Zabbuli 77
1 Ya Mukulu wa Bayimbi. Zabbuli ya Asafu. Nnaakaabirira Katonda ambeere, ddala nnaakaabirira Katonda nga musaba ampulire.
(Til Sangmesteren. Til Jedutun. Af Asaf. En Salme.) Jeg råber, højt til Gud, og han hører mig,
2 Bwe nnali mu nnaku, nanoonya Mukama, ekiro kyonna ne ngolola emikono gyange obutakoowa; emmeeme yange neegaana okusanyusibwa.
jeg søger Herren på Nødens Dag, min Hånd er om Natten utrættet udrakt, min Sjæl vil ikke lade sig trøste;
3 Nakujjukiranga, Ayi Katonda ne nsinda, ne nfumiitiriza emmeeme yange n’ezirika.
jeg ihukommer Gud og stønner, jeg sukker, min Ånd vansmægter. (Sela)
4 Tewaŋŋanya kwebaka; natawaanyizibwa nnyo ne sisobola kwogera.
Du holder mine Øjne vågne, jeg er urolig og målløs.
5 Ne ndowooza ku biseera eby’edda, ne nzijukira emyaka egyayita.
Jeg tænker på fordums dage, ihukommer længst henrundne År;
6 Najjukiranga ennyimba zange ekiro, ne nfumiitiriza nga bwe neebuuza mu mutima gwange nti:
jeg gransker om Natten i Hjertet, grunder og ransager min Ånd.
7 “Mukama anaatusuuliranga ddala ennaku zonna naataddayo kutulaga kisa kye?
Vil Herren bortstøde for evigt og aldrig mer vise Nåde,
8 Okwagala kwe okutaggwaawo kukomedde ddala? Kye yasuubiza kibulidde ddala emirembe n’emirembe?
er hans Miskundhed ude for stedse, hans Trofasthed omme for evigt og altid,
9 Katonda yeerabidde ekisa kye? Asunguwalidde ddala ne yeggyako n’okusaasira kwe?”
har Gud da glemt at ynkes, lukket sit Hjerte i Vrede? (Sela)
10 Awo ne ndowooza nti, “Ebyo bye mmanyi eby’emyaka emingi eby’omukono ogwa ddyo ogw’oyo Ali Waggulu Ennyo.”
Jeg sagde: Det er min Smerte; at den Højestes højre er ikke som før.
11 Nnajjukiranga ebikolwa bya Mukama, weewaawo, nnajjukiranga ebyamagero byo eby’edda.
Jeg kommer HERRENs Gerninger i Hu, ja kommer dine fordums Undere i Hu.
12 Nnaafumiitirizanga ku bikolwa byo byonna eby’amaanyi; nnaalowoozanga ku byamagero byo byonna.
Jeg tænker på al din Gerning og grunder over dine Værker.
13 Ekkubo lyo, Ayi Katonda, liri mu watukuvu. Tewali katonda yenkana Katonda waffe.
Gud, din Vej var i Hellighed, hvo er en Gud så stor som Gud!
14 Ggwe Katonda akola eby’amagero; era amaanyi go ogalaga mu mawanga.
Du er en Gud, som gør Undere, du gjorde din Vælde kendt blandt Folkene,
15 Wanunula abantu bo n’omukono gwo, abazzukulu ba Yakobo ne Yusufu.
udøste dit Folk med din Arm, Jakobs og Josefs Sønner. (Sela)
16 Amazzi gaakulaba, Ayi Katonda; amazzi bwe gaakulaba ne gatya, n’obuziba ne bukankanira ddala.
Vandene så dig, Gud, Vandene så dig og vred sig i Angst, ja Dybet tog til at skælve;
17 Ebire byayiwa amazzi ne bivaamu n’okubwatuka, era n’obusaale bwo ne bubuna.
Skyerne udøste Vand, Skyhimlens Stemme gjaldede, dine Pile for hid og did;
18 Eddoboozi lyo ery’okubwatuka lyawulirwa mu kikuŋŋunta okumyansa kwo ne kumulisa ensi. Ensi n’ekankana n’enyeenyezebwa.
din bragende Torden rullede, Lynene oplyste Jorderig, Jorden bæved og skjalv;
19 Ekkubo lyo lyali mu nnyanja; wayita mu mazzi amangi, naye ebigere mwe walinnya tebyalabika.
din Vej gik midt gennem Havet, din Sti gennem store Vande, dine Fodspor kendtes ikke.
20 Wakulembera abantu bo ng’ekisibo, nga bali mu mikono gya Musa ne Alooni.
Du førte dit Folk som en Hjord ved Moses's og Arons Hånd.
