنَّهُ صَرخَ أَكْثَرَ: «يَا ابْنَ دَاوُدَ، ارْحَمْنِي». | ٤٨ |
49 तेबे यीशुए रूकी की बोलेया, “तेसखे बुलाओ।” तेबे लोके से अन्दा बुलाई की तेसखे बोलेया, “याओ राख, उठ, यीशु ताखे बुलाणे लगी रे।”
| فَتَوَقَّفَ يَسُوعُ وَقَالَ: «اُدْعُوهُ!» فَدَعَوْا الأَعْمَى قَائِلِينَ: «تَشَجَّعْ، اِنْهَضْ! إِنَّهُ يَدْعُوكَ!» | ٤٩ |
50 से आपणी चादर सेटी की फटाफट उठी गा और यीशुए गे आईगा।
| فَهَبَّ مُتَّجِهاً إِلَى يَسُوعَ طَارِحاً عَنْهُ رِدَاءَهُ. | ٥٠ |
51 तेबे यीशुए तेसखे बोलेया, “तूँ क्या चाएया कि आऊँ ताखे क्या करुँ?” अन्दे बोलेया, “ओ गुरू! ये कि आऊँ देखणे लगी जाऊँ।”
| وَسَأَلَهُ يَسُوعُ: «مَاذَا تُرِيدُ أَنْ أَفْعَلَ لَكَ؟» فَأَجَابَهُ الأَعْمَى: «يَا سَيِّدِي، أَنْ أُبْصِرَ!» | ٥١ |
52 यीशुए तेसखे बोलेया, “चली जा, तेरे विश्वासे तूँ ठीक करी ता” और से तेबुई देखणे लगेया और बाटा रे से तिना पीछे चलणे लगेया।
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «اذْهَبْ! إِيمَانُكَ قَدْ شَفَاكَ». وَفِي الْحَالِ أَبْصَرَ، وَتَبِعَ يَسُوعَ فِي الطَّرِيقِ. | ٥٢ |
