Zabbuli 73
1 Zabbuli ya Asafu. Ddala Katonda mulungi eri Isirayiri n’eri abo abalina omutima omulongoofu.
Ein salme av Asaf. Ja, Gud er god mot Israel, mot deim som hev eit reint hjarta.
2 Naye nze amagulu gange gaali kumpi okutagala era n’ebigere byange okuseerera.
Men eg - mine føter hadde so nær snåva, det skilde lite at mine stig hadde skride ut.
3 Kubanga nakwatirwa ab’amalala obuggya; bwe nalaba ababi nga bagaggawala nnyo.
For eg harmast på dei ovmodige, når eg såg at det gjekk dei gudlause godt.
4 Kubanga tebalina kibaluma; emibiri gyabwe miramu era minyirivu.
For dei er frie frå verk til dei døyr, og deira kropp er feit.
5 Tebeeraliikirira kabi konna ng’abalala. So tebalina kibabonyaabonya.
Dei veit ikkje av naud som andre folk, og dei vert ikkje plåga som andre menneskje.
6 Amalala kyegavudde gabafuukira ng’omukuufu ogw’omu bulago, n’obukambwe ne bubafuukira ekyambalo.
Difor er ovmod deira halsprydnad, vald sveiper seg um deim som eit klædeplagg.
7 Bagezze n’amaaso gaabwe ne gazimbagatana; balina bingi okusinga bye beetaaga.
Augo deira glytter ut or feitt, deira hjartans tankar bryt fram.
8 Baduula era emboozi zaabwe zijjudde eby’okujooga. Batiisatiisa abalala n’okubeeragirako.
Dei spottar og talar i vondskap um valdsverk, frå høgdi talar dei.
9 Emimwa gyabwe gyolekedde eggulu; n’ennimi zaabwe zoogera eby’okwewaanawaana buli wantu.
Dei set sin munn til himmelen, og deira tunga fer fram yver jordi.
10 Abantu ba Katonda kyebava babakyukira ne banywa amazzi mangi.
Difor vendar deira folk seg til, og mykje vatn syg dei inn.
11 Era ne beebuuza nti, “Katonda bino abimanyi atya? Ali Waggulu Ennyo abitegeera?”
Og dei segjer: «Korleis skulde Gud vita noko? Finst det vel kunnskap hjå den Høgste?»
12 Aboonoonyi bwe bafaanana bwe batyo; bulijjo babeera mu ddembe, nga beeyongera kugaggawala.
Sjå desse er ugudlege, og æveleg trygge veks dei i magt.
13 Ddala omutima gwange ngukuumidde bwereere obutayonoona, n’engalo zange ne nzinaaba obutaba na musango.
Ja, fåfengt hev eg reinsa mitt hjarta og tvege mine hender i uskyld,
14 Naye mbonaabona obudde okuziba, era buli nkya mbonerezebwa.
eg vart like vel plåga heile dagen, og kvar morgon fekk eg tukt.
15 Singa ŋŋamba nti njogere bwe nti, nandibadde mukuusa eri omulembe guno ogw’abaana bo.
Dersom eg hadde sagt: «Eg vil tala soleis, » då hadde eg vore utru mot ætti av dine born.
16 Bwe nafumiitiriza ntegeere ensonga eyo; nakisanga nga kizibu nnyo,
Og når eg tenkte etter korleis eg skulda skyna dette, vart det for mødesamt var det for meg
17 okutuusa lwe nalaga mu watukuvu wa Katonda, ne ntegeera enkomerero y’ababi.
- til dess eg gjekk inn i Guds heilagdomar og agta på deira ende.
18 Ddala obatadde mu bifo ebiseerera; obasudde n’obafaafaaganya.
Ja, på hålka set du deim; du let deim falla radt til grunns.
19 Nga bazikirizibwa mangu nga kutemya kikowe! Entiisa n’ebamalirawo ddala!
Kor dei vart øydelagde i ein augneblink! Dei gjekk under, fekk ein skræmeleg ende.
20 Bali ng’omuntu azuukuse n’ategeera nti yaloose buloosi; era naawe bw’otyo, Ayi Mukama, bw’oligolokoka olinyooma embeera yaabwe omutali nsa.
Som ein vanvyrder ein draum når ein vaknar, soleis vanvyrder du, Herre, deira bilæte når du vert vaken.
21 Omutima gwange bwe gwanyiikaala, n’omwoyo gwange ne gujjula obubalagaze,
Når mitt hjarta var beiskt, og eg fekk styng i nyro,
22 n’aggwaamu okutegeera ne nfuuka ataliiko kye mmanyi, ne mba ng’ensolo obusolo mu maaso go.
då var eg uvitug og skyna inkje, eit fe var eg imot deg.
23 Newaakubadde ebyo biri bwe bityo naye ndi naawe bulijjo; gw’onkwata ku mukono gwange ogwa ddyo.
Men eg er alltid hjå deg, du hev gripe mi høgre hand.
24 Mu kuteesa kwo onkulembera, era olintuusa mu kitiibwa.
Du vil leida meg med di råd og sidan tek du meg upp til æra.
25 Ani gwe nnina mu ggulu, wabula ggwe? Era tewali na kimu ku nsi kye neetaaga bwe mba naawe.
Kven hev eg i himmelen? Og når du er min, hev eg ingen hug til jordi.
26 Omubiri gwange n’omutima gwange biyinza okulemwa; naye Katonda ge maanyi g’omutima gwange, era ye wange ennaku zonna.
Um mitt kjøt og hjarta vert til inkjes, so er Gud æveleg mitt hjartans berg og min deil.
27 Kale laba, abo bonna abatakussaako mwoyo balizikirira; kubanga bonna abatakwesiga obamalirawo ddala.
For sjå, dei som er langt burte frå deg, skal ganga til grunnar; du tyner alle som i hor gjeng frå deg.
28 Naye nze kye nsinga okwetaaga kwe kubeera okumpi ne Katonda wange. Ayi Mukama Katonda, nkufudde ekiddukiro kyange; ndyoke ntegeezenga abantu bonna ebikolwa byo eby’ekyewuunyo.
Men for meg er det godt å halda meg nær til Gud, eg set mi lit til Herren, Herren, at eg må fortelja alle dine gjerningar.
