Zabbuli 74
1 Zabbuli ya Asafu. Ayi Katonda, lwaki otusuulidde ddala ennaku zonna? Obusungu bwo lwaki bunyookera ku ndiga z’omu ddundiro lyo?
Psalmus Intellectus Asaph. Ut quid Deus repulisti in finem: iratus est furor tuus super oves pascuae tuae?
2 Ojjukire abantu bo be wagula edda; ekika kye wanunula okuba ababo. Ojjukire olusozi Sayuuni gye wabeeranga.
Memor esto congregationis tuae, quam possedisti ab initio. Redemisti virgam hereditatis tuae: mons Sion, in quo habitasti in eo.
3 Tambulatambulako mu bifo by’ekibuga olabe bwe byonooneddwa! Olabe omulabe nga bw’azikirizza ennyumba yo.
Leva manus tuas in superbias eorum in finem: quanta malignatus est inimicus in sancto!
4 Abalabe bo baleekaanira mu kifo kyo gye twakuŋŋaaniranga; ne bagenda nga bakiramba n’ebendera zaabwe.
Et gloriati sunt qui oderunt te: in medio sollemnitatis tuae. Posuerunt signa sua, signa:
5 Beeyisa ng’abantu ababagalidde embazzi abatema emiti mu kibira.
et non cognoverunt sicut in exitu super summum. Quasi in silva lignorum securibus
6 Batemyetemye n’embazzi ebintu ebyole, era ne babissessebbula n’obubazzi.
exciderunt ianuas eius in idipsum: in securi, et ascia deiecerunt eam.
7 Bookezza awatukuvu wo; ne bafaafaaganya ekifo kyo eky’Erinnya lyo.
Incenderunt igni Sanctuarium tuum: in terra polluerunt tabernaculum nominis tui.
8 Baateesa nga bagamba nti, “Tujja kubazikiririza ddala!” Baayokya dda amasinzizo ga Katonda gonna agali mu nsi eno.
Dixerunt in corde suo cognatio eorum simul: quiescere faciamus omnes dies festos Dei a terra.
9 Tetukyalaba ku bubonero bwo; ne bannabbi tewakyali n’omu. So tewali n’omu mu ffe ategeera ebyo lwe birikoma.
Signa nostra non vidimus, iam non est propheta: et nos non cognoscet amplius.
10 Ayi Katonda, omulabe alituusa ddi ng’akuduulira? Omulabe anavvoolanga erinnya lyo ennaku zonna? Bazikirize.
Usquequo Deus improperabit inimicus: irritat adversarius nomen tuum in finem?
11 Lwaki totuyambye n’omukono gwo ogwa ddyo? Kiki ekikukuumisa omukono gwo ogwa ddyo mu kifuba kyo?
Ut quid avertis manum tuam, et dexteram tuam, de medio sinu tuo in finem?
12 Naye ggwe, Ayi Katonda, oli Kabaka wange wa dda; gw’oleeta obulokozi mu nsi.
Deus autem rex noster ante saecula: operatus est salutem in medio terrae.
13 Ggwe wayawula mu mazzi g’ennyanja; omulabe n’omuzikiririza mu mazzi.
Tu confirmasti in virtute tua mare: contribulasti capita draconum in aquis.
14 Wamenyaamenya emitwe gya lukwata ogunene; n’oguwaayo okuba ekyokulya eri ebitonde eby’omu ddungu.
Tu confregisti capita draconis: dedisti eum escam populis Aethiopum.
15 Ggwe wazibukula ensulo n’emyala; ate n’okaza n’emigga egyakulukutanga bulijjo.
Tu dirupisti fontes, et torrentes: tu siccasti fluvios Ethan.
16 Obudde bw’emisana bubwo, n’ekiro kikyo; ggwe wakola omwezi n’enjuba.
Tuus est dies, et tua est nox: tu fabricatus es auroram et solem.
17 Ggwe wateekawo ensalo z’ensi; ggwe wakola ebiro eby’ekyeya n’eby’obutiti.
Tu fecisti omnes terminos terrae: aestatem et ver tu plasmasti ea.
18 Jjukira ebyo, Ayi Katonda, olabe okuduula kw’omulabe, n’abantu abasirusiru nga bwe banyoomodde erinnya lyo.
Memor esto huius, inimicus improperavit Domino: et populus insipiens incitavit nomen tuum.
19 Ayi Katonda, towaayo mwoyo gwa jjiba lyo eri ensolo enkambwe; so teweerabiriranga ddala bulamu bw’abantu bo ababonyaabonyezebwa.
Ne tradas bestiis animas confitentes tibi, et animas pauperum tuorum ne obliviscaris in finem.
20 Ojjukire endagaano yo; kubanga ensi ejjudde ekizikiza n’abantu abakambwe.
Respice in testamentum tuum: quia repleti sunt, qui obscurati sunt terrae domibus iniquitatum.
21 Tokkiriza abo abajoogebwa okuwangulwa; era leka abaavu n’abeetaaga batenderezenga erinnya lyo ennaku zonna.
Ne avertatur humilis factus confusus: pauper et inops laudabunt nomen tuum.
22 Yimuka, Ayi Katonda, osalire abalabe baffe omusango. Jjukira abo abatakussaamu kitiibwa, nga bwe bakuduulira obudde okuziba.
Exurge Deus, iudica causam tuam: memor esto improperiorum tuorum, eorum quae ab insipiente sunt tota die.
23 Tonyooma luyoogaano lw’abalabe bo, n’okuleekaana okwa buli kiseera.
Ne obliviscaris voces inimicorum tuorum: superbia eorum, qui te oderunt, ascendit semper.
