Zabbuli 120

1 Oluyimba nga balinnya amadaala. Nkoowoola Mukama nga ndi mu nnaku, era n’annyanukula.

En sang ved festreisene. Til Herren ropte jeg i min nød, og han svarte mig.

2 Omponye, Ayi Mukama, emimwa egy’obulimba, n’olulimi olw’obukuusa.

Herre, fri min sjel fra en løgnaktig lebe, fra en falsk tunge!

3 Onooweebwa ki, era onookolebwa otya, ggwe olulimi olukuusa?

Hvad vil han gi dig, og hvad mere vil han gi dig, du falske tunge?

4 Onoofumitibwa n’obusaale obwogi obw’omulwanyi omuzira, n’oyokerwa ku manda ag’omuti entaseesa.

Voldsmannens skarpe piler og glør av gyvelbusken.

5 Ndabye ennaku, kubanga mbeera mu Meseki; nsula mu weema za Kedali!

Ve mig, at jeg lever som fremmed iblandt Mesek, at jeg bor ved Kedars telt!

6 Ndudde nnyo mu bantu abakyawa eddembe.

Lenge nok har min sjel bodd hos dem som hater fred.

7 Nze njagala mirembe, naye bwe njogera bo baagala ntalo.

Jeg er bare fred, men når jeg taler, er de ferdige til krig.