< Zabbuli 34 >

1 Ya Dawudi. Bwe yeefuula okuba omugu w’eddalu mu maaso ga Abimereki, oluvannyuma eyamugoba, era naye n’amuviira. Nnaagulumizanga Mukama buli kiseera, akamwa kange kanaamutenderezanga bulijjo.
Av David, då han gjorde seg galen hjå Abimelek, so han jaga honom av, og han gjekk burt. Eg vil lova Herren alle tider, hans pris skal stendigt vera i min munn.
2 Omwoyo gwange guneenyumiririzanga mu Mukama; ababonyaabonyezebwa bawulire bajaguzenga.
Mi sjæl skal rosa seg av Herren; dei spaklyndte skal høyra det og gleda seg.
3 Kale tutendereze Mukama, ffenna tugulumizenga erinnya lye.
Lova Herren storleg med meg, og lat oss saman upphøgja hans namn!
4 Nanoonya Mukama, n’annyanukula; n’ammalamu okutya kwonna.
Eg søkte Herren, og han svara meg og fria meg frå alle mine rædslor.
5 Abamwesiga banajjulanga essanyu, era tebaaswalenga.
Dei som skoda upp til honom, lyste av gleda, og deira andlit turvte aldri blygjast.
6 Omunaku ono yakoowoola Mukama n’amwanukula, n’amumalako ebyali bimuteganya byonna.
Her er ein arming som ropa, og Herren høyrde og frelste honom frå alle hans trengslor.
7 Malayika wa Mukama yeebungulula abo abatya Mukama, n’abawonya.
Herrens englar lægrar seg rundt ikring deim som ottast honom, og han friar deim ut.
8 Mulegeeko mulabe nga Mukama bw’ali omulungi! Balina omukisa abaddukira gy’ali.
Smaka og sjå at Herren er god! Sæl er den mann som flyr til honom.
9 Musseemu Mukama ekitiibwa mmwe abatukuvu be, kubanga abamutya tebaajulenga.
Ottast Herren, de hans heilage, for inkje vantar dei som ottast honom.
10 Empologoma zirumwa enjala ne ziggwaamu amaanyi; naye abo abanoonya Mukama, ebirungi tebiibaggwengako.
Unge løvor lid naud og svelt, men dei som søkjer Herren, deim vantar det inkje godt.
11 Mujje wano baana bange, mumpulirize; mbayigirize okutya Mukama.
Kom born, høyr meg! Eg vil læra dykk otte for Herren.
12 Oyagala okuwangaala mu bulamu obulungi, okuba mu ssanyu emyaka emingi?
Kven er den mann som hev lyst til liv, som ynskjer seg dagar til å sjå lukka?
13 Olulimi lwo lukuumenga luleme okwogera ebitasaana, n’akamwa ko kaleme okwogera eby’obulimba.
Vakta di tunga frå det som vondt er, og lippor for svikfull tale!
14 Lekeraawo okukola ebibi, okolenga ebirungi; noonya emirembe era ogigobererenga.
Vik burt frå det vonde og gjer det gode, søk fred og far etter honom!
15 Amaaso ga Mukama gatunuulira abo abatuukirivu, n’amatu ge gawulira okukaaba kwabwe.
Herrens augo er vende til dei rettferdige, og hans øyro til deira rop.
16 Mukama amaliridde okumalawo abakola ebibi, okubasaanyizaawo ddala n’obutaddayo kujjukirwa ku nsi.
Herrens åsyn er imot deim som gjer vondt, til å rydja ut deira minne frå jordi.
17 Abatuukirivu bakoowoola Mukama n’abawulira n’abawonya mu byonna ebiba bibateganya.
Hine ropar, og Herren høyrer og friar deim ut or alle deira trengslor.
18 Mukama abeera kumpi n’abalina emitima egimenyese, era alokola abo abalina emyoyo egyennyise.
Herren er nær hjå deim som hev eit sundbrote hjarta, og frelser deim som hev ei hugsprengd ånd.
19 Omuntu omutuukirivu ayinza n’okuba n’ebizibu bingi, naye byonna Mukama abimuyisaamu.
Mange ulukkor kjem yver den rettferdige, men Herren friar honom ut or deim alle.
20 Amagumba ge gonna Mukama agakuuma, ne watabaawo na limu limenyeka.
Herren tek vare på alle hans bein, ikkje eitt av deim vert brote.
21 Ekibi kiritta abakola ebibi, n’abalabe b’abatuukirivu balibonerezebwa.
Ulukka drep den ugudlege, og dei som hatar den rettferdige, vert saka.
22 Mukama anunula abaweereza be; so tewali n’omu ku abo abaddukira gy’ali alibonerezebwa.
Herren løyser ut deira sjæl som tener honom, og av dei som flyr til honom, vert ingen saka.

< Zabbuli 34 >