Zabbuli 120

1 Oluyimba nga balinnya amadaala. Nkoowoola Mukama nga ndi mu nnaku, era n’annyanukula.

Kanto de suprenirado. Al la Eternulo mi vokis en mia sufero, Kaj Li aŭskultis min.

2 Omponye, Ayi Mukama, emimwa egy’obulimba, n’olulimi olw’obukuusa.

Ho Eternulo, savu mian animon de mensoga parolo, De falsa lango.

3 Onooweebwa ki, era onookolebwa otya, ggwe olulimi olukuusa?

Kion Li donos al vi, Kaj kion Li alportos al vi, ho falsa lango?

4 Onoofumitibwa n’obusaale obwogi obw’omulwanyi omuzira, n’oyokerwa ku manda ag’omuti entaseesa.

Akrajn sagojn de fortulo Kun karboj genistaj.

5 Ndabye ennaku, kubanga mbeera mu Meseki; nsula mu weema za Kedali!

Ve al mi, ke mi gastas en Meŝeĥ, Ke mi loĝas inter la tendoj de Kedar!

6 Ndudde nnyo mu bantu abakyawa eddembe.

Tro longe loĝis mia animo Inter malamantoj de paco.

7 Nze njagala mirembe, naye bwe njogera bo baagala ntalo.

Mi estas pacema; Sed kiam mi ekparolas, ili komencas militon.