Zabbuli 120

1 Oluyimba nga balinnya amadaala. Nkoowoola Mukama nga ndi mu nnaku, era n’annyanukula.

Ein song til høgtidsferderne. Til Herren ropa eg i mi naud, og han svara meg.

2 Omponye, Ayi Mukama, emimwa egy’obulimba, n’olulimi olw’obukuusa.

Herre, frels mi sjæl frå ljugarlippa, frå den falske tunga!

3 Onooweebwa ki, era onookolebwa otya, ggwe olulimi olukuusa?

Kva skal han gjeva deg, og kva meir skal han gjeva deg, du falske tunga?

4 Onoofumitibwa n’obusaale obwogi obw’omulwanyi omuzira, n’oyokerwa ku manda ag’omuti entaseesa.

Kveste piler til ei kjempa og gløder av einebuska.

5 Ndabye ennaku, kubanga mbeera mu Meseki; nsula mu weema za Kedali!

Usæl eg, som framand er imillom Mesek, og bur ved Kedars tjeld!

6 Ndudde nnyo mu bantu abakyawa eddembe.

Lenge nok hev sjæli mi butt hjå deim som hatar fred.

7 Nze njagala mirembe, naye bwe njogera bo baagala ntalo.

Eg er berre fred, men når eg talar, er dei ferdige til strid.