Zabbuli 128

1 Oluyimba nga balinnya amadaala. Balina omukisa abatya Katonda; era abatambulira mu makubo ge.

Ein song til høgtidsferderne. Sæl er kvar den som ottast Herren, som ferdast på hans vegar!

2 Olirya ebibala ebiriva mu kutegana kwo; oliweebwa emikisa era olifuna ebirungi.

Det dine hender avlar, skal du njota, sæl er du, og det gjeng deg vel.

3 Mu nnyumba yo, mukyala wo aliba ng’omuzabbibu ogubala ennyo; abaana bo aboobulenzi baliba ng’amatabi g’emizeeyituuni nga beetoolodde emmeeza yo.

Kona di er som eit fruktrikt vintre inne i ditt hus; borni dine er som oljekvister kringum bordet ditt.

4 Bw’atyo bw’aweebwa emikisa omuntu atya Mukama.

Sjå, soleis vert den mann velsigna, som ottast Herren.

5 Mukama akuwenga omukisa ng’asinziira mu Sayuuni, era olabe Yerusaalemi nga kijjudde ebirungi ennaku zonna ez’obulamu bwo.

Herren signe deg frå Sion! sjå med lyst på Jerusalems lukka alle dine livedagar!

6 Owangaale olabe abaana b’abaana bo! Emirembe gibeere mu Isirayiri.

Og måtte du sjå born av dine born! Fred vere yver Israel!