Zabbuli 44
1 Ya mukulu wa bayimbi. Zabbuli ya Batabani ba Koola. Ayi Katonda, twawulira n’amatu gaffe, bajjajjaffe baatubuulira, ebyo bye wakola mu biro byabwe, mu nnaku ez’edda ezaayita.
Til songmeisteren; av Korahs born; ein salme til lærdom. Gud, me hev høyrt med våre øyro, våre feder hev fortalt oss den gjerning du gjorde i deira dagar, i forne dagar.
2 Nga bwe wagoba amawanga mu nsi n’ogiwa bajjajjaffe, wasaanyaawo amawanga n’okulaakulanya bajjajjaffe.
Du dreiv ut heidningarne med di hand, men deim planta du; du øydelagde folkeslag, men deim breidde du ut.
3 Ekitala kyabwe si kye kyabaleetera okuwangula ensi, n’omukono gwabwe si gwe gwabalokola; wabula baawangula n’omukono gwo ogwa ddyo awamu n’obulungi bwo, kubanga wabaagala.
For ikkje med sitt sverd vann dei landet, og deira arm gav deim ikkje siger, men di høgre hand og din arm og ditt andlits ljos; for du hadde hugnad i deim.
4 Ggwe oli Kabaka wange, era Katonda wange; awa Yakobo obuwanguzi.
Du, Gud, er min konge; byd at Jakob skal verta frelst!
5 Ku lulwo tunaawangulanga abalabe baffe; ku lw’erinnya lyo tunaalinnyiriranga abalabe baffe.
Ved deg skal me støyta ned våre fiendar, ved ditt namn skal me treda under føter deim som reiser seg imot oss.
6 Ddala ddala omutego gwange ogw’obusaale si gwe neesiga, n’ekitala kyange si kye kimpa obuwanguzi.
For min boge lit eg ikkje på, og mitt sverd gjev meg ikkje siger.
7 Wabula ggwe otulokola mu balabe baffe, n’oswaza abo abatuyigganya.
Men du gjev oss siger yver våre fiendar, og deim som hatar oss, gjer du til skammar.
8 Twenyumiririza mu Katonda olunaku lwonna. Era tunaatenderezanga erinnya lyo emirembe gyonna.
Av Gud rosar me oss all dagen og lovar ditt namn til æveleg tid. (Sela)
9 Naye kaakano otusudde ne tuswala; era tokyatabaala na magye gaffe.
Og endå hev du støytt oss burt og gjort oss til skam, og du dreg ikkje ut med våre herar.
10 Watuzza emabega okuva mu bifo mwe twali ng’abalabe baffe balaba, abatuyigganya ne batunyaga.
Du let oss vika attende for fienden, og dei som hatar oss, fær seg herfang.
11 Watuwaayo okuliibwa ng’endiga; n’otusaasaanya mu mawanga.
Du gjev oss burt som sauer til å eta upp, og spreider oss ikring millom heidningarne.
12 Watunda abantu bo omuwendo mutono nnyo, n’otobaako ky’oganyulwa.
Du sel ditt folk for ingen ting, og ikkje set du høg pris på deim.
13 Watufuula ekivume eri baliraanwa baffe, ekinyoomebwa era ekisekererwa abo abatwetoolodde.
Du gjer oss til hæding for våre grannar, til spott og spe for deim som bur ikring oss.
14 Otufudde ekinyoomebwa mu mawanga gonna; era abantu banyeenya emitwe gyabwe.
Du gjer oss til eit ordtøke millom heidningarne; dei rister på hovudet åt oss millom folki.
15 Nswazibwa obudde okuziba, amaaso gange ne gajjula ensonyi,
Heile dagen stend mi skam for mine augo, og blygsl breider seg yver mitt andlit,
16 olw’abo abangigganya, abanvuma nga tebandabamu ka buntu, olw’omulabe amaliridde okuwoolera eggwanga.
ved røysti av spottaren og hædaren, ved syni av fienden og den hemngiruge.
17 Ebyo byonna bitutuseeko, newaakubadde nga tetukwerabidde, wadde obutagondera ndagaano yo.
Alt dette er kome yver oss, endå me ikkje hev gløymt deg og ikkje svike di pakt.
18 Omutima gwaffe tegukuvuddeeko, so tetugaanyi kutambulira mu kkubo lyo.
Vårt hjarta veik ikkje frå deg, og våre stig sveiv ikkje ut av din veg,
19 Naye ggwe otubonerezza n’otulekera emisege, n’otuleka mu kizikiza ekikutte.
at du skulde slå oss sund der sjakalar bur, og breida oss ned i daudeskugge.
20 Ddala singa twerabira erinnya lya Katonda waffe, ne tusinza katonda omulala,
Hadde me gløymt vår Guds namn og rett våre hender ut til ein framand gud,
21 ekyo Katonda waffe teyandikizudde? Kubanga ye amanyi n’ebikisibwa mu mutima.
skulde Gud då ikkje ransaka det? for han kjenner hjartans løyndomar.
22 Katonda waffe, tetukuvuddeeko, kubanga ku lulwo tuttibwa obudde okuziba, era tuli ng’endiga ez’okusalibwa.
Men for di skuld vert me drepne all dagen, me er rekna som slagtesauer.
23 Golokoka Ayi Mukama, lwaki weebase? Zuukuka! Totusuula Ayi Mukama!
Vakna upp! Kvi søv du, Herre? Vakna då, støyt ikkje burt for alltid!
24 Lwaki otwekwese? Lwaki tofaayo ku kulumwa kwaffe n’okujoogebwa?
Kvi løyner du di åsyn, gløymer vår armodsdom og vår trengsla?
25 Ddala ddala tusuuliddwa mu nfuufu; tuli ku ttaka.
For vår sjæl er nedbøygd i moldi, vår likam nedtrykt til jordi.
26 Golokoka otuyambe; tulokole olw’okwagala kwo okutaggwaawo.
Statt upp til hjelp for oss, og løys oss ut for din nåde skuld!
