Zabbuli 115
1 Si ffe, Ayi Mukama, si ffe. Wabula erinnya lyo lye ligwana okuweebwanga ekitiibwa, olw’okwagala kwo n’olw’obwesigwa bwo.
Ikkje oss, Herre, ikkje oss, men ditt namn gjeve du æra for di miskunn, for din truskap skuld!
2 Lwaki amawanga gabuuza nti, “Katonda waabwe ali ludda wa?”
Kvifor skal heidningarne segja: «Kvar er no deira Gud?»
3 Katonda waffe ali mu ggulu; akola buli ky’ayagala.
Vår Gud er då i himmelen, alt det han vil, gjer han.
4 Bakatonda baabwe bakole mu ffeeza ne zaabu, ebikolebwa n’emikono gy’abantu.
Deira avgudar er sylv og gull, eit verk av menneskjehender.
5 Birina emimwa, naye tebyogera; birina amaaso, naye tebiraba.
Dei hev munn, men talar ikkje, dei hev augo, men ser ikkje;
6 Birina amatu, naye tebiwulira; birina ennyindo, naye tebiwunyiriza.
dei hev øyro, men høyrer ikkje, dei hev nos, men luktar ikkje.
7 Birina engalo, naye tebikwata; birina ebigere, naye tebitambula; ne mu bulago bwabyo temuvaamu ddoboozi n’akamu,
Med sine hender grip dei ikkje, med sine føter gjeng dei ikkje, dei hev ikkje mål i strupen.
8 abakozi ababikola, n’abo bonna ababyesiga balibifaanana.
Som desse er, vert dei som lagar deim, alle som set si lit til deim.
9 Mmwe ennyumba ya Isirayiri mwesigenga Mukama, ye mubeezi wammwe era ye ngabo yammwe.
Israel, lit på Herren! Han er deira hjelp og skjold.
10 Mmwe ennyumba ya Alooni mwesigenga Mukama, ye mubeezi wammwe era ye ngabo yammwe.
Arons hus, lit på Herren! Han er deira hjelp og skjold.
11 Mmwe abamutya, mwesigenga Mukama, ye mubeezi wammwe, era ye ngabo yammwe.
De som ottast Herren, lit på Herren! Han er deira hjelp og skjold.
12 Mukama anaatujjukiranga, era anaatuwanga omukisa. Ab’ennyumba ya Isirayiri anaabawanga omukisa; ab’omu nnyumba ya Alooni anaabawanga omukisa;
Herren kom oss i hug, han skal velsigna, han skal velsigna Israels hus, han skal velsigna Arons hus,
13 n’abo abamutya, ab’ekitiibwa n’abatali ba kitiibwa, Mukama anaabawanga omukisa.
han skal velsigna deim som ottast Herren, dei små med dei store.
14 Mukama abaaze mweyongere nnyo obungi, mmwe n’abaana bammwe.
Herren late dykk auka, dykk og dykkar born!
15 Mukama, eyakola eggulu n’ensi, abawe omukisa.
Velsigna er de av Herren, han som skapte himmel og jord.
16 Eggulu ery’oku ntikko lya Mukama, naye ensi yagiwa abantu bonna.
Himmelen er himmel for Herren, men jordi hev han gjeve menneskjeborni.
17 Abafu tebatendereza Mukama, wadde abo abaserengeta emagombe.
Dei daude lovar ikkje Herren, ingen av deim som stig ned i stilla.
18 Naye ffe tunaatenderezanga Mukama, okuva leero n’okutuusa emirembe gyonna. Mutendereze Mukama!
Men me skal lova Herren frå no og til æveleg tid. Halleluja!
